Vrijwilligerskrant, voorjaar 2012 - Natuurmonumenten

Vrijwilligerskrantvoorjaar
2012
voorjaar 2012
‘Massers doen ertoe’
‘Massers’ zijn scholieren die vanuit het
voortgezet onderwijs een maatschappelijke
stage (MaS) doorlopen. Dat kan
onder meer bij Natuurmonumenten.
Michaël Gründeman, vrijwilliger bij
het bezoekerscentrum in ’s­Graveland,
is nauw betrokken bij de opzet van de
stages. “Heel leuk om te ervaren dat
jongeren op deze manier meer affiniteit
met de natuur krijgen.”
Michaël Gründeman werkt ruim vijf jaar als
vrijwilliger bij het bezoekerscentrum Gooi
en Vechtstreek. Hij begeleidt veel jeugdgroepen
en gezinsactiviteiten. “Ik vind het
mooi om kinderen de natuur te laten
ervaren en ze al hun zintuigen te laten
gebruiken. Het is belangrijk dat kinderen
die verbondenheid met de natuur voelen en
vasthouden. Jonge kinderen zijn daar heel
gevoelig voor.”
Maar ook het werken met de oudere jeugd
vindt Michaël leuk en dankbaar werk. Toen
hem drie jaar geleden gevraagd werd zich in
te zetten voor maatschappelijke stages,
hoefde hij dan ook niet lang na te denken.
“Naast het begeleiden van de stages bleek
er ook heel veel regelwerk te zijn. Ik heb
voor het hele project een draaiboek
gemaakt.”
Hondenrijbewijs
Aan de maatschappelijke stages in het
bezoekerscentrum Gooi en Vechtstreek
doen zes tot twaalf jongeren per keer mee
van rond de vijftien jaar. Om hen te boeien,
moet je wel een afwisselend programma
bieden. Het thema van de stage is ‘Hond aan
de lijn’. “De jongeren krijgen achtergrondinformatie,
maken actieborden, interviewen
bezoekers en aan het eind van de stage
houden ze een presentatie voor de boswachter.
Het is vaak verrassend wat daar
uitkomt”, vertelt Michaël. “Zo bedachten
ze bijvoorbeeld een ‘hondenrijbewijs’:
een diploma voor mensen die hun hond
onder controle hebben. En ze kwamen met
het idee om de hondenlosloopgebieden
anders in te delen. Wat de massers doen,
doet er echt toe. De boswachter merkt ook
in het gebied dat na zo’n stage meer honden
aangelijnd zijn. Als de jongeren binnen
komen, hebben ze vaak geen idee wat ze
gaan doen. Later herkennen ze je op straat
en dan hoor je vaak dat ze een leuke stage
gehad hebben.”
Tips
Bob Vlek, 16 jaar, is een van de massers die
meedoen aan het stageproject bij Natuurmonumenten.
Doordat er op de site van
school ‘zorg voor reeën’ staat, dacht hij
dat hij de dieren zou gaan verzorgen. Nu
blijkt dat er van hem verwacht wordt dat hij
onder andere actieborden maakt en mensen
interviewt, vindt hij het project maar ‘saai’.
Toch komt hij bij het enquêteren wel
Wat houden maatschappelijke stages in?
Scholieren uit het voortgezet onderwijs moeten minimaal dertig uren vrijwilligerswerk
doen per schooljaar. De maatschappelijke stage (MaS) kan op diverse manieren ingevuld
worden, dit is afhankelijk van de gekozen werkwijze van de school en van de stagebieder.
Doel van deze stages is het opdoen van werkervaring bij maatschappelijke organisaties.
