HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

zoals die in de kaart van Bakhuis voorkomen.
Omdat alle overige punten (met uitzondering van Albina) afgeleid zijn
uit de waarden van Paramaribo, is er een constant verschil van 3'16It2
in de geografische lengte en OW4 in de breedte. Tenslotte zijn in het
overzicht eveneens aangegeven de geografische coördinaten uit de na-
derhand te bespreken aerodistmeting en de bevonden waarden voor de
schietloodafwijkingen annex de verschillen tussen de Besselse ellipsoïde
(Aerocarto 1947) en die van Hayford (Aerocarto 1968 - 1972).
Ter verkrijging van de hoogteligging der paspunten (astropunten) wer-
den barometrische waarnemingen verricht ter plaatse en langs de rivie-
ren, een en ander ten opzichte van het zogenaamde Domeinkantoor
peil, een referentie vlak, dat op 1,50 meter onder het gemiddelde zee-
niveau is aangenomen.
(Het later ingevoerd N.S.P. = Normaal Surinaamse Peil, komt overeen
met het gemiddelde zeeniveau).
Met deze ruimtelijke coördinaten als basis werd een slotted-templed
triangulatie uitgevoerd, waarvan de uitkomsten dienden ter onthoeking
ten behoeve van de gecontroleerde mozaïeken en foto-plakkaarten.
Over deze mozaïeken werd tenslotte een ruitennet aangebracht in het
systeem van de stereografische projektie.
Als centraal punt werd hierbij gekozen het snijpunt van de meridiaan
van 55'41 W.L. en de parallel van 4'07 N.Br. Alle geografische waar-
den werden op de Besselse ellipsoïde gerekend, terwijl bij de omzetting
naar de stereografische projektie het centrale punt de waarden X =
300.000 m. en Y = 775.000 m. werden toegekend.
Het duurde evenwel nog tot 1952 voordat een behoorlijke kaart uit de
fotoplakkaarten kon worden getekend, wegens onvoldoende ervaring
met foto-interpretatie en allerhande begin-moeilijkheden bij dit soort
werk (ondersteboven plaatsen van foto's, niet evenwijdige ligging van
vliegstroken, verwisseling van foto's etc.)
Ook het afdrukken van luchtfoto's en plakkaarten bleek niet mogelijk in
Suriname, omdat noch het materiaal noch de faciliteiten aanwezig wa-
ren.
Men behielp zich derhalve met kaartjes uit losse foto's, via kodatrace
op linnen-calques overgedragen.
I11 In maart 1956 volgt de opdracht aan de K.L.M. Aerocarto (vroeger Car-
tografisch Bedrijf van de K.L.M.) voor de luchtkartering van het gebied
ten Zuiden van de 4e breedtegraad.
Vanwege de hoge kosten en moeilijke toegankelijkheid van dit gebied
werd voor de meetkundige grondslag naar een andere methode gezocht
dan die in Noord-Suriname is toegepast.
Op voorstel van Professor Schermerhorn werden vanuit 3 of 4 van de
meest Zuidelijke astrostations (astronomisch bepaalde punten ) van het
Noordelijke puntenveld, zogenaamde astroruns gevlogen naar een
duidelijk te identificeren punt in het Zuiden des lands.
De coördinaten van elk der aldus bepaalde punten werden door middel
van aerotriangulatie berekend. Op deze wijze ontstond ook een punten-
veld - weliswaar minder nauwkeurig - evenwel toch bruikbaar voor een
kleinschalige overzichtskaart.
De hoogte werd in dit gebied verkregen door middel van een radarsys-
teem (Airborn Profile Recorder). De uitwerking der luchtfoto's van dit
gebied tot mozaïeken en plakkaarten vond op gelijke wijze als voor
Noord-Suriname plaats.