nummER - Remonstrantse Broederschap

thema Verdraagzaamheid in the global village
Het dagelijkse leven van de gemeenschap van taizé wordt gekenmerkt door de oproep tot verzoening onder
christenen. Centraal staat het streven naar eenheid tussen christenen, ongeacht hun denominatie, in
navolging van de stichter van de communiteit frère Roger (1915-2005). Het gaat om het zichtbaar maken
van de Kerk met een hoofdletter: een gemeenschap van liefde, compassie en troost.
De verzoening van taizé
Ontmoeting Week na week komen jongeren uit alle
windstreken van de wereld samen op de heuvels van
Taizé om samen te bidden en elkaar te ontmoeten.
’s Zomers kan het aantal oplopen tot wel 3000 mensen,
in de winter zijn het soms niet meer dan 50. De kern van
de ontmoetingen ligt in de drie dagelijkse kerkdiensten,
die samen met de broeders worden gehouden in de kerk
met de toepasselijke naam ‘kerk van de verzoening’. De
bron voor de eenheid tussen christenen ligt volgens frère
Roger in het gebed. Dit krijgt gestalte in de lange stilte
die elke bijeenkomst kenmerkt, en ook in de gesproken
gebeden en de liederen die als mantra’s worden gezongen.
Daarnaast zijn er persoonlijke ontmoetingen, die
worden getypeerd door het streven naar gemeenschap,
vriendschap en wederzijds begrip. Frère Roger geloofde
dat de jongere generaties actief aan de verzoening kunnen
bijdragen, om die reden is de ontvangst van jongeren
in Taizé het kloppend hart van de gemeenschap.
Dialoog De weg naar eenheid tussen christenen
was voor frère Roger van groot belang. ‘Als de Kerk van
Christus haar zichtbare eenheid niet hervindt, hoe kan zij
dan wegen van vrede openen voor een wereld die steeds weer
ten prooi valt aan conflicten en verdeeldheid?’ Niemand kan
in z’n eentje alle problemen, waardoor de Kerk door de
eeuwen heen verscheurd is geraakt, oplossen. Tegelijk
is niets doen ook niet de oplossing. We moeten volgens
frère Roger bij onszelf beginnen door onze visie op de
Kerk te verbreden. We moeten leren zien dat de gaven
van hoop, geloof en liefde niet alleen door onze eigen
traditie in de praktijk worden gebracht, maar ook door
andere christelijke stromingen. Want geen enkele traditie
kan beweren dat zij alles van Christus in haar bezit heeft.
Iedere traditie bezit slechts een deel van het Mysterie.
10 adrem remonstrants maandblad
Het menselijke idee, dat slechts één geloofsrichting de
waarheid in pacht heeft, berust op een vergissing. De
werkelijkheid van de Kerk moet geen concurrentie zijn,
maar gemeenschap, want: ‘Aan jullie liefde voor elkaar
zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn’ (Joh. 13:35).
In plaats van christenen uit andere tradities als onze
tegenstanders te zien, moeten we leren hun partners te
worden. Verzoening begint met werkelijk luisteren naar
de ander. Door te luisteren naar het verhaal van anderen
kunnen we zoeken naar het deel van de waarheid dat zich
in een andere traditie bevindt. Wanneer we andere stromingen
proberen te bestrijden, in plaats van de dialoog
met hen aan te gaan, leidt dat tot wederzijdse verarming.
In de bestrijding ziet men de gaven, die een ander bezit,
over het hoofd en verliest men tegelijkertijd de rijkdom
van de eigen traditie.
Identiteit Wanneer we in dialoog gaan met de ander,
wordt ons niet gevraagd onze eigen waarheid prijs te
geven, of het zo maar met alles eens te zijn. Het kan
wel zo zijn dat we moeten accepteren dat er ook andere
manieren zijn om met problemen om te gaan, en dat
er ook andere antwoorden op vragen te geven zijn. Maar
hoe meer we ons richten op wat echt belangrijk is, hoe
minder angst er over blijft om de onderlinge verschillen
te vrezen. Dan kunnen we de verschillen juist accepteren.
In de dialoog leren we dat onze identiteit niet langer ligt
in de afscheiding van de ander, of zelfs in tegenwerking
van de ander, maar juist in de uitwisseling en de verbondenheid.
Wat ons verbindt is uiteindelijk belangrijker dan
wat ons scheidt. www.taize.fr/nl •
Carolien Sieverink
Student aan het Seminarium, lid van de AdRem - redactie