HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen
HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen
Ton van de Berg et al. - Tippelen voor de dope te kicken. Kortom, deze vrouwen gaan, zo lijkt het, telkens net niet totaal kopje onder in hun bestaan als heroïneprostituée. Kenmerkend daarvoor is dat ze zich steeds slechts in de marges van de prostitutie- en de heroïnewereld bewegen en eigenlijk voortdurend halve buitenstaanders blijven. Wat betreft de prostitutie is hun meest karakteristieke uitspraak: ‘Ik zie het niet als vak, ik zie het gewoon als een manier van geld verdienen.’ Dat blijven ze zeggen ook wanneer ze als gevolg van hun verslaving iedere dag moeten gaan tippelen. Maar zelfs wanneer ze zich dan van gelegenheidshoer tot full-time prostituée hebben ontwikkeld doen ze weinig moeite zich in het vak te professionaliseren. Zo hebben ze bijvoorbeeld vrij weinig ervaring met verschillende werksoorten. Drie van hen hebben wel eens in een club gewerkt maar de sfeer daar vonden ze eigenlijk te zakelijk. ‘Je moet er te veel doen voor je geld, terwijl wanneer je op straat goed verdiend hebt je gewoon lekker naar huis kunt gaan.’ Slechts een van hen heeft wel eens achter een raam gezeten toen ze bij een collega-vriendin in een andere stad op bezoek was. Voor het overige blijven ze bij het werken op straat, al staan ze doorgaans op de betere standplaatsen en maken ze gebruik van de betere hotels. Ze werken zo min mogelijk in auto’s en gaan niet met klanten mee naar huis. Over het algemeen zijn ze niet uit op vaste klanten. Verder zijn ze selectief (‘die buitenlanders hebben geen respect voor je’) en gaan ze er omgekeerd ook van uit dat de klanten selectief zijn (‘er zijn voldoende mannen die niet zo maar met ieder meisje meegaan’). Ze dragen geen uitgesproken hoerige kleding maar presenteren zich in vrijetijdstenue. Ze zakken niet al te snel met hun prijzen - vijftig gulden is meestal hun minimum. Daarbij werken ze gewoonlijk met condooms. Over het algemeen komen ze niet in moeilijkheden en wanneer het wel gebeurt raken ze niet gauw in paniek. ‘Hoe meer toestanden je maakt en hoe meer je gaat gillen, hoe gekker en brutaler ze worden. Ze vinden dat nog leuk ook namelijk. Het beste kun je dan maar als een dooie blijven liggen.’ Ook zelf doen ze het liefst geen gekke dingen. Van klanten pikken is er zelden bij. ‘Alleen die ene keer toen een klant weigerde vantevoren te betalen en me toen zo’n beetje verkrachtte.’ Dat ze eigenlijk geen professioneel hoerenbestaan ambiëren blijkt verder uit het feit dat ze niet meer dagelijks op straat verschijnen zodra ze aan het afkicken zijn of in een methadonprogramma zitten. Ook zien ze zichzelf niet 218
Sari van der Poel - (…)professionele jongensprostitutie in Amsterdam als junkies, zelfs in perioden dat ze flink gebruiken. ‘Ik ben geen verslaafde, ik ben een heroïnegebruikster’, zegt een van hen. Ze bedoelt daar onder andere mee dat ze heroïne rookt en niet spuit, zoals veel van de andere vrouwen die op straat werken. ‘Ik word er helemaal gek van als ik die meisjes zie porren.’ Eigenlijk kijken ze een beetje neer op collega’s waarvan je al aan het uiterlijk kunt zien dat ze een echt junkiebestaan leiden. Ze blijven zichzelf goed verzorgen. ‘Ik doe boodschappen en kook iedere dag voor mezelf.’ Sari van der Poel De opkomst van de professionele jongensprostitutie in Amsterdam In: F. Bovenkerk en L. Brunt (red.) - De andere stad : achter de façade van de nieuwe stedelijke vitaliteit Amsterdam : Stedelijke Netwerken, 1989 p. 109-111 40. De opkomst van professionele jongensprostitutie in Amsterdam Vlak na de tweede wereldoorlog vindt de jongensprostitutie nog hoofdzakelijk plaats op straat, waar zich volgens zegslieden inmiddels wel een zekere mate van segregatie heeft afgetekend: op en rond het Centraal Station vangen heteroseksuele prostitués de oudere, homoseksuele mannen op die met de trein uit de provincie komen. Hier wordt schuchter en snel een transactie aangegaan, die in een van de half-uur-hotelletjes wordt afgewikkeld. Die op de hoek van de Nieuwendijk/Martelaarsgracht is het meest bekend, maar ook op de Prins Hendrikkade, de Gelderse Kade en op de kop van de Zeedijk en de Lange Niezel zijn ‘rendez-vous hotels’ voor homoseksuelen. Een van mijn informanten maakt in de naoorlogse jaren deel uit van deze scene. Hij vertelt dat de omstandigheden waaronder zij hun diensten aanbieden, een ware voedingsbodem vormen voor jongens met ‘een criminele inslag’. Seksuele contacten met minderjarigen zijn verboden en hun klanten riskeren gevangenisstraf als het uitkomt. Zodoende verkeren de jongens in een machtspositie, die zij benutten in situaties waarin zij zich door de klant ver- 219
