HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Ton van de Berg et al. - Tippelen voor de dope
te kicken. Kortom, deze vrouwen gaan, zo lijkt het, telkens net niet totaal
kopje onder in hun bestaan als heroïneprostituée.
Kenmerkend daarvoor is dat ze zich steeds slechts in de marges van de prostitutie-
en de heroïnewereld bewegen en eigenlijk voortdurend halve buitenstaanders
blijven. Wat betreft de prostitutie is hun meest karakteristieke uitspraak:
‘Ik zie het niet als vak, ik zie het gewoon als een manier van geld
verdienen.’ Dat blijven ze zeggen ook wanneer ze als gevolg van hun verslaving
iedere dag moeten gaan tippelen. Maar zelfs wanneer ze zich dan van
gelegenheidshoer tot full-time prostituée hebben ontwikkeld doen ze weinig
moeite zich in het vak te professionaliseren.
Zo hebben ze bijvoorbeeld vrij weinig ervaring met verschillende werksoorten.
Drie van hen hebben wel eens in een club gewerkt maar de sfeer daar
vonden ze eigenlijk te zakelijk. ‘Je moet er te veel doen voor je geld, terwijl
wanneer je op straat goed verdiend hebt je gewoon lekker naar huis kunt
gaan.’ Slechts een van hen heeft wel eens achter een raam gezeten toen ze bij
een collega-vriendin in een andere stad op bezoek was. Voor het overige
blijven ze bij het werken op straat, al staan ze doorgaans op de betere standplaatsen
en maken ze gebruik van de betere hotels. Ze werken zo min mogelijk
in auto’s en gaan niet met klanten mee naar huis. Over het algemeen zijn
ze niet uit op vaste klanten. Verder zijn ze selectief (‘die buitenlanders hebben
geen respect voor je’) en gaan ze er omgekeerd ook van uit dat de klanten
selectief zijn (‘er zijn voldoende mannen die niet zo maar met ieder
meisje meegaan’). Ze dragen geen uitgesproken hoerige kleding maar presenteren
zich in vrijetijdstenue.
Ze zakken niet al te snel met hun prijzen - vijftig gulden is meestal hun
minimum. Daarbij werken ze gewoonlijk met condooms. Over het algemeen
komen ze niet in moeilijkheden en wanneer het wel gebeurt raken ze niet
gauw in paniek. ‘Hoe meer toestanden je maakt en hoe meer je gaat gillen,
hoe gekker en brutaler ze worden. Ze vinden dat nog leuk ook namelijk. Het
beste kun je dan maar als een dooie blijven liggen.’ Ook zelf doen ze het
liefst geen gekke dingen. Van klanten pikken is er zelden bij. ‘Alleen die ene
keer toen een klant weigerde vantevoren te betalen en me toen zo’n beetje
verkrachtte.’
Dat ze eigenlijk geen professioneel hoerenbestaan ambiëren blijkt verder uit
het feit dat ze niet meer dagelijks op straat verschijnen zodra ze aan het afkicken
zijn of in een methadonprogramma zitten. Ook zien ze zichzelf niet
218