Ontwikkelingsstimulering en opvoedingsondersteuning voor ...

krijgen. De auteurs wijzen er op dat het van belang is voor ogen te houden dat activiteiten voor
ouders bij voorkeur direct ten goede komen aan de ontwikkeling van hun kinderen. Bij
taallessen is die link duidelijk, bij koffieochtenden op school is dat wellicht minder
vanzelfsprekend. Ook ander onderzoek laat zien dat het wel lukt om allochtone ouders bij
informele activiteiten te betrekken (informele ouderparticipatie) maar dat het vaak activiteiten
betreft (helpen met schoonmaken) waar geen directe meerwaarde in zit voor de ontwikkeling
van de kinderen (Jepma 2005).
Als scholen activiteiten organiseren om ouders in de school te krijgen (letterlijk) stuiten zij
soms op een bijkomend probleem. De kans bestaat dat een allochtone groep getalsmatig
overheerst, met vaak als gevolg dat andere groepen (en autochtonen) wegblijven. Scholen
moeten soms hard hun best doen om dit te voorkomen. In veel situaties wordt vanuit
vanzelfsprekendheid de multiculturele aanpak voorgestaan. Niet alle allochtonen zijn er echter
klaar voor (Sennef, Evers en Ercan-Demir, 2008). Vooral homogene activiteiten die gestart
worden door zelforganisaties (met Turkse organisaties als voorlopers) bloeien op en bieden een
goed startpunt. Moeilijk bereikbare ouders kunnen bereikt worden via een contactouder van de
eigen groep. Als ouders de eerste stap gezet hebben kan na een tijd het etnisch homogene
karakter vaak wel verdwijnen (Sennef, Evers en Ercan-Demir, 2008).
Ouderbetrokkenheid thuis
Onbekendheid met het Nederlandse onderwijs en cultuurverschillen kunnen allochtonen
belemmeren bij het uitoefenen van ouderbetrokkenheid thuis. In welke mate deze
cultuurverschillen een rol spelen verschilt ten eerste tussen de verschillende groepen
allochtonen en ten tweede tussen ouders met een verschillend opleidingsniveau. Veel auteurs
benadrukken dan ook dat allochtone ouders niet als homogene groep benaderd moeten worden,
gezien de grote diversiteit aan opvattingen (Smit en Driessen 2002). Toch kan gezegd worden
dat in het algemeen allochtonen van hun kinderen gehoorzaamheid verwachten en van school
autoriteit en prestatiegerichtheid. Hierdoor kan een kloof ontstaan tussen het klimaat thuis en
dat op school, waar de nadruk juist ligt op zelfstandigheid en mondigheid (Smit en Driessen
2002). Veel allochtone ouders zullen de school niet snel tegenspreken, de leraar heeft gezag en
weet wat goed is. Mogelijk wordt deze bescheidenheid soms voor desinteresse aangezien. Het is
genoegzaam bekend dat allochtone ouders het belangrijk vinden dat hun kinderen een hoog
onderwijsniveau bereiken en dat zij juist erg ambitieus zijn (hoewel soms niet realistisch)
(Herweijer en Vogels, 2004). Een kleine groep ouders is echt onwillig (of onmachtig). Smit,
Driessen, Sluiter en Brus (2007) stellen vast dat sommige ouders duidelijk aangeven dat zij zich
niet verantwoordelijk voelen om thuis iets bij te dragen aan ontwikkelingskansen.
Hoe kunnen scholen ouderbetrokkenheid thuis stimuleren? Er is in het algemeen een
ontwikkeling gaande waarin scholen steeds meer eisen stellen aan ouders en steeds meer
invloed willen op wat er achter de voordeur gebeurt. Ouders worden nadrukkelijker
aangesproken op hun verantwoordelijkheden (Herweijer en Vogels, 2004). Dat wil niet zeggen
dat scholen een actieve rol gaan spelen in het bevorderen van ouderbetrokkenheid thuis. In het
onderzoek van van Daal, Broenink, Kromontono en Tabibian (2002) bleek dat scholen
ouderbetrokkenheid thuis belangrijk vinden maar ook vinden dat de bevordering er van niet hun
62