HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

3 geologische kompassen, l' Barkerts boussole, 1 doos sextant, 1 slinger
psychrometer, 3 thermometers, 1 maximum thermometer, 1 minimum ther-
mometer, 2 observatie-kaarslantaarns, 3 stop horloges en 1 klap camera.
Logaritme-tafel, Nautical Almanak, Sterrekaart.
Aan andere onderwerpen zoals geologie en antropologie werd tijdens de ex-
peditie ook aandacht besteed.
Zo werd in bijlage I1 van dit expeditie verslag een uitgebreide woordenlijst
van de handelstaal tussen de Ndyukats en de Trio's en Ojanats opgenomen,
alsmede een lijst van Ndyuka woorden, die afwijken van het gewone Sranan
(Neger-Engels).
De Suriname expeditie96) - de zesde in de reeks - kreeg tot opdracht;
1. De verkenning van het bovenstroom gebied van de Suriname-rivier;
2. Te trachten de bergtriangulatie van de Oostelijke expedities (Tapana-
honi en Gonini) te verbinden aan die van de Westelijke (Coppename -
Saramacca);
3. Zoo mogelijk uit het brongebied van de Suriname de waterscheiding
met het stroomgebied van de Corantijn over te trekken en dit stroom-
gebied te verkennen. (Dit werd niet gerealiseerd).
ad.1. Door de verkenning van het stroomgebied van de Suriname zou
tevens worden uitgemaakt of de Wilhelminaketen zich uitstrek-
te tot het Tumuk-Humak-gebergte, dan wel op zich zelf staat.
(Van Stockum was tijdens de Saramacca-expeditie uit waarne-
mingen reeds tot de conclusie gekomen, dat het laatste het ge-
val was.)
De Gran Rio en de Pikin Rio werden opgenomen met stroom-
versnellingen en bosnegerdorpen, zoals deze door de lokale be-
volking waren benoemd.
Hierbij is getracht de toponiemen naar het Nederlands te
transcriberen, met als gevolg een vreemde combinatie van Ne-
derlands, Engels en Surinaams in de naamgeving.
De expditie ontdekte een zijtak van de Corantijn, welke zij de
Lucie-rivier doopte.
ad.2. Vanuit het brongebied van de Surinamerivier werden partiële
metingen van de Tapanahoni-Gonini verbonden aan de metingen
uit de Coppename-Saramacca expedities.
De hieraan toegevoegde schetskaart - ontleend aan het verslag
van deze expeditie - geeft het beeld van het totale driehoeks-
net, zoals uiteindelijk werd gepresenteerd. (Overzicht I).
Het gewenste verband werd tot stand gebracht door middel van
metingen uit 5 toppen, te weten de Ananasberg (A), de Frans-
schen Herderschee Piek (F.H.) een onbenoemde heuvel ten wes-
ten van de F.H. (K), de Zuidelijkste uitloper van het Wilhelmi-
nagebergte (S) en een onbenoemde top (Q) 10 km. ten Westen
van de Lucierivier (vermoedelijk de meest Noord-Westelijke
top (+ 800 m) van het gebergte dat naderhand naar de leider
van deze expeditie, Eilerts de Haan, werd genoemd.
Als basis werd gebruikt, de afstand Ananasberg - F.H., welke
afstand trigonometrisch werd afgeleid uit reeds bekende af-
standen.
96) Eilerts de Haan, J.C., 1910: Verslag van de expeditie naar de Suri-
namerivier. K.N.A.G. Ze serie, Deel XXV11, no.3, 127 blz. en twee
kaarten.