Zo leren jongeren hun omgeving op een andere manier kennen en leveren ze een
actieve bijdrage aan de samenleving. De stages zijn per september 2011 verplicht
gesteld voor scholen.
boeiende mensen tegen. De meeste hebben
er soms last van als honden loslopen in
gebieden waar dat niet mag, maar vinden
straffen overdreven. Bob is het met hen
eens. Hij gelooft dat het meer helpt als
mensen beter kijken naar de borden en die
borden ook duidelijker zichtbaar zijn. Ook
valt hem op dat de indeling van gebieden
waar je je hond wel en niet los mag laten,
niet zo logisch is. “Ik heb niet veel met
reeën,” zegt hij, “maar dat ze gedood
worden door honden wist ik niet en vind ik
wel zielig.” Tot slot heeft hij nog twee tips:
“Zet volgende keer op de site ‘kom in actie
voor de reeën’, dat is minder verwarrend.
En om half acht aanwezig zijn (reeënexcursie,
red.) is voor scholieren écht te vroeg!”
- Joke Wassens, vrijwilliger
Begeleider Michaël Gründeman
Maatschappelijke
stages bij Natuurmonumenten
Natuurmonumenten is voor het
ontwikkelen van maatschappelijke
stages een samenwerkingsverband
aangegaan met groene organisaties (zie
betrokkenbijbuiten.nl). Hieruit zijn de
afgelopen jaren pilots voortgekomen bij
Natuurmonumenten. Daarnaast zijn er
in natuurgebieden en bezoekerscentra
ervaringen opgedaan met individuele
leerlingen en groepen. Natuurmonumenten
geeft de voorkeur aan
groepen vanwege het grotere bereik
dat je daarmee hebt onder jongeren en
het feit dat hiervoor kosten in rekening
gebracht kunnen worden bij de
school: we worden een ondernemende
organisatie! Inmiddels vinden op steeds
meer locaties bij Natuurmonumenten
maatschappelijke stages plaats. Goed
voor vergroting van het draagvlak bij
jongeren voor de natuur.
Tekenverwijderaar
Wat is er nu meegestuurd met de
Vrijwilligerskrant? Juist, een zogeheten
tekenverwijderaar. Die kunt u als
sleutelhanger gebruiken. Heel handig,
zo heeft u de tekenverwijderaar altijd
bij u! Want wanneer u ook in de natuur
of tuin geweest bent, controleer uzelf
naderhand altijd op teken. Dat kan veel
ellende besparen; teken kunnen de
ziekte van Lyme veroorzaken. Met de
tekenverwijderaar kunt u ze eenvoudig
verwijderen. Hoe eerder u dat doet,
hoe kleiner de kans op complicaties.
De veiligheidstermijn is 15 tot 20 uur.
Schakel bij mogelijke ziekteverschijnselen
direct de huisarts in. Voor meer
informatie, zie weekvandeteek.nl of
vraag het aan uw contactpersoon.

Prunus delft het onderspit
Dankzij de noeste arbeid van onder meer
vrijwilligers op landgoed Plantloon,
is de Amerikaanse vogelkers (Prunus
serotina, in natuurbeheerkringen simpel
aangeduid als prunus) hier voor negentig
procent verdwenen.
Amerikaanse vogelkers
Woekeraar
Landgoed Plantloon ligt in het noordwestelijk
deel van het Nationaal Park Loonse en
Drunense Duinen, ten zuiden van Waalwijk.
Halverwege de 20e eeuw werd hier,
net als in andere grote delen van Brabant,
Amerikaanse vogelkers aangeplant om de
arme grond voor de bosbouw te verrijken.
Achteraf geen goed plan vanwege de woekerende
eigenschappen van deze soort, die
de oorspronkelijke vegetatie verdringt.
Gewapend met zaag, spade en thermosfles
Zo’n acht jaar geleden is begonnen om de
alom aanwezige prunus in het nationale
Verwondering
Wat is uw favoriete verwondermoment?
Veel vrijwilligers verwonderen zich over
de natuur. Zo had Catharina Mulder een
bijzondere ontmoeting met goudhaantjes.
