HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Ton van de Berg et al. - Tippelen voor de dope
werk wordt ingewijd. ‘Ik wist waar je kon tippelen en ben er gewoon op afgestapt.
Als je tien minuten staat te kijken weet je al hoe het gaat. En van de
meiden hoor je dan wel hoeveel je moet vragen en hoeveel het hotel per half
uur kost.’
Ook bij de kennismaking met heroïne speelt de vriendin een belangrijke rol.
Wel zijn er verschillen wat betreft de entourage waarin de kennismaking
plaatsvindt, verschillen die te maken hebben met de periode waarin het gebeurt.
De vrouwen die in de eerste helft van de jaren zeventig voor het eerst
heroïne gebruiken komen ermee in aanraking in de disco, waar destijds de
heroïne op grote schaal werd ‘rondgestrooid’. Zo krijgt een van de vrouwen
haar eerste heroïnejointje van iemand die ze in een bar-discotheek loopt uit
te delen. ‘Ik vond het wel leuk, kreeg je een lekker gevoel van.’ En een ander
kijkt het gewoon af van haar discovrienden: ‘Het waren geen junks hoor,
ze namen gewoon alles wat ze konden krijgen. Ik dacht, dat moet ik ook
doen. Ik dacht er in het geheel niet aan dat ik verslaafd kon raken.’ In de
tweede helft van de jaren zeventig zijn de meeste disco’s heroïnevrij. De
gelegenheid doet zich dan via min of meer toevallige contacten voor. In de
uitgaanscultuur waar de vrouwen deel van uitmaken is heroïne eigenlijk taboe
maar wanneer ze er dan langs andere weg toch mee in aanraking komen
is de nieuwsgierigheid en de hang naar een avontuurlijk onderonsje samen
met hun vriendin te groot. Een van de vrouwen komt bijvoorbeeld voor het
eerst met heroïne in aanraking wanneer ze op bezoek is bij een vriendin die
op de sociale academie zit en een verslaafde jongen huisvest. Samen met
haar praat ze van de jongen een paar chineesjes los, puur uit nieuwsgierigheid.
Haar vriendin heeft het bij die ene keer gelaten maar zijzelf is daarna
heroïne blijven gebruiken.
Halve Buitenstaanders
Eenmaal in de fuik doen de vrouwen al snel de ervaring op dat werken en
gebruiken elkaar versterken. Ze merken dat ze met heroïne veel gemakkelijker
werken en dat ze slechts met de grootste moeite de straat opgaan wanneer
ze niet hebben gebruikt en zich ziek voelen. Er breekt dan een periode
aan waarin ze vrijwel dagelijks werken en dan haast uitsluitend om hun verslaving
te bekostigen. Maar op de een of andere manier weten de meesten
van hen hun gebruik binnen bepaalde grenzen te houden en bijna allemaal
hebben ze wel eens meer of minder geslaagde pogingen ondernomen om af
217