- Page 168 and 169: Elma Verhey et al. - Het geheim van
- Page 170 and 171: Elma Verhey et al. - Het geheim van
- Page 172 and 173: Elma Verhey et al. - Het geheim van
- Page 174 and 175: F. van Heek - Chineesche immigrante
- Page 176 and 177: P.J. Bouman et al. - (…)Rotterdam
- Page 178 and 179: P.J. Bouman et al. - (…)Rotterdam
- Page 180 and 181: P.J. Bouman et al. - (…)Rotterdam
- Page 182 and 183: Sj. Groenman - Kolonisatie op nieuw
- Page 184 and 185: Sj. Groenman - Kolonisatie op nieuw
- Page 186 and 187: Sj. Groenman - Kolonisatie op nieuw
- Page 188 and 189: P. Ploeger - Migranten in Slotermee
- Page 190 and 191: P. Ploeger - Migranten in Slotermee
- Page 192 and 193: P. Ploeger - Migranten in Slotermee
- Page 194 and 195: Mies van Niekerk - (…)Antilliaans
- Page 196 and 197: Mies van Niekerk - (…)Antilliaans
- Page 198 and 199: 198
- Page 200 and 201: M. Brouwer - (…)de jeugdcriminali
- Page 202 and 203: M. Brouwer - (…)de jeugdcriminali
- Page 204 and 205: W.H. Nagel - Oss Het behoeft geen b
- Page 206 and 207: W.H. Nagel - Oss vorm aan: ‘die
- Page 208 and 209: ISONEVO - Zuid-West Noordbrabant vr
- Page 210 and 211: ISONEVO - Zuid-West Noordbrabant hu
- Page 212 and 213: ISONEVO - Zuid-West Noordbrabant he
- Page 214 and 215: Ton van de Berg et al. - Tippelen v
- Page 216 and 217: Ton van de Berg et al. - Tippelen v
- Page 220 and 221: Sari van der Poel - (…)profession
- Page 222 and 223: Sari van der Poel - (…)profession
- Page 224 and 225: Paul Gruter - Profijtgedrag van ste
- Page 226 and 227: Paul Gruter - Profijtgedrag van ste
- Page 228 and 229: Lodewijk Brunt et al. - Frauderen 2
- Page 230 and 231: Lodewijk Brunt et al. - Frauderen 2
- Page 232 and 233: 232 Ab Drijver - Assen Volg de man
- Page 234 and 235: Sj. Groenman - Kolonisatie op nieuw
- Page 236 and 237: Livio Sansone - Schitteren in de sc
- Page 238: Cas Oorthuys / Nederlands Fotarchie
Sari van der Poel - (…)professionele jongensprostitutie in Amsterdam<br />
als junkies, zelfs in perioden dat ze flink gebruiken. ‘Ik ben geen verslaafde,<br />
ik ben een heroïnegebruikster’, zegt een van hen. Ze bedoelt daar onder andere<br />
mee dat ze heroïne rookt en niet spuit, zoals veel van de andere vrouwen<br />
die op straat werken. ‘Ik word er helemaal gek van als ik die meisjes zie<br />
porren.’ Eigenlijk kijken ze een beetje neer op collega’s waarvan je al aan<br />
het uiterlijk kunt zien dat ze een echt junkiebestaan leiden. Ze blijven zichzelf<br />
goed verzorgen. ‘Ik doe boodschappen en kook iedere dag voor mezelf.’<br />
Sari van der Poel<br />
De opkomst van de professionele jongensprostitutie in Amsterdam<br />
In: F. Bovenkerk en L. Brunt (red.) - De andere stad : achter de façade van de<br />
nieuwe stedelijke vitaliteit<br />
Amsterdam : Stedelijke Netwerken, 1989<br />
p. 109-111<br />
40. De opkomst van professionele jongensprostitutie in<br />
Amsterdam<br />
Vlak na de tweede wereldoorlog vindt de jongensprostitutie nog hoofdzakelijk<br />
plaats op straat, waar zich volgens zegslieden inmiddels wel een zekere<br />
mate van segregatie heeft afgetekend: op en rond het Centraal Station vangen<br />
heteroseksuele prostitués de oudere, homoseksuele mannen op die met<br />
de trein uit de provincie komen. Hier wordt schuchter en snel een transactie<br />
aangegaan, die in een van de half-uur-hotelletjes wordt afgewikkeld. Die op<br />
de hoek van de Nieuwendijk/Martelaarsgracht is het meest bekend, maar ook<br />
op de Prins Hendrikkade, de Gelderse Kade en op de kop van de Zeedijk en<br />
de Lange Niezel zijn ‘rendez-vous hotels’ voor homoseksuelen. Een van<br />
mijn informanten maakt in de naoorlogse jaren deel uit van deze scene. Hij<br />
vertelt dat de omstandigheden waaronder zij hun diensten aanbieden, een<br />
ware voedingsbodem vormen voor jongens met ‘een criminele inslag’. Seksuele<br />
contacten met minderjarigen zijn verboden en hun klanten riskeren<br />
gevangenisstraf als het uitkomt. Zodoende verkeren de jongens in een<br />
machtspositie, die zij benutten in situaties waarin zij zich door de klant ver-<br />
219
Change language