De lucht was helder blauw. De zon stond
laag. Opeens ontdekte ik in een dennenboom
heel kleine vogeltjes. Ze dartelden
en buitelden door de takken. Ik liep er
voorzichtig naar toe om ze beter te kunnen
zien. Het waren goudhaantjes. Achter
me hoorde ik zacht getjilp. Ik draaide me
langzaam om en zag tot mijn verrassing
één goudhaantje vlak naast me in een
conifeer zitten. Ik zag zijn ranke lijfje, de
gouden veertjes op z’n kop en heel dunne
pootjes. Hij bleef gewoon doortjilpen en
keek me met belangstelling aan. Op nog
geen halve meter afstand namen we elkaar
verwonderd op.
‘Moet jij niet wegvliegen, kleine vogel?’
vroeg ik zacht. Hij hield zijn kopje schuin,
maar vloog niet weg. We keken elkaar
nog steeds aan. Ik waande mij even in
het paradijs. Het vogeltje fladderde naar
de den. De hele groep had mij inmiddels
opgemerkt en vloog weg.
- Catharina Mulder, vrijwilliger inventarisatie
Oldenaller en Oud-Groevenbeek
park te bestrijden met hulp van vrijwilligers.
Vier Waalwijkers kregen landgoed Plantloon
als werkgebied toegewezen. Inmiddels
is deze groep gegroeid tot achttien vrijwilligers.
Contactpersoon Anton Kuysten
onderhoudt de noodzakelijke contacten
met boswachter Gerard van den Burg van
Natuurmonumenten. Elke maandag­ en
donderdagochtend gaan acht tot tien
personen, gewapend met zaag, spade en
thermosfles, het bos in. De afgelopen jaren
zijn vrijwel alle grotere prunussen uit het
Werken aan water
Annette van der Vliet is sinds twee jaar
vrijwilliger bij de afdeling Extern Beleid
in ’s­Graveland. Een plek waar haar
kennis verrassend goed van pas komt
bij het verbeteren van de kwaliteit van
natuurgebieden.
“Na mijn opleiding in Wageningen (onder
andere irrigatie) ben ik via omzwervingen
bij Natuurmonumenten op deze afdeling
terechtgekomen”, licht Annette toe. “Een
leuke afdeling, met betrokken collega’s
en heel leerzaam. Ik houd me vooral bezig
met het ‘waterdossier’. Dat gaat over de
waterkwaliteit. Wij willen uitdroging van
natuurgebied voorkomen en de waterkwaliteit
verbeteren.”
De Kier
Enthousiast vertelt ze over haar dossier,
zoals bijvoorbeeld over klimaatbuffers.
“Dat zijn ingrepen in de natuur om regenwater
op te vangen en vast te houden
bij wateroverlast. Hier ben ik al enkele
maanden mee bezig. Maar ook zijn we aan
het lobbyen om een zogeheten zalmpassage
­De Kier­ in het Haringvliet te realiseren,
zodat deze vis weer de Rijn op kan.”
Ter plekke kijken
Saai werk? “Nee, echt niet. Schrijven is
mijn werk en ik heb veel contact met
collega’s die in de regio lobbyen en ook
met collega’s die lobbyen in politiek Den
Haag en het bedrijfsleven. Leuk is dat bij
deze afdeling een vrijwilliger als volwaardige
collega beschouwd wordt. Ik heb het hier
enorm naar mijn zin”, aldus Annette. Het
leukste om te doen? “Dat vind ik ter plaatse
bij een project kijken. We zijn bijvoorbeeld
in Groningen geweest bij de Onlanden, een
polder die deels onder water wordt gezet.
Ook hebben we de uiterwaarden van de
gebied verwijderd. Om de prunus de baas te
blijven, wordt elk perceel periodiek uitgekamd
en worden zaailingen uitgestoken. Er
wordt fanatiek gewerkt. In de wintermaanden
ontdoen vrijwilligers de heidevelden
van allerlei opslag. Het resultaat mag er zijn:
prunus is op Plantloon geen overheersende
plant meer.
