HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

4.3. Andere thematische kaarten, die verschijnen, hadden veelal ten doel rap-
porten en verslagen te illustreren om zodoende belangstelling voor ons land
te wekken.
4.3.1. De kaart van Loth uit 1899 bijvoorbeeld beeldt de geprojekteerde stoom-
tramlijn uit en geeft mede een overzicht van de percelen land voor land-
bouw, goudontginning en balatawinning.
Een ander voorbeeld is de kaart van Kietzman (1905), de eerste kaart waar-
van met zekerheid is vast te stellen, dat die in Suriname gedrukt is. We vin-
den er gegevens omtrent de krimpende landbouwarealen, de aktuele goud
concessies en de in opkomst zijnde balatawinning.
Opvallend is ook de aanduiding van de "Savannegordel" van Suriname.
4.3.2. Een andere thematische kaart, is die welke gebruikt werd voor de Wereld-
tentoonstelling te Brussel in 191 0.
Hoewel over het algemeen genomen deze kaart niet uitblinkt in detail,
werd een beeld verkregen van de spreiding der Christelijke kerken en scha-
len in ons land.
4.3.3. Tenslotte zijn er de zgn. balatakaarten uit 1912.
Alvorens deze kaarten te bespreken, wordt eerst ingegaan op de balatawin-
ning zelf, een en ander aan de hand van het boekwerk: "Het Balatavraag-
stuk in Suriname. De auteurs leveren kritiek op de heersende balatawetge-
ving, waarbij vooral de landmeetkundige en kartografische aspekten naar
voren werden gehaald.
De kaarten zelf, in kleuren uitgevoerd en qua inhoud overigens identiek aan
de kaart voor de Wereldtentoonstelling 1910, geven verder de diverse situa-
ties m.b.t. de concessieterreinen (onderzoek en bewerking).
Een speciale kaart, met als titel "Kaart behorende bij G.B. 1914 no. 51" in
de schaal 1:1000.000 werd gedrukt t.b.v. de uitgifte van balataconcessies.
Deze kaart is een verkleining van de kaart van Spirlet uit 1913 en bevat een
verdeling in 63 blokken, voorzien van een nummer en het oppervlak.
4.3.4. De geognostische overzichtskaart van R. Martin (1888).
Van de hand van prof. K. Martin verschenen de eerste twee beknopte over-
zichtskaarten m.b.t. de geologische formaties in Suriname. De kaart van
Cateau van Rosevelt (1882) werd als referentiekader benut.
Martin ondervond bij het juist aangeven van de grenzen der onderscheiden
geologische formaties problemen vanwege de onzorgvuldige karteringen,
meer in het bijzonder nabij de Corantijnrivier.
5. Karteringen in het begin van deze eeuw (1899-1911).
5.1. Een 7-tal wetenschappelijke expedities werden in deze periode het binnen-
land van Suriname ingezonden teneinde meerdere geografische gegevens
daaromtrent te verkrijgen. Vooral voor de bergstelsels had men belangstel-
ling, mede met het oog op de mogelijkheid van de toppen hiervan gebruik te
maken voor een bergtriangulatie.
De eerste expeditie, de Coppename-expeditie, legde de basis voor de eerste
rondmetingen vanaf de Voltzberg en de Van Stockumberg, terwijl tijdens
deze expeditie het Wilhelminagebergte, de Emmaketen en de Hendriktop
door L.A. Bakhuis (de leider van de expeditie) werden benoemd.
Een meer zuidwaarts gelegen waarnemingspunt werd aangepeild.
Op de rekening van de expeditie moeten ook nog de volgende oroniemen
vermeld worden, t.w. Jan Basi Gado, Krutu en Van der Wijcktop.