HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

c. de naasting bij verkoop enlof nadering in het algemeen belang;
d. uitmeten, kaart vervaardigen, approbatie en registratie ter Secretarie;
e. een aantal slaven moeten op de plantage verblijven;
f. communicatieplicht: ruimte reserveren voor- en aanleg van een open-
bare weg langs het water, voorts het gedogen van overpad en schoon-
houden van communicatie kanalen en -wegen;
g. verval van het recht bij niet nakoming der bepalingen.
Het K.B. van 20 december 1820 met betrekking tot de uitgifte van cultuurgronden
evenwel bevatte dusdanige bepalingen, dat volgens De Blécourt onder
de titel allodiaal eigendom en erfelijk bezit eigenlijk eeuwigdurende
erfpacht werd verleend, waardoor hij tot de conclusie komt, dat gronden
uitgegeven in allodiaal eigendom en erfelijk bezit, afhankelijk van de tijd
van uitgifte, beschouwd inoesten worden hetzij als onbezwaard, hetzij als
bezwaard volle eigendom, al dan niet grondrente-plichtig, hetzij als
eeuwigdurende erfpacht, terwijl voor de beoordeling van deze rechten het
vóór 1869 (invoering B.W.) geldende Rooms-Nederlands recht in acht genomen
diende te worden (pag. 160). De dissertatie van Quintus Bosz: "Drie
eeuwen grondpolitiek in Suriname" over deze materie raadplegende, blijken
er zowel mee- als tegenstanders van de mening van De ~lécourt ten aan-
zien van de interpretatie van allodiaal eigendom te zijn. Quintus Bosz zelf
stelt op pag. 37: "De oud-Nederlandse term llallodiaalll doelt op een goed,
waarop men volle eigendom had in tegenstelling met feodaal-goed of erf-
pachts-goed." Zoals door Van Grol wordt vermeld, kwam de term llallodiaalll
na het midden van de 17e eeuw betrekkelijk veel voor als naamsaanduiding
voor (W.I.) rechten op de grond, meestal nog in combinatie met I1vrijen",
llabsolutentt of llvolkomenll eigendom. Men ging als het ware hoe langer hoe
meer de nadruk leggen op de onbeperktheid van het recht... Van Grol (oud-
gezaghebber van Sint Eustatius) - aldus Quintus Bosz - legde op grond van
een omvangrijk bronnenonderzoek de achtergronden van het recht van allo-
diaal eigendom en erfelijk bezit bloot. Hij kwam tot de conclusie, dat dit
recht een karakteristiek van het W.I. Grondrecht was, dat niet ontleend was
aan het oud-Nederlandse recht, maar verwantschap vertoonde met het
leenrecht (pag. 162). Van Grol is van mening dat Scharphuysen met I1allo-
diaal" heeft willen aanduiden, dat de eigendom llvrijll was (vrij in de bete-
kenis van vrij van feodale verplichtingen). Van Grol verder: "De invoering
van de nieuwe wetgeving in 1869 liet de beginselen van het stelsel van
gronduitgifte onaangetast en had tot gevolg, dat voortaan de grond in ei-
gendom volgens B.W. kon worden afgestaan". (Quintus Bosz, pag. 89): "De
term allodiaal eigendom en erfelijk bezit is zonder bedenkingen in het be-
faamde K.B. van 20 december 1820 (uitgifte cultuurgronden tegen de som
van tenminste Sf. 3000,= per lot) gehandhaafd en alles wijst erop, dat er-
naar gestreefd is aan te sluiten bij de rechtstoestand onder de So~iëteit.~'
De agrarische verordening (G.B. 1937, no. 53) deed dit K.B. van 1820 ver-
vallen en sloot verdere uitgifte in allodiaal eigendom uit (althans tot 1950;
wijziging van die verordening bij G.B. 1950, no. 87). (Zie opmerking bij bij-
lage I).
De oud-gouvernementslandmeter A. Currie (aldus Quintus Bosz, pag. 164)
was van oordeel dat met het oude grondrecht bedoeld werd eigendom in
meerdere of mindere mate beperkt te verlenen. (Verg: conclusie commissie-Radier
pag. 157). De oud-administrateur van financiën Bruyning sluit
zich volledig aan bij De ~lécourt en concludeert, dat men in Suriname uitsluitend
de volgende rechten (zakelijke) kent: eigendom, bezwaarde eigendom
en erfpacht; ook waar sprake mocht zijn van allodiale eigendom en erfelijk
bezit zou zijns inziens deze naam niet een ander zakelijk recht aanduiden
dan één van deze drie. In het dagelijks leven echter wordt over allo-