Modularisering en zorgprogrammering Jeugdzorg Groningen

6. En dit vindt men ervan
6.1 Inleiding
Aan het einde van de gegevensverzameling uit de documenten is bij verschillende personen een
interview afgenomen om enerzijds nog ontbrekende informatie te verzamelen en anderzijds onze
indrukken uit het documentenmateriaal te toetsen. De interviews zijn deels telefonisch en deels faceto-face
verricht. De schriftelijke verslagen zijn door de geïnterviewden becommentarieerd alvorens ze
werden vastgesteld. In totaal zijn acht personen bevraagd: een vertegenwoordiger van de provincie,
een uitvoerend hulpverlener, een unithoofd, een gedragswetenschapper, een projectleider, het hoofd
van de afdeling Inhoudelijke Ondersteuning (later adjunct-directeur Zorgontwikkeling), de voorzitter
van het GTJ en een oud-directeur. Bijlage 2 geeft van de geïnterviewden een overzicht.
Voor de verslaggeving volstaan we met een samenvatting van het materiaal, geordend op drie thema´s:
- welke doelen er in het traject centraal hebben gestaan en wat de belangrijkste successen en
mislukkingen zijn;
- door welke succes- en mazzelfactoren enerzijds en welke faal- en risicofactoren anderzijds de
aanpak te kenmerken is;
- wat de rol is geweest van enkele belangrijke partners en of volgens de geïnterviewden de
belangrijkste betrokkenen tevreden zijn over het verloop en het resultaat.
We wijzen erop dat deze verslaglegging kwalitatief en globaal van aard is. Gezien het gering aantal
geïnterviewden heeft het geen zin met aantallen en details te werk te gaan. Het gaat hier om de
duidelijk herkenbare hoofdlijnen.
6.2 Doelen: successen en mislukkingen
Vindt men dat het zorgprogrammeringstraject geslaagd is? Om dat te bepalen, moet de aandacht
uitgaan naar twee zaken. In de eerste plaats is het van belang te bepalen of er onhelderheid of verschil
van idee bestaat over de doelen die in het zorgprogrammeringstraject centraal hebben gestaan. Die
doelen zijn op papier wel te vinden. De vraag is echter of ze ook ‘in de hoofden’ van de mensen zitten.
Gebrek aan consensus over de doelen kan een remmende werking hebben op het slagen van het traject
en het zicht op het succes van het traject vertroebelen. Omgekeerd geldt dat helderheid en consensus
over dit onderdeel een belangrijk ingrediënt kan zijn voor succes: iedereen weet waar het om draait en
zal scherper in de gaten kunnen houden of successen worden bereikt. Hoe was dat bij de
geïnterviewden?
Er komen twee doelen naar voren die door vijf van de acht respondenten, verspreid over de
verschillende categorieën bevraagden, worden genoemd:
- transparantie van het aanbod (expliciteren aanbod, helderheid verschaffen aan de cliënt en de
hulpverleners, meer helderheid bieden over waar de cliënt terecht kan);
- meer vraaggerichtheid (vraaggericht werken, meer inzicht in de vraag en wat ontbreekt; betere
afstemming vraag-aanbod vanuit de vraag van de cliënt, hulp op maat bieden).
Drie respondenten noemen ook nog:
- met dezelfde middelen meer hulp bieden (voor hetzelfde geld meer doen; meer jeugdigen helpen
voor hetzelfde geld; kortere duur van de hulp realiseren).
Daarnaast wordt er een variëteit aan doelen genoemd, zoals: meer tevreden cliënten; efficiënter
werken door op elkaar ingrijpen van de modules; dubbelingen uit het aanbod halen; doelgerichter
gebruik maken van ‘best practices’; cliënten voelen zich beter gehoord en beter behandeld;
ambulantiseren; intersectorale samenwerking realiseren.
33