HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

De splitsing kwam op 1 mei 1912 met Spirlet als Chef van de Opnemingsbri-
gade, later ûpnemingsdienst genoemd. (Bij resolutie van 30 Juni 1923 no.
2359 werden beide afdelingen onder de Gouvernements-Landmeter Polak
weer samengevoegd).
Onder verwijzing naar Hoofdstuk 3,(Landmeters instrukties) zij hier nog-
maals opgemerkt dat het beroep van Landmeter in de Kolonie Suriname een
geheel vrij beroep was, waarvoor ieder zich kon aanmelden, die een examen
had afgelegd, waarvan het programma in 1877 was vastgesteld en na daar-
toe door de Gouverneur vergunning verkregen te hebben, dat beroep uit te
oefenen.
Volgens de instruktie van 1877 stonden de landmeters onder toezicht van .de
Gouvernements-Landmeter. "Toezicht was evenwel een wassen neus en men
kon slechts repressief te werk gaan, door te weigeren hun werk in de ar-
chieven van het Domeinkantoor op te nemen, indien daartoe aanleiding be-
stond.
Dit Domeinkantoor, afdeling van de Departement van Financiën, had een
passieve rol en name alles op wat door de partikuliere landmeter gedepo-
neerd werd. Enige contrôle hierop bestond niet. Het Domeinkantoor nam in
ontvangst (goed of niet goed) en voegde het bij de archiefbundels van eeuw-
en her".
Spirlet ging ook met succes op zoek naar instrumenten voor zijn
op metingen.
Hij vond onder meer een repetitie-theodoliet en de theodoliet-boussole van
De Goeje en voorts boussole-tranche-montagnes en andere landmeetkundige
instrumenten, welke bij de reeds genoemde spoorweg-aanleg waren
gebruikt.
De opnemingsbrigade, belast met de voorgenomen metingen, beschikte in-
middels over kantoorrruimte, astronomische gegevens en instrumenten.
Het personeel bestond uit 1 landmeter en 4 tekenaars, die tegelijkertijd in
opleiding tot topograaf werden genomen. Ook werden 3 Surinamers naar de
3-jarige opleidingsschool te Magelang gezonden om opgeleid te worden tot
topograaf. Hoewel de opleiding succesvol was, keerden 2 topografen wegens
oorlogsomstandigheden niet naar Suriname terug. De derde evenwel kwam
pas in 1920 terug.
6.2. Het plan en de uitvoering van het topografii werk.
I. Het plan
Het plan is op te delen in de volgende onderdelen:
1. Astronomische plaatsbepalingen.
Het plan heeft uitsluitend betrekking op het gebied ten noorden van de
lijn : A (aan de Corantijn) - B (Arawarramonding) - C (Tijgertafel - rots
- Coppename) - D (Maripa ston - Saramacca) - E en F (Dam - Sara-
kreek) - G (Gelderland) - H (Mungo) - I (Blakarebo - Marowijne).
In dit gebied moesten een 20-tal punten door middel van astronomische
waarnemingen worden bepaald en zodanig worden verzekerd dat zij ten
alle tijden terug te vinden zouden zijn.
Waar geen gemetselde pilaren konden worden geplaatst, moesten palen
van hard hout (2 m. lang, 20 cm. dik - 1 meter in de grond) worden ge-
bruikt, bovendeel geverfd, rood - wit - blauw en in het wit geschilderd
A.S. - indien mogelijk ingebeiteld.
Beton-pilaren: 0,s m. dik (vierkant) 1 m. in de grond - A.S. in de ce-
mentlaag aangegeven.