- Tiny Pulles, Anton Kuysten en Lau Snels,
vrijwilligers
Onlangs kreeg de vrijwilligersgroep op Plantloon hulp van de kinderen uit groep 7 van de Scalaschool
uit Drunen. In het kader van de natuurwerkdag maakten de scholieren kennis met het werken in de
natuur. Voor zowel de kinderen als de vrijwilligers is die actie voor herhaling vatbaar.
IJssel bezocht waar een klimaatbuffer in de
planfase zit.”
Versterking
Hoe ervaart de leiding de inzet van vrijwilligers
op de afdeling Extern Beleid? Afdelingshoofd
Tino Wallaart geeft antwoord.
“Misschien is dit een onverwachte plek voor
vrijwilligers, maar naast Annette werken
hier wel vaker vrijwilligers en ook stagiairs.
Iemand met een artistieke achtergrond
heeft bijvoorbeeld onlangs de tentoonstelling
‘Puur Natuur’ gerealiseerd, en we hebben
een oud­directeur van Staatsbosbeheer
die hier regelmatig komt om ons te coachen.
Vrijwilligers doen vaak zaken waar we
anders niet aan toe komen. We merken ook
dat met de pensionering van de babyboomgeneratie,
goed opgeleide en gemotiveerde
vrijwilligers beschikbaar komen. Die passen
goed in de huidige professionalisering.
Men is van harte welkom. We zien dit als
een kans om ons werk en onze afdeling te
versterken”, aldus Tino Wallaart.
- John van Kasbergen, vrijwilliger
Annette van der Vliet langs de IJssel.
Combatteam
in actie
Ook in de overige delen van Nationaal
Park Loonse en Drunense Duinen
en het aansluitende landgoed Huis ter
Heide lopen prunusbestrijders rond.
Zo’n 120 fanatieke vrijwilligers in
allerlei soorten en maten. De oudste
is tachtig, maar er zijn ook scholieren
die na hun maatschappelijke stage
zijn blijven ‘plakken’.
Beklemmend gevoel
Een bont gezelschap en dat is geheel
niet verwonderlijk. Het is aanstekelijke
arbeid, gezellig, gezond voor lijf en
leden en buitengewoon nuttig! Enig
zorgpunt is de geestelijke gesteldheid
van onze trouwe ‘grondtroepers’. Velen
blijken na enige tijd niet meer in staat
ontspannen te wandelen in andere
gebieden in Nederland waar de prunus
steeds weliger tiert. Ze worden bevangen
door een beklemmend, benauwend,
ongemakkelijk gevoel dat slechts
te bestrijden valt door enkele prunusjes
te ontwortelen.
Bewegen in de linie
Het prachtige stuk natuur, totaal zo’n
4500 hectare waarvan ongeveer 3500
hectare bos, is opgedeeld in sectoren.
Er zijn tien groepen vrijwilligers. De
mannen, vrouwen en kinderen van een
groep bewegen zich in linie door het
bos en alle prunus die zij tegenkomen
wordt met wortel en tak uitgerukt,
gerooid dan wel afgezaagd.
Licht, prachtig bos
Het resultaat is onopvallend opvallend.
De argeloze wandelaar heeft niets in de
gaten. Geniet alleen van het gevarieerde,
lichte, prachtige bos waar het
krioelt van het leven. Daar waar eens de
prunus het donkere, stille en eentonige
bos domineerde.
- Gerard van den Burg,
boswachter Midden-Brabant
Lezers-
onderzoek
Vrijwilligerskrant
De Vrijwilligerskrant bestaat ruim tien
jaar. Maar wat vindt u er als vrijwilliger
eigenlijk van? Om dat in kaart te
brengen, vindt er een lezersonderzoek
plaats. Een aantal vrijwilligers wordt per
e-mail gevraagd een korte enquête in
te vullen. Met de uitslag wil de redactie
bekijken of en hoe we de Vrijwilligerskrant
kunnen verbeteren.

