meinummer - Remonstrantse Broederschap

het gezicht van...
Marinus
Koster
Marinus Koster is emeritus predikant sinds 1996. sindsdien
woont hij tussen weilanden en maïsvelden in Bathmen bij
Deventer. Onlangs werd hij tachtig jaar, dat is een portret
waard. Maar één pagina is ontoereikend om zijn lange en
actieve leven – en zijn verhalen daarover – te kunnen bevatten.
zijn koffiezetapparaat is voor mij nieuw aangeschaft.
Dochterlief had namelijk gezegd dat hij mij geen koffie uit
de oude machine meer mocht voorzetten. sinds 1960 is hij
getrouwd met corrie Ozinga, die hij thuis verzorgt, nadat zij
in augustus 2012 bedlegerig was geworden. Het contact met
de (schoon- en klein-)kinderen is zeer wezenlijk voor hen.
Wieg ‘Ik ben geboren in Zwolle in een gezin van drie
kinderen, mijn moeder was remonstrant. Vader hing als
classicus meer het Griekse denken aan. Vanaf vlak voor
de oorlog was hij hoogleraar in Groningen. Catechisatie
deed ik bij ds Van Wijngaarden, later bij ds De Kievid.
Ik ben de eerste dominee in de familie, mijn voorouders
waren boomkweker, medicus en jurist. Ik was qua aanleg
een beta, maar toen mijn zus op haar 15 e overleed en
vervolgens het domineeschap vanuit een soort plichtsidee
op mijn weg kwam, ben ik alfa gaan doen om theologie
te kunnen studeren. Die studie leek tegen mijn aard in te
gaan, maar nu zeg ik: studie en beroep zijn me tweehonderd
procent meegevallen.’
20 adrem remonstrants maandblad
Dominee ‘Na mijn studie en vijf jaar universitair assistentschap,
werd ik beroepen in Meppel, waar ik veertien
jaar ben gebleven (‘65-’79). Vanaf het begin had ik veel
oecumenische contacten, wij hadden al een Raad van Kerken
voordat de landelijke werd opgericht. In 1967 kreeg
ik Zwolle er bij. Beide gemeenten heb ik verlaten toen ik
in Hengelo beroepen werd (’79 – ’88). Het was de tijd van
de kernwapendiscussie, we waren heel maatschappelijk
bezig. Ik was geen revolutionair, eerder conservatief, maar
was geloof ik voor beide kanten in de kerk aanspreekbaar.
Mijn mooiste herinnering daar is toch wel de Week van de
Vreemdeling die ik in 1983 mede heb georganiseerd. Hier
was ik ook lid van de werkgroep ter begeleiding van ouders
van homofielen. Op 55 - jarige leeftijd werd ik uitgenodigd
om naar Rotterdam te komen, waar ik jarenlang samenwerkte
met Eric Cossee, later ook met Marthe de Vries.
De samenwerking met mijn collega’s (nog een jaar ook
met Mijnke Bosman) was een hoogtepunt voor mij, naast
het kringenwerk. Huisbezoeken zijn de backbone van een
goed werkend predikantschap. Werken met mensen is
soms moeilijk, maar ook heel bevredigend. Op de leeftijd
van 63 en een half ben ik met emeritaat gegaan. Naast
mijn predikantschap ben ik ook 14 jaar docent geweest
voor het z.g. IKOS-testimonium aan de PA’s in Meppel en
Hengelo en 12 jaar docent Oude Testament voor de NPBopleiding
tot pastoraal werker.’
Wetenschapper ‘Na mijn kandidaats theologie in
Groningen ging ik naar het Seminarium in Leiden en
zette aldaar tevens de studie voor het doctoraal Oude Testament
annex Semitische Talen voort, o.a. respectievelijk
bij de hoogleraren Sirks en De Boer. Echt mijn leermeesters!
Ik heb altijd wel gepubliceerd: in 1977 verscheen
mijn tekstkritische uitgave van de Peshitta (de oud-Syrische
Bijbelvertaling) van het boek Exodus. In datzelfde
jaar ben ik daar ook op gepromoveerd. Na mijn emeritaat
kon ik heel fijn in eigen tempo doorgaan met kerkelijk
werk (preekbeurten) en met de wetenschap. Ik heb ook
in het buitenland congressen bijgewoond en lezingen
gegeven. Ik ben al mijn kerkenraden dankbaar dat ze mij
de tijd hebben gegeven om te studeren en dingen buiten
mijn directe werk als predikant te doen. Dat houdt iedere
predikant fit en voorkomt het vastlopen in routine. ’
Remonstranten Ik ben nooit in de verleiding gekomen
om iets anders te zijn dan remonstrant. De pluriformiteit
die bij ons heerst, het samengaan van continuïteit en
discontinuïteit bevalt mij prima. Mét de Islam vind ik de
christusvergoddelijking bijvoorbeeld godslastering. God
is ons diepste wezen, de oerflikkering. Ook dergelijke
opvattingen die niet mainstream zijn, mogen bij ons bestaan.
Al vaak is onze ondergang voorspeld, maar we zijn
springlevend. Kijk naar de productiviteit van het bureau
en de predikanten! Dat komt wel goed.’ •
Michel Peters