HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

met hun begrenzingen en strekkingen, alsmede omtrent de kwaliteit- en be-
stemmingsmogelijkheid van de grond. De commissie bracht een week later
haar rapport uit, waarin zij zich beperkte tot opname van het aantal %a-
vaan" complexen (een zestal), met vermeldig op welk der complexen, elk
der plantages, tuinen of coralen hun vee mochten weiden. Van grens-vast-
stelling tussen de plantages onderling en van de savanas was in het rapport
niets te vinden.
Du Fay verzond dit rapport naar de X, met het advies: niet over te gaan tot
verkoop van savaan- of weidegrond, maar deze op grond van oude privileges
aan de Indianen en koloniërs verleend als weidegrond te behouden. Boven-
dien waren deze gronden ongeschikt voor de aanleg van plantages.
T.a.v. de landmeter adviseerde Du Fay de X om er geen te zenden. Ten eer-
ste wegens de terreinmoeilijkheden, ten tweede met het oog op eventuele
vijanden, die een kartering zouden kunnen raadplegen en ten derde wegens
aan het landmeten verbonden doodsgevaar. Immers had hij in 1724 een
Fransman opdracht gegeven een kaart van Cura ç ao te maken maar toen
deze met z'n werk begon, kwam het het eiland in oppositie denkende aan
verraad. De man moest vluchten. De door de Compagnie uit te zenden land-
meter zou dan ook door de negers dood gestenigd worden omdat ieder hem
voor verrader zou aanzien en "niemand een landmeter zou toestaan met
kracht en force zijn plantage te meten".
1.3.1. Karteringswerk op de Nederlandse Antillen.
De geringe omvang der eilanden maakt het verklaarbaar, dat hun gehele
oppervlakte reeds spoedig na de inbezitneming (met uitzonderng van Saba)
in grote trekken bekend was. Er verschenen reeds vroeg kaarten van de ver-
schillende eilanden, de meeste waren schetsmatig (diverse manuscript-
kaarten in het Rijksarchief van Den Haag). Het aantal kaarten van de West-
Indische eilanden wordt door de Encyclopaedie van Nederlands West-Indië
(zie noot 31) verbijsterend genoemd. Zo beslaat de onvolledige opsomming
hiervan in de List of Maps of America (Library of Congress, Washington,
1901) 14 pagina's. Wij moeten ons echter in de presentatie beperken tot en-
kele belangrijke kaarten per eiland.
1.3.2. Curaçao.
1. Onder de titel: "De ouds kaarten van het eiland Curaçao" deelt Eu-
wens het volgende mede)') De oudste kaart van Curaçao komt voor bij
Johannes de Laet anno 1664 in z'n werk: Historie of Jaerlijksch Verhaal
van de Verrichtingen der Geöctroyeerde West Indische Compagnie tot
1636.
Waarschijnlijk is deze kaart in 1634 door of onder toezicht van Kapitein
Van Walbeeck bij de verovering van Curaçao op de Spanjaarden reeds
gemaakt. De vorm van het eiland is onjuist, maar de kustlijn vertoont
in grote trekken overeenkomst met recentere kaarten. Toponiemen z.a.
De Fuik, St. Barbara, Piscadera en andere nog in gebruik zijnde plaats-
namen komen reeds voor op deze kaart.
2. Tijdens een onderzoek over Florida in het archief te Sevilla door de
Amerikaanse Miss Wright kwamen ook 2 kaarten van Curaçao uit de
Spaanse tijd tevoorschijn (genummerd 13 en 14) (zie noot 32). Deze
kaarten vertonen grote onnauwkeurigheden, vooral met betrekking tot
32) Euwens, P.A., 1928/29: De oudste kaarten van het eiland Cura cao.
W.I.G. Deel XXII, blz. 88.