HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

3.2. De kaarten van Loth (1876-1899)
Ten behoeve van de goudexploitatie werden 3 tracé's door Loth gemeten en
in kaart gebracht, waarlangs door de Overheid daarna goudconcessies wer-
den uitgegeven.
Het eerste tracé liep van Brokopondo aan de Surinamerivier naar Pedrosun-
gu aan de Marowijnerivier.
Het tweede tracé ving aan op dezelfde plaats aan de Surinamerivier en liep
in westelijke richting tot de Saramaccarivier, terwijl het derde tracé lopen-
de vanaf de bovenloop van de Tempati eveneens uitkwam aan de Suriname-
rivier (nabij Brokopondo).
Een overzicht van de situatie m.b.t. uitgegeven gronden tot ontginning van
goud, wordt gegeven door Loth in z'n kaart van 1879 (schaal 1:400.000).
Door Loth werden in het Saramaccadistrikt nog een tweetal tracés gemeten
en in verslagen (T.A.G.) neergelegd; waarbij o.m. de bedrijvigheid rondom
de goudwinning werd aangegeven.
Tenslotte mat Loth nog een tracé tussen de Tapanahonirivier en Sarakreek
in 1892, nadat het gebied tussen de Tapanahoni en de Lawa door de arbitra-
le uitspraak van Czaar Alexander I11 definitief Surinaams territoir was ver-
klaard.
Een overzicht van de in ontginning zijnde plantagegronden en in concessie
uitgegeven terreinen t.b.v. goud en andere mineralen geeft de kaart van J.
Kuyper schaal 1:800.000 (van 1882).
Als sluitstuk voor het werk van Loth wordt nog gewezen op z'n overzichts-
kaarten van 1889 en 1899 (schaal 1:1000.000).
Terwijl Loth in de eerste overzichtskaart enige onjuistheden pleegt t.a.v.
de grens met Guyana, herstelt hij deze in de uitgave van 1899.
3.3. Cateau van Rosevelt en z'n kaart
Van de erudiet en self-made man Cateau van Rosevelt wordt eerst een
summiere samenvatting betreffende z'n landmeetkundige kwaliteiten gege-
ven. waarna z'n kaart, in 1882 uitgegeven, uitvoerig wordt besproken.
Met de Luitenant J.F.A.E. van Lansberge is Rosevelt hier 19 jaren mee be-
zig geweest. De oorspronkelijke manuscriptkaart, bestaande uit 31 bladen
in de schaal 1:100.000 werd later uitgegeven in de schaal 1:200.000 (10
bladen).
Terwijl de manuscriptkaart de data der tochten vermeldt, geografische
coördinaten uit astronomische plaatsbepalingen en de diverse cultuurgewas-
sen in kleuren worden onderscheiden, vinden wij deze gegevens niet terug in
de in druk verschenen kaart.
Een 8-tal bladen van de manuscriptkaart-serie worden achtereenvolgens na-
der besproken, waaruit naast de gebruikelijke topografische gegevens ook
historische, geologische en andere informaties worden geput.
Ook de uitbreidingen van Paramaribo vanaf 1794 tot 1882 komen ter sprake
alsmede de atlas van A.J. Meyer (1885) m.b.t. de "Figuratieve plattegrond
der stad Paramaribot1.
3.4. Astronomische plaatsbepalingen
De zeer spaarzame gegevens m.b.t. de astronomische plaatsbepalingen be-
ginnen in 1744 met een breedtebepaling door Charles de la Condamine op
het plein vóór het Gerechtshof te Paramaribo.
Vervolgens verschijnen in volgorde van tijd een aantal hydrografische kaar-
ten, waarop breedte- en lengtebepalingen worden aangeduid en de "Ster-
stenentrap" als referentiepunt wordt geïntroduceerd.