Modularisering en zorgprogrammering Jeugdzorg Groningen

More documents

Recommendations

Info

Net als in de vorige paragraaf valt ook hier op dat het aantal genoemde succesfactoren kleiner is dan het aantal genoemde faalfactoren. We staan hier kort stil bij de factoren die het meest in één of beide kolommen zijn genoemd. Bij de succesfactoren komt duidelijk het bestaan van een helder kader en de aanwezigheid van (een) enthousiaste trekker(s) naar voren. Dat heeft kennelijk wel een schaduwzijde, als we zien dat bij de faalfactoren een soort top-down-beleving wordt gesignaleerd. Als tweede factor is het personele aspect duidelijk aanwezig. Het traject blijkt getekend te worden door veel onzekerheid en belasting. Dit beeld kan echter vertroebeld zijn door het feit dat - zoals een respondent opmerkte - het traject van de zorgprogrammering samenviel met allerlei processen die verband hielden met de uitwerking van de fusie. Tegelijk zal juist deze combinatie een belangrijke risicofactor gevormd hebben. Dat deze factor niet tot mislukking van het traject heeft geleid kwam - zoals een andere respondent aangaf - door het feit “dat iedereen het toch maar pikte”. De derde factor die zowel als succes- als faalfactor genoemd wordt, is de organisatie. De ontwikkeling van een eenduidige systematiek voor hulpverleningsplanning wordt gezien als een succesfactor. Hetzelfde geldt voor het GTJ; de onafhankelijke positie en daaruit voortvloeiende functies van dit orgaan (afdwingen acceptatieplicht; onafhankelijke registratie) wordt positief gewaardeerd. Anderzijds is ook door enkele respondenten gezegd dat het GTJ onnodige bureaucratie met zich mee heeft gebracht. Het organiseren van verschillende experts bij elkaar (gedragswetenschappers in een pool, ouderbegeleiders in een vakgroep) wordt door één van de respondenten als faalfactor genoemd omdat dit de onderlinge uitwisseling en afstemming tussen de verschillende beroepsgroepen zou belemmeren. De respondent tekent daar echter bij aan dat het ‘losweken’ van de experts van de daghulp en de residentiële zorg ook een kritische succesfactor was. Langs deze weg kon met name de ouderbegeleiding veel flexibeler gecombineerd worden met verblijfsvormen van de jeugdigen en werd ook duidelijker welke meerwaarde deze combinatie moest bieden boven op de contacten die de groepsleiding reeds met ouders moest (gaan) onderhouden. De vierde factor die duidelijk herkenbaar is, betreft de bestuurlijke context. In dat kader zijn vooral twee risicofactoren genoemd: het ontbreken van heldere afspraken over de financiële inbedding van de operatie en de gebrekkige afstemming van de beleidsvoering door de verschillende overheden. In de spreiding van het type genoemde factoren over de verschillende informanten konden wij geen duidelijke structuur ontdekken. Eén geïnterviewde was van mening dat er geen risico’s genomen zijn. 6.4 De rol van enkele partners Aan de respondenten is gevraagd aan te geven welke rol het zorgtoewijzingsorgaan, de cliënten en de provincie in het traject hebben gespeeld. Het Groninger Toewijzingsorgaan Jeugdzorg (GTJ) wordt door iedereen een belangrijke rol toegedicht. Hoewel een aantal respondenten aangeeft dat in het begin het orgaan vertragend, bureaucratiserend of bemoeizuchtig was, is uiteindelijk het oordeel positief. Men geeft aan dat het GTJ belangrijk was om onafhankelijke cijfers boven water te krijgen, om de vraaggerichte inzet van aanbod te stimuleren, en om de acceptatieplicht van zorgaanbieders te realiseren. De directe rol van de cliënten wordt over het algemeen als onzichtbaar gekwalificeerd. Enkele geïnterviewden wijzen er hierbij op dat de instellingen er ook weinig aan hebben gedaan om de inbreng van de cliënten te versterken. Ook wijzen enkelen erop dat het de taak van de plaatsende instanties was om de inbreng c.q. de vraag van cliënten onder de aandacht te brengen. De rol van de provincie is in weinig interviews expliciet aan de orde gekomen. Vanuit de directie wordt de provincie aangeduid als een weinig steunende en een eerder tegenwerkende factor. Een projectleider en een hulpverlener geven aan dat de provincie weliswaar een lastige partner was, maar ook sturing bood en verantwoordelijkheid nam. De provincie geeft zelf aan dat ze bij een volgende keer veel sterker zou aansturen op een overzichtelijker en voor iedereen behapbaarder traject. Tevens zou zij veel meer vasthouden aan de noodzaak om aan het begin een nulmeting uit te voeren en veel systematischer te evalueren. Aan het einde van de interviews is gevraagd hoe men de tevredenheid van de verschillende partijen inschat. De meest duidelijke trends die uit het materiaal naar voren komen zijn als volgt te typeren. 36
• De meerderheid van de partijen zal tevreden zijn over met name de helderheid van de aanbodbeschrijvingen. • De ontevredenheid zal voornamelijk schuilen in het verloop van het proces, in het tekort aan verschillende vormen van aanbod en in verkeerd gebruik van modulebeschrijvingen door ze zo te schrijven (aanvankelijk) danwel te gebruiken (later) dat men dat stukje hulpaanbod afschermt voor ‘ongewenste’ cliënten (veelal de zogenoemde ‘moeilijk plaatsbaren’). 37
Page 1 and 2: Modularisering en zorgprogrammering
Page 3: Inhoudsopgave 1. Inleiding.........
Page 6 and 7: 2. Het biedt een feitelijke reconst
Page 8 and 9: 3. Het zorgprogrammeringstraject: e
Page 10 and 11: De Groningse lijn in 1994-1995 In h
Page 12 and 13: naar andere hulp- en dienstverlenin
Page 14 and 15: als ‘veldproject’ en door het m
Page 16 and 17: Doelen, projecten en resultaten van
Page 18 and 19: Voorts zijn met behulp van BMC kost
Page 20 and 21: 4. Andere ontwikkelingen 4.1 Inleid
Page 22 and 23: Jeugdzorg Groningen met haar eerste
Page 24 and 25: Justitiële Gezinsbehandeling komt
Page 26 and 27: 5.2 Trends in de toewijzingen Cijfe
Page 28 and 29: dat bij een succesvol beleid het zo
Page 30 and 31: Figuur 6. Gemiddelde wachttijd voor
Page 32 and 33: De figuur laat zien met hoeveel pro
Page 34 and 35: Of deze doelen ook daadwerkelijk zi
Page 38 and 39: 7. Samenvatting en discussie 7.1 In
Page 40 and 41: ambulante hulp. Deze beweging werd
Page 42 and 43: • het scheppen van uniformiteit i
Page 44 and 45: plaatsbaar. Dit aandachtspunt lijkt
Page 46 and 47: Bijlagen Bijlage 1. • Leden van d
Page 48 and 49: 4L Jeugdzorg Groningen (2001). Modu
Page 50 and 51: Volledige literatuurlijst Avios Arb
Page 52 and 53: Groninger Toewijzingsorgaan Jeugdzo
Page 54 and 55: Jeugdzorg Groningen (maart 1998). R
Page 56 and 57: Provincie Groningen (1998). Vastste
Page 58 and 59: Wolbert, A. (2001). Voorgenomen bes
Page 60 and 61: D Oorspronkelijke cijfers van JZGR

Modularisering en zorgprogrammering Jeugdzorg Groningen

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?