+ Download pdf (6.190 kb) - Nederlandse Commissie voor Geodesie

34 DE TWEEDE NAUWKEURIGHEIDSWATERPASSING VAN NEDERLAND
dergrondse peilmerken (O.M.) verspreid over het gehele land aan te leggen. De eenvoudige
constructie beperkte de keuze van de bouwplaatsen tot die locaties waar draagkrachtige lagen
(diluvium of ouder) aan de oppervlakte kwamen. Deze plaatsen werden in overleg met de
Rijks Geologische Dienst geselecteerd. Volgens het eerste ontwerp zou een ondergronds peilmerk
worden gevormd door een in de bodem aan te brengen granieten zuil van +l m lengte waar-
van het bovenvlak ongeveer 75 cm onder het maaiveld zou liggen.
Na overleg met de Rijkscommissie voor Graadmeting en Waterpassing werd besloten om
bij wijze van proef de in 1926 te plaatsen ondergrondse peilmerken van beton te vervaardigen
in plaats van graniet. Deze werkwijze zou goedkoper en sneller zijn.
De kosten van een ondergronds peilmerk werden in 1928 als volgt begroot:
Beton: per zuil:
aankoop en vracht +f 14,-
plaatsen met inbegrip van bronzen bout +f 30,-
onvoorzien f 1,-
totaal ff45,-
Graniet: per zuil:
aankoop franco Amsterdam f f 35,vervoerkosten
en plaatsen f f 25,bewerken
van een halfbolvormige kop (i.p.v. bronzen bout) I f 8,onvoorzien
+f 7,-
'-t
Fig. 12 Schema constructie ondergronds peilmerk.
Surface
Diagram showing the construction of underground benchmarks.
totaal +f 75,-