Bekwaam beheer van het Bergherbos
Op de rand van Nederland, achter
Arnhem tegen de Duitse grens aan, ligt
het heuvelachtige Bergherbos. Pieterpadlopers
onder u kennen het gebied
wellicht: gevarieerd bos op de stuwwal;
akkers en weilanden op de lagergelegen
stukken. Naast de vele wandelaars en
mountainbikers kom je hier ook veel
vrijwilligers tegen: drie dagen per week
zijn de beheervrijwilligers actief in het
Bergherbos. Sinds de opening van het
vrijwilligershome vorig jaar is de groep
in aantal en inzet flink gegroeid.
Uitgelaten honden
Boswachter Marcel Dellink vertelt: “In
twaalf jaar tijd is hier veel veranderd op
vrijwilligersgebied: niet alleen het aantal
vrijwilligers maar daarmee ook de organisatie
en aansturing, de faciliteiten en participatie.”
Het beheervrijwilligerswerk begon
met drie mensen. De kantine van de kleine
beheereenheid was de thuisbasis. Maar de
groep groeide, geheel volgens plan, en
paste niet meer in de kantine. Bovendien gaf
de dynamiek van de vrijwilligers soms wat
Oud en nieuw verbinden
Als je aan een monument denkt, gaan je
gedachten meestal uit naar iets ouds:
een kasteel, paleis of buitenhuis.
Tegenwoordig kan een monument ook
een landschap zijn. Een waardevol
natuurgebied bijvoorbeeld.
Dat bij een monument oud en nieuw heel
goed samen kunnen gaan, zien we soms bij
verbouw en uitbreiding van monumentale
oude gebouwen. Zo wordt een kerk bijvoorbeeld
uitgebreid met een hypermoderne serre
of een museum met een glazen koffieruimte.
te veel onrust op het aanpalende kantoor.
“Het zijn soms net een stel uitgelaten jonge
honden, die club van ons!”
Passie en ijzeren vuist
De oplossing lag in de verbouwing van een
paar oude schuren die bij de aankoop van
een natuurgebied aan de rand van het
Bergherbos meekwamen. Samen met de
vrijwilligers is één schuur gesloopt en zijn
twee andere getransformeerd tot een
praktisch en fijn vrijwilligersonderkomen,
compleet met kantine/instructieruimte,
werkplaats en opslag.
Het museum De Fundatie in Zwolle wordt
zelfs uitgebreid met een moderne glazen verdieping
die nu al het Ei wordt genoemd.
Het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten
in Sint Jansklooster heeft ook een
uitbreiding ondergaan. Van buiten is het
gedeeltelijk een oud vervenershuisje gebleven.
De uitbreiding bestaat uit een glazen
serre van waaruit je een prachtig overzicht
hebt over De Wieden. Ook van binnen is
het centrum heel modern geworden: veel
licht en heldere frisse kleuren. Voor de
Schuur omgetoverd tot modern infocentrum
Stel, je bent op een feestje en de vraag
wordt gesteld wat je als post­actieve
medemens zoal doet. Als je zegt dat je als
vrijwilliger bij Natuurmonumenten werkt,
dan zie je enkelen de wenkbrauwen
fronsen. Vertel je dat je regelmatig prunussen
uitsteekt, rasters herstelt, Schotse
hooglanders opdrijft naar de kraal, dan
word je meelijwekkend aangestaard. Maar
als je opmerkt dat het nieuwe infocentrum
van beheereenheid Twente­Zuid bij
Haaksbergen door de inzet van vrijwilligers
tot stand is gekomen, gelooft bijna niemand
dat. Toch is het zo! De oude werkschuur is
Vrijwilligers van beheereenheid Twente-Zuid, van links naar rechts:
Gerard Lansink, Albert Veensma, Boet Engbersen, Thijs Gerritsen, Dik Ellerbroek, Geerhard Pol, Paco Calbo, Herman Jansen
“Wij werden vanaf het begin betrokken
bij de inrichtingsplannen”, aldus vrijwilliger
Casper Arends. “Het was leuk om mee te
denken en te werken aan ons eigen vrijwilligershome.”
