Historische Rozenkruisers - René Pieyns - Esoterie : De hogere ...

(1618). Maier zag in het Rozenkruis de voortzetting van de antieke filosofische traditie. In
„Silentium‟ zegt hij dat de ware Rozenkruisers zich buiten tijd en ruimte bevinden, dat ze in
het diepst van de harten kunnen lezen, dat men zich niet kan kandidaat stellen (maar
uitverkoren wordt). Maier prijst de R+C omdat ze met stilte hebben geantwoord op alle
pamfletten die tegen hen werden geschreven. In „Themis Aurea‟ handelt hij over de werking
van de broederschap, o.m. dat de broeders kosteloze zorgen verstrekken tijdens hun reizen,
dat elke broeder jaarlijks de Tempel van de Heilige Geest bezoekt, dat hij zijn opvolger moet
aanduiden ingeval van overlijden, dat de broederschap honderd jaar geheim dient te blijven.
De Duitse arts en astronoom Daniel Mögling (1596-1635) schreef ten gunste van de
Rozenkruisers onder divers pseudo‟s. Als „Florentino de Valentia‟ diende hij ene F.G.
Menapius van antwoord in Rosa florescens (de bloeiende roos,1617); hij vergeleek de
werking van het R+C met de spiegels van Archimedes en hun methode met die van
Pythagoras; ze staan ook voor de kwadratuur van de cirkel en de wedergeboorte in Jezus
Christus; het ware Boek (en het Koninkrijk Gods) bevindt zich in de mens. Als „Theophilus
Schweighardt Constantiensem‟ publiceerde hij in 1618 Speculum Sophicum
Rhodostauroticum (spiegel van de wijsheid der Rozenkruisers) waarin hij het profiel van de
beweging schetste, o.a. „ora et labora‟, eerder God dan de wetenschap, Thomas a Kempis zet
u op de goede weg.
Ook de in Danzig geboren Gotthardus Arthusius (1570-1630) verschool zich achter
pseudoniemen in zijn verdediging van de Rozenkruisers. Als „Irenaeus Agnostus‟ publiceerde
hij in 1619 Fons Gratiae; hij herhaalt hier het voorschrift dat de kandidaat vijf jaar lang het
Kruis moet dragen vooraleer de Roos zich openbaart. Als „Rhodophilus Staurophorus‟ (vriend
van de kruisdragende roos) was hij de schrijver van het pamflet Raptus Philosophicus.
Julius Sperber (1540-1616) werkte mee aan de start van de historische Rozenkruisers onder
het pseudo „Julianus de Campis‟; een brief van hem werd bij de uitgave-1615 van de Fama
gevoegd. In Echo des Lobl. Ordens R.C. (Danzig, 1615) situeert hij de R+C in de oeroude
traditie beginnend met Adam. Sperber heeft het over een Gemeinschaft von Rosenkreuzern,
maar dat is wellicht een overdrijving.
De Duitse alchemist Adrian von Mynsicht (1603-38) schreef onder het pseudo „Hinricus
Madathanus‟ in 1621 Aureum Saeculum Redivivum (de herboren Gouden Eeuw) met
theosofische en R+C-trekjes. Het boek werd later hernomen in diverse verzamelwerken.
In de Duitstalige gebieden hebben tal van R+C-broederschappen bestaan vanaf de 17 e eeuw,
die meestal uitzwermingen waren van de Orden des Unzertrennlichen (1577 - supra).
Gekende leden waren o.a. Samuel Richter (Sincerus Renatus) en Valentin Andreae. Vanaf
1671 zou een samenwerking ontstaan met de adellijke Palmenorden.
Jan A. Comenius (1592-1670) was geen Rozenkruiser, maar hij correspondeerde met
Andreae, die hij ook geregeld citeert in zijn boeken. Hij was vooral aangetrokken door hun
doelstellingen van universeel onderwijs en universele hervorming (cf. „Het labyrint van de
wereld‟, 1631). Jan Comenius wordt gezien als een grondlegger van de „pansofie‟, een
religieus-filosofische beweging i.v.m. een wereldomvattende kennis en vrede in de 17 e en 18 e