8. Joodse Kabbala - René Pieyns - Esoterie : De hogere graden

-Jetsira (wereld van de vormgeving: de sefirot Netsach (overwinning), Hod (luister) en Jesod
(grondslag). Hier huizen gevoelens en engelen. Wordt soms ervaren als „het astrale‟.
-Assia (wereld van de vormgeving): de tiende en laatste sefira, nl. Malkoet (koninkrijk).
Onderaan deze wereld vindt men het fysieke bestaan en bovenaan het intellect.
Abba en Imma behoren volgens Luria tot de Parzufim, specifieke namen en functies
toegeschreven aan de sefirot. Ook de onderstaande Sjekina behoort daartoe. De sefirot worden
soms uitgebeeld op drie zuilen, nl. Mededogen (vrouwelijk principe), Evenwicht (bewustzijn)
en Gerechtigheid (mannelijk principe). De middenzuil brengt mannelijk en vrouwelijk aspect
in harmonie, hetgeen het best wordt weergegeven door Tiferet.
De tien sefirot worden vaak voorgesteld als de Levensboom (Otz Chiim), die een enorme
invloed heeft uitgeoefend op de westerse esoterie. In de kabbalistische symboliek stelt men de
tien ook voor als het Vlammend Zwaard, dat verscheen uit de Negatieve Sluiers. De lagere
sefirot worden soms Microprosopus (klein gezicht) geheten en de hoogste drie
Macroprosopus (groot gezicht), hetgeen duidt op de overgang van het materiële naar het
spirituele.
Hoe hoger de wereld, hoe abstracter de tijd; hij wordt ervaren als een mogelijkheid van
verandering, of de essentie hiervan. De dimensies van de menselijke ruimte heten „paleizen‟
in de spirituele wereld. De zeven hallen van de vierde wereld worden bestuurd door demonen
o.l.v. Samael; zijn vrouw heet Harlot, maar ze worden samen gezien als Het Beest.
Er is sprake van „een sefira die geen sefira is‟, nl. Da’at, staande voor de Afgrond (waar men
zijn individualiteit verliest) of „de sleutel tot de zes emoties‟ (volgens Zohar-3) of „de brug
tussen Chokma en Bina‟. Men onderscheidt een „hogere Da‟at‟ (Da’at Elyon, verbindend
element tussen Chokma-Bina en Kether) en een „lagere Da‟at‟ (Da’at Tachton, die intellect en
emoties verbindt). De aarde groeit uit Da‟at. Dus een waar mysterie.
De aanwezigheid van God in Zijn Schepping heet Sjekina. Men ziet haar als de immanente
god tegenover de transcendente En-Sof, als de „bruid‟ van de eerste negen sefirot, als het
Licht van God, als Sluier-over-het-onbekende. Vaak voorgesteld in de vorm van een roos.
Gershom Scholem stelt dat de vereniging van de Sjekina met God (dus de Eenheid) het ware
doel is van de Tora. Volgens Maimonides verscheen God doorheen de Sjekina aan de
profeten. Ze was ook zichtbaar als vuurzuil tijdens de Exodus, als een gloed over de Ark des
Verbonds. Men heet Malkoet soms „de Sjekina van beneden‟ (tegenover Bina als de Sjekina
van boven). De Sjekina wordt gezien als in ballingschap aan de Klaagmuur sinds de
vernieling van de tempel van Salomo. Iedere vrouw vertegenwoordigt de Sjekina.
De tien sefirot worden (in de uitbeelding als Levensboom) verbonden door 22 paden
(cinerot), soms vergeleken met de 22 letters van het hebreeuwse alfabet en met de Grote
Arcana van de Tarot. Samen met de sefirot vormen ze de 32 Paden der Wijsheid (infra). Van
onder naar boven is dit de Weg van het Licht; in Tiferet geschiedt de Verlichting. Om toegang
te krijgen tot een goddelijk aspect, zal men eerst Kether aanroepen, zodat de goddelijke
energie kan neerdalen op het bewuste aspect. De Levensboom groeit trouwens van boven naar