De werkervaringen uit ieders
pre­VUT­tijd en andere werkzaamheden zijn
goed benut bij de inrichting van de gebouwen
en de buitenruimte. Vrijwilliger Henk
Hanskamp, die in zijn ‘werkende leven’
schilder was, heeft het schilderwerk
verzorgd. Eef van der Brink heeft het
magazijn ingericht en beheert het met
passie en ijzeren vuist. Rieny Putmans en
Fred Steens maakten de plannen voor de
Deel van de Bergherbos-donderdaggroep,
v.l.n.r.: Hennie Jansen, Peter
Kolsema, Theo Steens, Ben Peters, Sjaak
Conneman, Huub Kaak, Johan de Gier,
Bert Jonker en Herman Straub.
vrijwilligers fijn om er te werken en om de
opmerkingen van de bezoekers over het
vernieuwde centrum te horen: eerst even
wennen en dan meestal zeer positief.
Het getuigt van moed van Natuurmonumenten
om oud met nieuw te verbinden.
Net als met gebouwen gebeurt dat gelukkig
ook steeds meer met natuurgebieden.
Het mooie en belangrijke voor de natuur
beschermen en een toevoeging voor de
mensen van vandaag de dag: wandel­ en
fietspaden, atb­ en kanoroutes.
omgetoverd tot modern infocentrum,
dankzij de tomeloze inzet van vrijwilligers
en vaste medewerkers.
Gedaantewisseling
Vooral het interieur heeft een gedaantewisseling
ondergaan. En dan praten we nog
inrichting van de fruitboomgaard met oude
rassen. En een paar vrijwilligers, tevens lid
van de vogelwerkgroep Zevenaar, maakten
in en rond de gebouwen nestvoorzieningen
voor vogels. Compleet met randvoorwaarden,
zoals een vijvertje met leem, speciaal
voor de boerenzwaluwen.
Planning en plezier
Drie dagen per week bereidt Marcel de
vrijwilligers voor met een powerpointpresentatie.
Daarin staat de werkplanning
van die dag, de verdeling in groepjes en
aandachtspunten zoals veiligheid. Een
groepscoördinator regelt de zaken gedurende
de dag en koppelt de vorderingen
terug. Als een klus niet is afgekomen,
komt het in de presentatie van de volgende
dag en maakt een andere groep het af.
“Deze manier van werken geeft helderheid
en informatie. Zo werkt iedereen met
veel plezier en daar gaat het ook om!”,
aldus een glunderende Marcel.
- Jolanda Ritter, coördinator vrijwilligerswerk
Voor mij als vrijwilliger is het fijn om mee
te werken aan het behoud van de natuur,
bijvoorbeeld door broedvlotjes uit te zetten
voor zwarte sterns en vlinders en vogels te
monitoren. Aan de andere kant is het werken
in het moderne bezoekerscentrum een
feest. De werkzaamheden verenigen wat
ik zo graag zie bij Natuurmonumenten: een
verbinding van oud, vertrouwd en gedegen
met modern, verfrissend en uitnodigend.
- Jannie Appelo, vrijwilliger
niet eens over de twee nieuwe bijgebouwen
voor materiaal en materieel. Hiervoor was
er de werkschuur met twee beperkte
kantoorruimtes, waarvan de kleinste ook als
kantine werd gebruikt. Veel te krap voor al
die medewerkers en vrijwilligers. Was je
wat laat, dan zat je bij de koffie tweederangs.
