HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen
HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen
HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Sari van der Poel - (…)professionele jongensprostitutie in Amsterdam<br />
nederd voelen, of wanneer zij dringend om geld verlegen zitten. Afpersing,<br />
beroving en diefstal worden, naarmate een jongen langer in deze scene<br />
meedraait, steeds belangrijker:<br />
220<br />
‘Je wordt steeds harder. Op een gegeven moment raak je doorgedraaid.<br />
Je gaat steeds meer dingen doen, waarvan je weet dat het<br />
niet in de haak is. Ik ging een keer met een klant mee naar huis en<br />
daar zei ik dat ik 200 gulden wou hebben. Die wou hij niet betalen.<br />
Ik zei tegen hem: “Je betaalt wel, anders haal ik de politie erbij.”<br />
Ik was 17 en die man werd bang. Ik ben toen met 200 gulden<br />
weggegaan, wat een hoop geld was in die tijd.’<br />
Behalve de scene bij het Centraal Station is er ook nog een die op en rond<br />
het Rembrandt- en Thorbeckeplein is geconcentreerd. Hier bestaat een gemeenschappelijke<br />
subcultuur van jongens-, vrouwenprostitutie en penoze en<br />
binnen die context komt het professionaliseringsproces van de jongensprostitutie<br />
op gang. In deze buurt zijn het overwegend homo- en biseksuele jongens<br />
die er hun beroep van maken. Een ex-prostitué vertelt dat die nooit naar<br />
het Centraal Station gaan:<br />
‘Wij distantieerden ons natuurlijk van die broodpoten van het Station.<br />
Het was ook wel een bepaald soort mannen dat daar op viel:<br />
de oude homo’s, die ook duidelijk herkenbaar waren als homo’s.<br />
Die tippelden op die stoere hetero-broodpoten, dus die kwamen<br />
nooit onze kant uit. Als je een week niks verdiend had, hoefde je<br />
als homofiele prostitué echt niet naar het station te gaan, want je<br />
verdiende daar niks. Wij waren homojongens met een vrouwelijke<br />
inslag en bij ons kwamen de super mannelijke mariniers en de vaders<br />
van zeven kinderen.’<br />
Op het Thorbeckeplein zijn twee animeerbars, Het Vraagteken en Café<br />
Thorbecke, waar een gemêleerd publiek komt: inbrekers en zwarthandelaren<br />
proberen hier hun buit te slijten, prostituées van de Wallen komen na werktijd<br />
met hun pooier een afzakkertje halen, ‘animeerdames’ ontfermen zich<br />
over de heteroseksuele bezoekers en de hoek bij het raam fungeert als ontmoetingsplaats<br />
voor homoseksuelen, die hier ook contacten kunnen leggen<br />
met 4 à 5 prostitués. Van deze jongens wordt verwacht dat zij eerst wat<br />
drankjes animeren, voordat zij met hun klant naar een van de half-uur-hotel-