HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

Onder de regionale kaarten van dit gebied, treffen wij een manuscript kaart
aan van A. Maas uit 1706, een kaart van Storm van Gravesande (1748) en
één van J.C. Heneman uit 1773-1775.
Voorts zijn uit de 18e, 19e en 20e eeuw nog diverse kaarten bekend waaruit
een 9-tal worden besproken.
1.5. Frans-Guiana (Cayenne)
1.5.1. Plantagekaarten zoals van Suriname en zijn westerbuurland zijn van F.G.
niet bekend: de zeekaarten evenwel vertonen hetzelfde karakter als die van
ons land.
Diverse zeekaarten uit 17e, 18e en 19e eeuw worden aangehaa1.d terwijl een
14-tal kaarten, W.O. die van Du Val dtAbbeville uit 1654, Buache - Mentelle
- Poirson tussen 1802-1821 alsmede die van Van Panhuys uit 1908 nader
worden besproken.
2. De periode van de West-Indische Compagnie en de Geoctroyeerde Societeit
van Suriname.
2.1. Gronduitgiftebeleid
De W.I.C. moest zich op blijvende landbouwvestigingen toeleggen op door
haar veroverde plaatsen.
Een deugdelijk bestuur en een zekere rechtsorde voor de exploitatie van de
gronden waren een eerste vereiste.
Aan de toekomstige planters werd in het begin gratis en bij grondbrief of
warrand een stuk grond in tteigendomtt toegewezen waar deze "hetzelfde bekwaam
zal vindentt evenwel met de verplichting deze in cultuur te brengen.
De grondbrief diende ter Secretarie geregistreerd te worden terwijl niets
ten nadele van de Indianen mocht worden ondernomen.
Vanwege het feit, dat men naar verhouding onbehoorlijk grote stukken
grond langs de rivieroever in beslag nam, waardoor uitbreidingsmogelijkheden
in gevaar werden gebracht, werd in 1685 de maximum oppervlakte van
de plantage op 1000 akkers gesteld en een regeling gegeven voor frontbreedte
en diepte.
Tevens moest jaarlijks akkergeld worden betaald, terwijl het perceel moest
worden uitgemeten.
Om een overzicht der uitgiften van gronden te verkrijgen werd een kadastrale
kaart vervaardigd (F. de Wit, J. Sas en A. de Lavaux).
Dat niet altijd de hand werd gehouden aan de opmetingsvoorwaarde blijkt
uit verschillende aankondigingen: De wijze van gronduitgifte toen, staat tot
nu toe een zuivere grondadministratie in de weg.
Niet alleen m.b.t. de plantages maar ook t.a.v. de erven te Paramaribo
(Stichtingsdatum 1683) bestond de verplichting tot uitmeting (stadsplannen:
De Wit, Ottens en G. Palm).
2.2. Enkele fundamentele kaarten uit de 17e en de 1 Se eeuw
Reeds in 1667 werd de landmeter Willem Mogge naar Suriname gezonden
om "een pertinente en correcte caerte van geheel Serename" te maken: De-
ze kaart verscheen in 1671, waarbij o.a. de eigenaars van suikerplantages in
"Romeynse letters" zijn aangegeven. Wat met "geheel Serename" wordt be-
doeld is weergegeven in de titel van de kaart.