Nu kunnen de boswachters rustig
binnen werken aan hun riante bureaus en de
kantine (die ooit werk­ en opslagruimte
was) lijkt nu bijna een groen café (uiteraard
zonder alcohol). Dat allemaal dankzij de
inzet en deskundigheid van eenieder.
Vergader­ en inspiratieplek
Vier middagen per week is het infocentrum
voor bezoekers geopend voor koffie,
informatie over rondwandelingen en
het kopen van (natuur)producten, onder
andere het Bommels bittertje, een aanrader.
Op zolder bevindt zich een af te huren
vergader ruimte met uitzicht op een heel
mooi stukje Nederland met jeneverbessen.
Eigenlijk kun je deze ruimte zien als dé
vergader­ en inspiratieplek van het oosten.
Het totale resultaat: eigenlijk perfect.
Conclusie: op vrijwilligers kun je bouwen.
- Dik Ellerbroek, vrijwilliger

Bijzondere waarnemingen
Een selectie van bijzondere waarnemingen van vrijwilligers in het afgelopen half jaar.
Roodhalsgans
Naam vrijwilliger Naam natuurgebied Naam soort /geval Waarom is het bijzonder
Bart Sikkema NP Schiermonnikoog (Fr) roodhalsgans (Branta ruficollis) Op Schiermonnikoog wordt deze fraai
getekende gans jaarlijks wel gezien,
maar nog nooit met 7 tegelijk.
Ru en Rienk­Jan Bijlsma Fochteloërveen (Fr) braamsoorten
Rubus sprengelii en Rubus laevicaulis
Er zijn vele soorten bramen en meestal
moeilijk op naam te brengen. Deze
worden opgenomen in de speciale
bramenatlas.
Dick Kramer Slotplaats (Fr) leemwesp (Ancistrocerus nigricornis) In Friesland zijn maar een paar
vindplaatsen bekend. Elders in Nederland
algemeen.
Koert Scholten Slotplaats (Fr) middelste bonte specht (Dendrocopos
medius)
Klaas Tiemersma Lionserpolder,
terrein Bears (Fr)
Jacob Poortstra en
Wim van Boekel
Peizermaden,
de Onlanden (Dr)
De soort breidt in Nederland sterk uit,
maar is in het noorden nog steeds zeer
zeldzaam.
baardmankruikje 17e­eeuws aardewerk, gevonden in
opgebaggerd slib van de Jorwerdter Vaart.
grutto (Limosa limosa) Wel 500 grutto’s hebben een nieuwe
slaapplaats gevonden dankzij de aanleg
van de waterberging (herinrichting van
de Peize).
Jan Pellicaan Harderbos (Fl) staafjesiepenmos (Zygodon conoideus) Een algemene mossoort in Flevoland,
maar bijzonder: in het Harderbos op
verschillende plekken met kapsels
gevonden en dat komt weinig voor.
Harm Werners Oldenaller (Gld) grote vos (Nymphalis polychloros) Zeer zeldzame vlinder, was uitgestorven
in Nederland maar in 2011 en 2012
opeens weer aanwezig.
Joris Verhees Maasvallei (L) 2 zeearenden (Haliaeetus albicilla) Aan project Grensmaas (o.a. natuurontwikkeling)
wordt hard gewerkt.
Zijn de zeearenden het gebied alvast aan
het verkennen of kwamen ze toevallig
voorbij?
Max Bruinooge en
Jos Pluijmen
Jaarverslag 2011 online
De verenigingsraad van Natuurmonumenten heeft het Jaarverslag 2011 vastgesteld.
Het jaarverslag geeft inzicht in het beleid en de inkomsten en uitgaven in het verslagjaar en
bevat verder interactieve links, korte interviews en negen informatieve filmpjes. Sinds 2007
publiceert Natuurmonumenten haar jaar verslag uitsluitend digitaal. Dat bespaart bomen en
de nodige CO 2 -uitstoot.
U vindt het jaarverslag op nm.nl/jaarverslag.
