meinummer - Remonstrantse Broederschap

juist met wat er voor je ligt: de toekomst? En ligt er een
verbinding tussen deze twee?
De man die we hebben leren kennen als Prediker kiest
voor het eerste. Niet omdat hij niet in de toekomst geïnteresseerd
zou zijn, maar omdat hij vast heeft gesteld dat
wij God en de toekomst niet kunnen doorgronden. Na
zijn bekende ode aan de tijd (Pred. 3), schrijft hij: ‘Ik heb
vastgesteld dat voor de mens niets goeds is weggelegd,
behalve vrolijk te zijn en van het leven te genieten. Want
wanneer hij zich aan eten en drinken te goed doet en geniet
van al het goede dat hij moeizaam heeft verworven,
is dat een geschenk van God.’ Een prachtige tekst, een
die ook uitnodigt om over te preken: de ene keer met de
nadruk op het genieten, de andere keer op het gezwoeg.
We houden wel van een goed glas, zeker na gedane
arbeid. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je even blijft
staan in het moment – als je de tijd neemt om vrolijk te
zijn, te genieten en te zien ‘dat het goed is’. Soms heb je
even niets te wensen, of te mitsen en te maren. Is niet
de zevende dag juist daarvoor bedoeld, om die stap op
de plaats te maken, je zorgen en beslommeringen los te
laten, en uit te rusten?
leven vanuit wat komen zal Ook in Matteüs 6 lezen
we daarover: de beroemde verzen over de leliën des velds.
Wij maken ons maar zorgen over onbelangrijke dingen.
De zorgeloosheid die hier wordt geschetst, de vogels in
de lucht, de bloemen op het veld, iedere dag die genoeg
heeft aan zijn eigen last. Als wij dat voorbeeld nou zouden
kunnen volgen… zouden we dan gelukkig zijn? Toch
klinkt na deze passage meteen een oproep om ook actief
te zijn: ‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn
gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen (waarover
je je zorgen maakt) je erbij gegeven worden.’ Zorgeloosheid
en gerechtigheid zoeken gaan hand in hand.
Ook in psalm één zien we dit terug. Wijzelf kunnen bijdragen
aan ons eigen geluk of beter: In psalm één wordt
ons verlangen hiernaar verwoord:
Gelukkig de mens
die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt,
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de HEER
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
We zouden zo graag zijn als een boom, geplant aan
stromend water, altijd groen. Als alles nou tot bloei zou
kunnen komen, wat aan onze goede bedoelingen en
voornemens ontspruit – hoe heerlijk zou dat zijn! Tegelijkertijd
weten we dat de praktijk weerbarstig is en we
zelf tekortschieten. Maar deze woorden houden ons op
de been. Ze zingen in ons hoofd. Want geluk heeft ook
16 adrem remonstrants maandblad
te maken met vooruitzien, alvast vooruitlopen op wat is,
alvast leven vanuit wat komen zal.
Huub Oosterhuis heeft dat schitterend verwoord in zijn
lied De steppe zal bloeien. Het woord geluk komt er niet in
voor, maar wat een kracht spreekt er uit deze tekst, en de
melodie laat de tekst wortelschieten in de diepte van je
verlangen. Hier voel je je gedragen door het visioen:
Een hand zal ons wenken,
een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond.
En wij zullen horen
en wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.
Vertrouwen in god In onze zoektocht door de bijbelse
verhalen, gebeden en de liederen die daarop geïnspireerd
zijn komen we mensen op het spoor. Mensen die geluk
hebben, mensen die gelukkig zijn, mensen die ernaar
verlangen, mensen die hun geluk zijn kwijtgeraakt en
het soms opnieuw vinden. En in allemaal herkennen we
iets van onszelf, een vriend of de buren. De verhalen zijn
divers. Wat de verhalen samenbindt is het vertrouwen in
God. Het vertrouwen dat er toekomst is, dat God zich het
lot van de mensen aantrekt, en dat Jezus heeft laten zien
hoe wij daar handen en voeten aan kunnen geven.
wAt DE VERHALEN
SAMENBINDt IS HeT
VeRTROUWeN IN gOD
Voortgaand in dit oude spoor zou je kunnen zeggen dat
we keer op keer worden uitgenodigd om ons in te zetten
voor de wereld, de samenleving, onze geloofsgemeenschap,
de ander en onszelf om daar voldoende ruimte
te maken zodat mensen gelukkig kunnen zijn. De vraag
hierbij is: zijn wij mensen, in staat om deze randvoorwaarden
te scheppen? Om met een laatste bijbelplaats
te besluiten verwijs ik naar Deuteronomium 30: ‘De
geboden die ik u vandaag heb gegeven, zijn niet te zwaar
voor u en liggen niet buiten uw bereik. Ze zijn niet in de
hemel, of aan de overkant van de zee. Nee, die geboden
zijn heel dichtbij, u kunt ze in u opnemen en ze u eigen
maken’. Of met gezang zeven: ‘Het woord dat u ten leven
riep, is niet te hoog, is niet te diep… Het woord van liefde,
vrede en recht, is in uw eigen mond gelegd, is in uw
eigen hart geschreven.’ Wat een geluk! •
Anniek Lenselink
Remonstrants predikant in Dordecht