HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

diale eigendom niet anders gesproken dan over "eigendomlt. Niet alleen het
gewone publiek is zich geen verschil met volstrekte eigendom bewust, maar
ook vele ambtenaren en advocaten maken geen onderscheid tussen beide
rechtsbegrippen. In algemene verordeningen (z.a. onteigeningsverordening,
grond jesverordening), in authentieke akten en zelfs in de jurisprudentie
wordt dikwijls evenmin onderscheid gemaakt. Daarbij komt nog, dat de no-
tarissen in alle akten van overdracht van allodiale eigendommen zonder
mankeren de misleidende formule bezigen, dat het erf in "volle en vrije ei-
gendom" wordt overgedragen. Eindelijk komt Quintus Bost (pag. 180) tot de
slotsom, dat de enige mogelijkheid is om de allodiale eigendom te waarde-
ren naar bevoegdheden en in dat opzicht blijkt het recht te staan tussen ei-
gendom en eeuwigdurende erfpacht in. Het grote verschil tussen volle of
B.W. eigendom en allodiaal eigendom is wel dat niet-gebruik van tie grond
bij de eerste categorie nimmer leidt tot verlies van rechten bij allodiale ei-
gendom wel.
Alvorens dit onderdeel af te sluiten, dient hier nog ten aanzien van de er-
ven van Paramaribo te worden gerapporteerd. In het hiervoor vaker aange-
standaardwerk over de geschiedenis van de kartografie van Surina-
m,"") beschrijft drs. B. Nelemans in het hoofdstuk "Foto" (De hoofdstad
van Suriname; Paramaribo) de ontwikkeling van Paramaribo uitvoerig. Voor
ons onderwerp is het volgende van belang: Toen de kolonie overgegaan was
in handen van de Geöctroyeerde Sociëteit en Gouverneur Van Sommelsdijck
in 1683 aankwam, trof hij het t%lek" Paramaribo aan, bestaande uit 27 of 28
huizen. Spoedig na zijn komst begon Van Sommelsdijck maatregelen te ne-
men en werd naast het Fort (Zeelandia) volgens een regelmatig plan een
nieuwe stad gebouwd. De afwatering werd verbeterd door het uitgraven van
de Sommelsdijck-kreek en de rivieroever werd van een stenen glooiing
voorzien. Het jaar 1683 is dus eigenlijk te beschouwen als de stichtingsda-
tum van de huidige hoofdstad.
Via een serie Itstadsplannnen" van De Wit uit 1688 (ill. 37a), Ottens vóór
1718 (Plaat 11) en G.Palm 1715 (ill. 38b) is af te leiden dat er toen reeds
ongeveer 500 huizen stonden. De eerste "stadsplattegrond", die uit 1712 da-
teert (ill. 38a) is een Franse kaart met betrekking tot de raid van Admiraal
Cassard in dit jaar in de Surinamerivier. In de periode van de Gouverneur
Mauticius is er een duidelijk versnelde groei van de stad merkbaar. De vei-
ligheid voor de burgers is nl. toegenomen door de aanleg van het fort Nieuw
Amsterdam (1747) en de redoutes Purmerend en Leyden.
In dit verband zij terloops opgemerkt, dat de officieren-ingenieurs die tij-
dens de bouw van het fort Nieuw Amsterdam in de kolonie dienden tevens
tot landmeter werden aangesteld als zodanig onder de onmiddellijke be-
velen van de Gouverneur stonden 55'.
In zijn aangehaald werk deelt Loth ten aanzien van metingen in Paramaribo
nog het volgende mede, waar hij de hiervoren vermelde notificatie no. 492
van Gouverneur Mauricius uit 1745 aanhaalt; "dewijl bij den Ed. Hove van
Politie geresolveerd is een Generaele caart van Paramaribo te laten mae-
ken, soo werd aan de ingezetenen van Paramaribo gepermitteerd om bij
provizie de particuliere uitmetingen haerer Erven te mogen uitstellen tot
nader order". (Ook voor de erven te Paramaribo bestond derhalve de ver-
plichtingen tot uitmeting).
Bij notificatie van de 29e augustus 1746 werd bekend gemaakt, dat het Hof
54) Koeman C. et. al. Links with the past blz. 127 e.v.
5 Loth W.L., op. cit. blz. 7 (zie noot 50)