HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

30.08.2013 Views

142 Ik hou zo van een oude, Amsterdamse kroeg en van het zwijgend met gedachten spelen. Alleen, het sluitingsuur, voor mij en velen, komt steeds te laat en altijd weer te vroeg.

VI. KEILEEMBULT J. Slauerhoff - Dorp aan zee Ik volg de straat waarlangs de huizen slapen. Het raadhuis staat apart. Daar hangt het wapen Dat de gemeente in oude dagen had, ('t Visschersgehucht was eenmaal Hansa-stad): Een koggeschip op blauwe golvenfranje, Verguldsel opgelegd om de kampanje. Het wordt tien uur, de trage tijd ontwaakt En knarst tien slagen, ’t klokkenhuisje kraakt In zijn gebinten, het is verfloos kaal, De cijferplaat verweerd en zonder wijzer. Achter smal grintveld ligt het schoollokaal. De grijze schedel van den onderwijzer - Op ’t raam, half grijsgeschilderd, gehalveerd - Knikt naar zijn stokgestamp; de klas psalmeert Van frissche waterstroomen, zaalge oogsten 't Veelverzig loflied tot den Allerhoogste. Het armhuis ligt terzijde en achteraf. Met mos begroeid als een vergeten graf Zijn de gedeukte daken en de muren. De eenge die daar zijn dagen uit moet duren - Een bultenaar, een burgemeesterszoon - Draagt steeds een groene pandjas: schaamle hoon Aan hen die hem eens achtten, maar zijn lot Sinds overlieten aan de almachtige God. Slechts een wrak hek staat tusschen de armhuistuin En ’t smalle kerkhof, hellend tegen ’t duin. 't Is slechts een schrede tusschen slaap en waken. 143

142<br />

Ik hou zo van een oude, Amsterdamse kroeg<br />

en van het zwijgend met gedachten spelen.<br />

Alleen, het sluitingsuur, voor mij en velen,<br />

komt steeds te laat en altijd weer te vroeg.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!