HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

4. Blad acht (Marowijne). Een groot deel van Frans Guiana inclusief voet-
paden langs de Manarivier, is mede in kaart gebracht. Ook tal van kre-
ken, aan de oost-oever van de Marowijne zijn gekarteerd (inclusief
naamgeving).
De Marowijnerivier strekkende op dit kaartblad over een afstand van
ca. 110 km is "opgehangen" aan twee astronomisch bepaalde punten, te
weten Mapagado (astronomisch station Van Stockum) en de monding
van de Gonini (wetenschappelijke expeditie).
Blad negen: Het stromencomplex van de Corantijn tussen de Lucierivier
en de Curuni - Boven Corantijn (New River) diende hier te worden aan-
gegeven.
Het enorme aantal eilandjes in de rivier (106 stuks) verhinderden het
verkrijgen van een overzicht. Dit lukte eerst door middel van de lucht-
kartering in 1957. De Corantijn heeft blijkens Bakhuis ter hoogte van
Frederik Willem IV vallen, thans Anoravallen geheten, zoals de naam
luidde volgens de oude kaart van Sanders uit 1720) een breedte van ca.
9 km. (blijkens de luchtfoto is dit 7,5 km.). De breedte van de Boven
Corantijn (New River) ter hoogte van de Andiraval en Barrington
Brownval is 1600 m. (op de luchtfoto gemeten 2000 m.) en d 39çy:u;
300 m. (blijkens opname Wilhelminagebergte expeditie in 1926
breedte daar van oever tot oever 191 m.)
Opvallend is hier de concentratie van vallen met namen van Indianen-
stammen zoals Barokotoval, Maopitijanval, Drioval, Pianoghottoval,
Zarumaval, Tarumaval, Waiwaisval, allen namen welke door Schom-
burgk in zijn Reisverslagen; "Reisen in Guina und Orinoko 1835-1839
en Reisen in British Guiana 1840-1844" worden vermeld.
De mogelijkheid moet niet uitgesloten worden geacht, dat in dit speci-
fieke areaal een Indianen concentratie is geweest, gezien het voorko-
men van uitgestrekte bamboo-arealen, een begroeiingsvorm waarvan op
andere plaatsen in het land met stelligheid is aangetoond te zijn ver-
oorzaakt door bewoning. Ook het grote aantal Indiaanse petroglyphen
bij de Anoraval en in de Lucierivier geven aanleiding tot deze veron-
derstelling.
6. Blad 12 bevat van alle bladen de meeste astronomisch bepaalde punten,
te weten 11 stuks, weliswaar onregelmatig gespreid.
Zo heeft bijvoorbeeld de Wilhelminarivier (westelijk bronrivier van de
Gonini) vijf van zulke punten, terwijl de Emmarivier (andere bronrivier
van de Gonini) geen één.
Bij het dorp Cottica aan de Lawa (Surinaamse oever) werd een punt be-
paald en vlak daartegenover Enfants perdus (Franse oever) eveneens
(langs de parallel gemeten 10" verschil in lengte).
Voorts valt het op dat de Ulemaririvier en de grote Loëkreek nog niet
zijn opgenomen, terwijl tal van kreken, waarvan kennelijk slechts de
vermoedelijke loop (stippellijn) bekend is, van een naam zijn voorzien,
bijvoorbeeld Donkervlietkreek, Schreuderkreek, Anjumarakreek, enz.
De Drietabbetjeskreek, een grote kreek bij Asisi is inmiddels vernoemd
met een meer toepasselijke naam namelijk de Asisikreek.
99) Stahel G. et.al., 1927: De expeditie naar het U'ilhelminagebergte
(Suriname) 1926. K.N.A.G. Tweede Reeks, Deel XLIV, no. 2, blz. 209
e.v.