HISTORIE, TECHNIEKEN EN MAATSCHAPPELIJKE ...

Om in Suriname de economie op poten te zetten, diende men om te zien
naar andere mogelijkheden: de bevolkingslandbouw werd ter hand genomen.
Een kolonisatie door Hollandse boeren in 1845 liep op een mislukking uit,
doch pogingen met Aziatische immigranten hadden meer succes. De hoogte
van de plantagelandbouw is evenwel hierbij nimmer bereikt.
Naast de kleine landbouw werd toen aandacht besteed aan de goudwinning.
Nu had Suriname van meet af aan in het teken van goud gestaan; men her-
innnert zich de verhalen rond het Eldorado (zie ook het artikel van
Bubberman: Goud in Suriname, in Suralco Magazine (Paramaribo), jaargang
9 no. 3 van 1977) dus was het geen toeval, dat na enkele individuele
pogingen de Overheid de goudwinning ernstig ter hand nam. De eerste
officiële expeditie die tot dit doel naar de Marowijne werd gezonden door
de Gouverneur Sypesteyn in 1874, stond onder leiding van de Distrikts-
Secretaris Alma. Onder de 51 expeditiegangers bevond zich de landmeter
Loth, door wie de hierna te bespreken kaarten werden samengesteld. De
expeditie onderzocht de oever van de Marowijnerivier tussen de
Arawarakreek tot de Grankreek, een afstand van 60 km.
Het eerste resultaat van deze tocht, was de uitgifte van een veertiental
kosteloze concessies ten behoeve van de goudwinning, te weten zeven aan
de Boven Marowijne, zes in de Boven Suriname en één in de Boven Comme-
wijne.
De kaarten van Loth (1 876-1 899)
De concessies hiervoor genoemd, strekten zich echter niet verder uit dan 1
à 2 km. vanaf de rivier, doch men diende dieper het land in te gaan. Van-
daar dat achtereenvolgens een drietal tracé's werden gekapt en gemeten
tot dit doel. Zowel de metingen als de kartering zijn het werk van de land-
meter Loth.
1. Kaart van Loth bij het verslag van expeditie tot tracering van de
weg van Brokopondo - Pedro-Sungu8) (Oude kaart behotvde bij de
"Geschiedenis van Suriname", 1853 door van Sypesteyn. Op deze
schetskaart van de Kolonie Suriname in de schaal van 1:l miljoen, tref-
fen wij de Corantijn - Wayambo, Nickerie en Coppename aan zoals de-
ze voorkomen bij Heneman. Ook de Kleine Saramacca heet nog
Ponama. Op deze kaart is de lijn van Brokopondo naar Pedro-Soengoe
aangegeven, alsmede de arealen langs de Surinamerivier en Sarakreek
en die langs de Marowijne tussen de Arawarwakreek tot de Tapanahoni,
uitgegeven tot onderzoek enlof exploitatie van goud.
Interessanter is het lengteprofiel dat Loth van deze tocht heeft gete-
kend. De schaal voor de afstanden is 1:20.000 en voor de hoogte
1:10.000. Langs de meetlijn vinden wij vermeld: de samenstelling van
de bodem, begroeilngstypen, de topografie, waarbij de richting der hel-
lingen is aangegeven, kostbare houtsoorten en de kampplaatsen. Bij elk
aldus gekarteerde meetlijn AB, BC, enz.) hoort een tweede lijn (A'B',
BIC' enz.), waarop gerekend ten opzichte van de oever van de Surina-
merivier ten noorden van de Brokopondoval, de hoogten zijn aangege-
ven.
De totale lengte van dit tracé is 77,773 km., terwijl het hoogste punt
(in het Winti-Way gebergte) 260 m. bedraagt.
65) Loth, W.L. 1878: T.A.G. Deel I11 no. 3 kaarten 13 en 14
66) Sypesteyn, C.A. van 1853: Kaart behorende bij het op.cit.
(zie noot 63).