Brunssummerheide (L) kostgangerboleet (Xerocomus parasiticus),
zwarte truffelknotszwam (Cordyceps
ophioglossoides)
Baardmankruikje
Een paddenstoel gevonden op gele
aardappelbovist (Scleroderma citrinum)
en een paddenstoel gevonden op de
hertentruffel (Elaphomyces granulatus).
Rob Burgmans Tiengemeten (ZH) middelste zaagbek (Mergus serrator) Watervogel van de rode lijst.
Reiskostenvergoeding
vrijwilligers
In april 2012 heeft het bestuur van Natuurmonumenten
een nieuwe reiskostenvergoeding
voor vrijwilligers vastgesteld.
Hiermee worden het bericht in de vorige
Vrijwilligerskrant (najaar 2011) en vervolgens
het bericht over de opschorting van
de aangepaste reiskostenvergoeding per
1 januari 2012 ongedaan gemaakt.
De reiskostenvergoedingen voor vrijwilligers
zijn per 1 mei 2012 als volgt:
­ (brom)fiets € 0,19/km
­ (privé)auto/motor € 0,28/km
­ openbaar vervoer werkelijke kosten
op basis van
vervoerbewijs
Wat is anders: er is geen vergoedingenverschil
meer tussen verreden kilometers
om naar het vrijwilligerswerk te komen
(woon­werk) en voor autogebruik tijdens
het vrijwilligerswerk (zakelijk verkeer).
De autokilometervergoeding is wel
verlaagd van € 0,36/km naar € 0,28/km,
maar is hoger dan in de aanvankelijk
gecommuniceerde regeling (€ 0,19/km).
Wat is gelijk gebleven: de fietsvergoeding
en de vergoeding voor openbaar vervoer.
En vooral de reden voor wijziging van de
reiskostenregeling is gelijk gebleven.
Namelijk dat de reiskostenvergoeding
in deze financieel zware tijden erg op de
begroting drukt en dat Natuurmonumenten
in vergelijking met andere (groene) organisaties
een zeer riante reiskostenvergoeding
hanteerde. Dat verschil is nu verminderd,
al zit Natuurmonumenten nog steeds boven
de kilometervergoeding bij vergelijkbare
(groene) organisaties.
T/m april 2012 zijn de oude vergoedingen
en het oude declaratieformulier van kracht.
Dit en het nieuwe declaratieformulier staan
op natuurmonumenten.nl/vrijwilligersinfo
Colofon
Vrijwilligerskrant Natuurmonumenten,
voorjaar 2012, 7 e jaargang.
De Vrijwilligerskrant verschijnt tweemaal per
jaar, in het voorjaar en het najaar. Alle ingeschreven
vrijwilligers van Natuurmonumenten en alle
medewerkers in actieve dienst ontvangen de
krant op hun huisadres. Voor actuele informatie
over Natuurmonumenten en vrijwilligerswerk
kunt u terecht op natuurmonumenten.nl.
Reacties en suggesties zijn welkom bij Astrid
de Beer, afdeling P&O, Postbus 9955, 1243 ZS,
’s­Graveland. T (035) 655 92 80 of per e­mail
naar a.debeer@natuurmonumenten.nl.
Oplage 4300
Redactie Ron Adelaar, Tim Krooneman, Joke
Wassens, John van Kasbergen, Jan Verkerke,
Gerry Torsing, Jolanda Ritter, Christa Philips,
Astrid de Beer en Wilco Meijers.
Hoofdredactie Ron Adelaar
Eindredactie Wilco Meijers
Fotografie o.a. Greet de Schipper, Marcel
Dellink, Hans Gronert, Joke Wassens,
Bart Sikkema, Klaas Tiemersma
Vormgeving SjansenDesign BNO, Bunnik
Druk Klomp grafische communicatie,
Amersfoort
Allerlei informatie voor onze trouwe
vrij willigers staat nu bij elkaar op:
natuurmonumenten.nl/vrijwilligersinfo