8. Joodse Kabbala - René Pieyns - Esoterie : De hogere graden

joodse gebruiken; n.a.v. een huwelijk zal men bv. toespelingen maken op de getalwaarde van
de voornamen van het koppel.
De praktische qbl behelst bovendien magische en theürgische praktijken, o.a. met amuletten,
aanroepingen, talismannen, toverformules, astrologie, gelaatkunde, handlezen. Vermoedelijk
zijn de oude joodse profeten voortgekomen uit het sjamanisme, want in het Eerste Boek
Samuel (9:9) lezen we: “Vroeger zei men in Israel als men God ging raadplegen: Kom laten
we naar de ziener gaan; de profeet van tegenwoordig werd vroeger namelijk ziener genoemd”.
De speculatieven halen meestel hun neus op voor de Maässiët; een minderheid combineert
beide stromingen.
De grootste onder de joodse magiërs was ongetwijfeld Koning Salomo, die de eerste tempel
van Jahwe te Jeruzalem bouwde. Hij regeerde van ca. 970 tot 932 VC, als opvolger van zijn
vader David. Het was volgens joodse bronnen de gouden eeuw van het oude Israël. Salomo‟s
rijk zou zich hebben uitgestrekt van de Eufraat tot Egypte.
Sinds drieduizend jaar bestaat een sterk vermoeden dat Salomo zich begaf aan magische
praktijken. In de 38e soera van de koran lezen we dat de duivel op Salomo‟s troon werd
geworpen, en in de 21 e en 34 e soera dat de satans en de djins (boze en goede geesten) hem
ondergeschikt waren. In de volkstraditie zijn er dan ook veel legendes rond de figuur van
Salomo geweven, o.m. rond zijn zegelring (met de davidsster).
In elk geval kwam Salomo op het eind van zijn leven onder slechte invloeden, zodat Jahwe
hem wel moest straffen. Aldus sprak God (door de mond van profeet Achia): “Want hij heeft
Mij de rug toegekeerd en zich neergebogen voor Astoret, de godin van de Sidoniërs, en voor
Kemos, de god van Moab, en voor Milkom, de god van de Ammonieten.” Daarna viel het rijk
uit elkaar. Desondanks zal in Europa nog lange tijd magie worden bedreven in naam van
Salomo en met rituelen die aan hem worden/werden toegeschreven/opgedragen.
Het magisch-religieuze geloof in profeten en profetieën is eigen aan de meeste godsdiensten.
Een profeet geeft de boodschappen van de godheid door aan de mensen. Reeds in het oude
Mesopotamië (cf. kleitabletten) was er sprake van extatici/antwoordgevers, die naast de
priesters werkten. Alle joodse profeten waren mannen (Daniël, Nathan, Elia, Jesaja, etc.), op
Debora na. Volgens de islam is Mohammed de laatste profeet (van 25, waaronder Jezus – Isha
van Nazareth).
Uit de bijbel kunnen we afleiden dat magie en toverkunsten nog druk werden beoefend in de
tijd van Salomo en erna. Deuteronium 18 (10-12) geeft een opsomming: “Het mag bij u niet
voorkomen dat iemand zijn zoon of zijn dochter door het vuur laat gaan, zich afgeeft met
waarzeggerij, met mantiek of toverij, zich met bezweringen inlaat, geesten en orakels
ondervraagt of de doden oproept. Want van iedereen die dergelijke dingen doet heeft Jahwe
uw God een afschuw”. Volgens de officiële joodse leer was de magie strijdig met de almacht
van Jahwe, en derhalve des duivels.
De Tempel van Salomo behoort als ritueel thema tot de maçonnieke hogere graden (deel IV).