HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

Deze vaste punten zouden tevens dienen als begin- en eindpunt van de
hoofdmetingen, waaraan naderhand de plantage en concessies konden wor-
den ingemeten. De metingen duurden van 1912 tot 1916 waarbij 2246,3 km
hoofdlijnen werden gemeten; later (1918 en 1919) werd dit aantal tot 2534,2
km opgevoerd. Nadat de hoofdlijnen gereed waren, werd met vier
topografen de metingen van Paramaribo aangevangen en in noord-west en
zuidelijke richting uitgevoerd.
In 1919 waren op deze wijze 66.522 ha. opgenomen en op de schaal 1:10.000
in kaart gebracht; hiernaast werden ook verkleiningen naar de schalen
1:50.000 en 1:200.000 uitgevoerd. In totaal verschenen evenwel slechts 17
bladen in druk.
Voor de hoogteligging in deze karteringen werd uitgegaan van het zgn.
spoorwegpeil.
Tot de werkzaamheden in dit verband behoorde ook de koppeling van het
bergtriangulatienet aan het net van astronomische punten in het laagland.
Hiertoe werden punten van Jan Basi Gado en Voltzberg verbonden aan het
astropunt Kwaku-Gron en Leguanen eiland.
6.3. Meetkundige grondslag van het Kadaster
Ten aanzien van de meetkundige grondslag van het Kadaster van Paramari-
bo zij vermeld, dat op alle kruispunten van wegen, zware betonnen pilaren
4 m diep in de grond werden neergelaten. De lijnen welke deze punten ver-
bonden vormden aldus een dicht net. (Een aantal coördinatenregisters wer-
den op het Domeinkantoor nog teruggevonden).
De werkzaamheden, begonnen in 1913, werden in 1915 beëindigd en vonden
geen verdere voortgang. Behalve het puntennet werden nog enkele percelen
te Paramaribo hermeten en de grenzen hiervan vastgelegd aan het net. Een
en ander geschiedde evenwel op basis van vrijwilligheid.
6.4. De kaart van Bakhuis en De Quant
In dit hoofdstuk wordt onder punt 4 de kaart van Rakhuis en De Quant be-
sproken, samengesteld in 1930 in opdracht van het Nederlands Departement
van Kolonie, aangezien de kaarten van Cateau van Rosevelt t.b.v. de bala-
taconcessies niet toereikend bleken; deze kaart geldt tot nu toe als de offi-
ciële kaart bij aanvragen en uitgiften van percelen land in concessie t.b.v.
goud, hout, balata of enig ander doel.
Deze kaart bestaat uit 16 deelbladen, elk een oppervlak van ca. 17.000 km2
beslaande en is uitgevoerd in de schaal 1:200.000.
Een overvloed aan geografische namen maakt deze kaart ook belangrijk. De
naamgeving daarin geldt tot op heden.
Een 10-tal deelbladen wordt afzonderlijk besproken vanwege de bijzonder-
heden daarin vermeld.
De bladen 13 t/m 16 vertonen bijvoorbeeld de waterscheiding tussen de Su-
rinaamse en Braziliaanse stromen. De feitelijke grensmeting tussen de bei-
de landen zal pas plaatsvinden in de jaren 1935 t/m 1938, waarbij signifi-
cante verschillen met de door Bakhuis veronderstelde grens zullen optre-
den.
7. De periode van de luchtkartering (1943-heden).
7.1. De eerste fotogrammetrische karteringen
Deze hebben betrekking op de samenstelling van een 2-tal luchtvaart navi-