+ Download pdf (6.190 kb) - Nederlandse Commissie voor Geodesie

DE TWEEDE NAUWKEURIGHEIDSWATERPASSING VAN NEDERLAND 67
rans moest de betreffende sectie opnieuw worden gemeten, de zogenaamde herhaling. Vol-
gens de Leidraad en de Instructie 1926 was het voldoende indien uit de oorspronkelijke waar-
nemingen en deze herhaling twee metingen in verschillende richting werden verkregen die
binnen de tolerans met elkaar in overeenstemming waren. Vanafmei 1927 (doorschrijfboek I1
pag. 71) werd deze regel gewijzigd. De beide waarnemingen van de sectie die niet binnen de
tolerans met elkaar overeenstemden werden verworpen; beide metingen werden herhaald en
deze herhalingen werden, indien zij voldeden aan de tolerans, als vervangende waarneming
genoteerd. In de ontwerp-instructie 1936 werd voor secties kleiner dan 500 m een afwijkende
tolerans van 3.0fimm gehanteerd (zie ook 8 10.3.1).
Ook bij de vergelijking van de resultaten van de beide waarnemers in één slag werd een tole-
rans gehanteerd. Indien deze resultaten meer dan 1 mm verschilden moesten de waarnemin-
gen in de desbetreffende slag worden herhaald.
Bij het bereiken van een knooppunt van het waterpasnet werden de eerste secties van elk
van de in het knooppunt samenkomende trajecten onmiddellijk na elkaar gemeten. Door deze
maatregel was enige controle op de stabiliteit van het knooppunt mogelijk (Zie 8 8.1).
De meetploeg bestond uit zes personen, namelijk een ploegchef (civiel-ingenieur), een tweede
ingenieur (waarnemer), een arbeider-voorman, alsmede drie hulparbeiders. Vanaf 1931 be-
stond de leiding van de ploeg niet meer uitsluitend uit civiel-ingenieurs doch geleidelijk ging
Fig. 25 Waterpassing door de stad.
Levelling through a built-up area.