nummER - Remonstrantse Broederschap

oproep
Het remonstrantse erfgoed nader toegelicHt
Conferentiecentrum
de Hoorneboeg
‘...levensvreugde en levensverdieping te blijven
schenken aan talloos vele anderen...’ dat waren
de woorden die mejuffrouw Pijnappel, eigenaresse
van het landgoed de Hoorneboeg, sprak bij
de opening van het Remonstrants Conferentiecentrum
De Hoorneboeg.
We schrijven 1948: ...‘als ik om daartoe te geraken de Remonstrantse
Broederschap uitkoos geschiedde dit in de overweging
bij haar die afwezigheid van alle dogma, van te vaste menselijke
wetten en voorop gestelde leerstellingen te kunnen vinden
die het mogelijk zou moeten maken dat allen die Gods wetten
willen leeren verstaan en Zijn wil trachten te volbrengen, dat
die allen hier welkom zouden kunnen zijn’...
‘willen leeren verstaan’, zegt ze, met de nadruk op ‘leeren’:
hoe uitdagend, inspirerend én actueel zijn haar woorden
nu en wat kregen we voor moois in de schoot geworpen.
Mej. E.A. Pijnappel en haar in 1941 overleden broer Pibo
waren sociaal betrokken mensen; ontroerend is het
verhaal over de twaalf Leidse Volkshuismeisjes, ’allen van
fabrieken of breierijen’, die op 18 mei 1912 van Leiden
naar de Hoorneboeg bij Hilversum liepen om daar voor
het eerst van hun leven één week vakantie te vieren. Hoe
moeilijk was het geweest die week vrij te krijgen: ’maar
de tijd kan niet ver meer zijn, dat een week vrijaf per jaar
voor arbeiders in het grootbedrijf regel wordt’. Zij verbleven
in de leegstaande boerderij ’Meisjeshoeve’, later
’Stalheim’ genoemd, en ontdekten dat de wereld en het
leven oneindig veel mooier waren dan zij in hun dagelijkse
grauwe leefomgeving konden vermoeden. ’Zes weken
achtereen heeft dit nieuwe leven zich aan 12 nieuwe meisjes
geopenbaard’. [Uit: ’De Hoorneboeg’, Herinneringen van
Leidse Volkshuismeisjes op Stalheim, 1956, in archief
Hoorneboeg­gemeenschap].
Na 1948 heeft de Remonstrantse Broederschap er een
inspirerend spiritueel centrum van weten te maken;
talloze bijeenkomsten werden er georganiseerd. Niet na
te gaan is wat dat gebracht heeft aan die vele mensen,
dat hóéft ook niet; zeker is dat het hen verrijkt heeft.
Mej. Pijnappel zag dat het goed was vanuit haar ’Grote
Huis’ op de top van de heuvel, dat in 1987 afgebroken
werd. Deze plek is thans het Stiltecentrum in de natuur.
Hoorneboeggemeenschap Ds. Jan van Goudoever
(1925­1994) en Nico Broekhuijsen (1917) stonden aan de
18 adrem remonstrants maandblad
Programma 7 juni 1918
wieg van de ’Hoorneboeggemeente’, (later Hoorneboeggemeenschap).
Vanaf 1974 kwamen er ieder laatste weekeinde
van de maand enkele tientallen Remonstranten, maar
ook ‘andersgezinden’ bij elkaar. Zij gaven gestalte aan een
combinatie van werken (onderhoud van het landgoed en
de opstallen), bijbelstudie (het legendarische ’Leerhuis’
van Jan) en ontmoeting , met de kinderen erbij (voor hen
een deels eigen programma; denk aan Nanne Bosma en
zijn poppenkast). Het werd één grote familie (Bosvolk in
de woorden van Nico; die nog immer intens betrokken is).
De ’formule’ bleek te werken: bezinning, inspiratie, verdieping,
vooral ook in de onderlinge contacten. Het werd,
bleef en is nog steeds een open gemeenschap.