LE[S] MOI[S] DE LIZÈNE ZA 31.01→VR 27.03.09 - MuHKA

MuHKA
persdossier —
LE[S] MOI[S] DE LIZÈNE
ZA 31.01VR 27.03.09
• le
• les
• de
moi = • het ik
mois = • de maanden
= • van
nog in het MuHKA
• LONELY AT THE TOP klankeffecten
# 5 JUAN PÉREZ AGIRREGOIKOA
• THE PASSING OF A PERFECT DAY [REVISITED]
Insert Katleen Vermeir
• EAST OF QUE VILLAGE
Yang Fudong

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
inhoud —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
LE[S] MOI[S] DE LIZÈNE
—Introductie P3
DEEL 1: LE[S] MOI[S] DE LIZENE P4—13
—Biografie P4—7
—Historische situering P7—8
—Jacques Lizène zelf aan het woord P8—11
—Anderen over Jacques Lizène P11—13
DEEL : LES MOIS DE LIZENE = DE MAANDEN VAN LIZENE P14—21
—Over de tentoonstelling P14—17
—Gueststars P17
—Bevriende kunstenaars P18—20
—De galerijen en bruikleenhouders P20—21
DEEL 3: BIJLAGEN
—Overzicht Tentoonstellingen P22—26
DEEL 4: BEELDMATERIAAL P27
DEEL 5: NOG IN HET MuHKA P28—32
—LONELY AT THE TOP klankeffecten P28
#5 JUAN PEREZ AGIRREGOIKOA
—THE PASSING OF A PERFECT DAY [REVISITED] P29
Insert Katleen Vermeir
—EAST OF QUE VILLAGE Yang Fudong P30
—MuHKApraktisch P31—32
—MuHKApartners P32

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
LE[S] MOI[S] DE LIZENE
le moi = het ik
les mois = de maanden
de = van
Van ZA 31.01ZO 7.03 geven we de tweede verdieping van het MuHKA uit
handen aan de Luikse kunstenaar Jacques Lizène. Lizène toont niet alleen
eigen werk, maar nodigt ook bevriende collega’s uit, organiseert een hele
reeks happenings en legt zelfs een alternatief zebrapad aan voor de ingang
van het MuHKA. In Le[s] Moi[s] de Lizène is dan ook alles mogelijk.
ZA 31.01 14.00
• Opening tentoonstelling
ZA 1.0 14.00
• Performance VIP cocktails door Tsuneko Taniuchi
DO 19.03 0.00 .00
• Voorstelling publicatie Lizène
• Performance Jacques Lizène & Garett List
Jacques Lizène & Arnaud Labelle-Rojoux
VR 7.03 19.00 1.00
• Finissage
1—Jacques Lizène, Atelier Virtuel avec
sculpture génétique 1971, et peinture à la
matière fécale, 1977, 1997, courtesy galerie
Nadja Vilenne, Luik
2—Jacques Lizène, petit maître à la fontaine
de cheveux, 1980, courtesy galerie Nadja
Vilenne, Luik
3

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
De titel van de tentoonstelling Le[s] Moi[s] de Lizène kan op twee manieren
gelezen worden. Zo verwijst de titel naar ’le moi’, het ik, het ego van de
kunstenaar. Als we weten dat Lizène steeds ingaat tegen elke vorm
van zelfgenoegzaamheid en geen kans onbenut laat om zijn ego te
minimaliseren, wordt duidelijk dat het hier om een kwinkslag, een grap
gaat. Een tweede lezing verwijst naar de twee maanden die Lizène en zijn
kunst in het MuHKA zullen verblijven.
Deel 1: LE MOI DE LIZENE = HET IK VAN LIZENE
1.1. Biografie
Deze korte biografie schetst het leven van Jacques Lizène als kunstenaar,
met vooral aandacht voor zijn ideeën en zijn belangrijkste individuele- en
groepstentoonstellingen. Het zou waanzin zijn om in dit korte bestek nog
maar te proberen een volledig overzicht van het oeuvre van Lizène, die
tenslotte al meer dan veertig jaar lang zijn eigenzinnige stem laat schallen
doorheen de kunstwereld, te geven. Mogelijk vindt de kunstenaar zelf al dat
gepalaver over zijn verleden wel volkomen onzinnig.
Op 05.11.1946 wordt Jacques Lizène geboren in Ougrée, een kleine industriële
voorstad van Luik. Al zeer vroeg [wanneer hij nog aan de academie
studeert] laat Lizène zich opmerken door zijn specifieke visie op kunst. Van
de tekeningen en [ontwerpen voor] schilderijen uit deze periode onthouden
we vooral zijn fascinatie voor de bouwvallen uit het begin van de jaren ’60,
zijn [naar eigen zeggen] lullige tekeningen die ontstaan door het trekken
van een groot aantal streepjes en zijn ontwerp voor een schilderij met
een verschillend landschap aan twee kanten van het doek. In dezelfde
periode [1965-1969] ontwikkelt Lizène eveneens een voorliefde voor ‘art
d’attitude’: gedragskunst. Zo besluit Lizène op 19-jarige leeftijd nooit aan de
voortplanting deel te zullen nemen. Zijn mening hierover: “Het menselijk ras
kan rustig uitsterven, vooruit dan maar, zoveel te beter.” Daarnaast oefent hij
zich verbeten in het te laat komen en neemt Lizène stelling in voor ‘de kunst
zonder talent’: voor het inefficiënte, voor het gemak en voor de platvloersheid.
In 1970 opent galerij Yellow haar deuren in Luik. Onder de titel Il faut abolir
l’idée de jugement [naar een citaat van Marcel Duchamp] stelt Jacques
Lizène hier in het begin van dat jaar voor het eerst individueel tentoon. “Ik
wil de kaarten door elkaar halen, ik wil de gegevens veranderen. Duchamp
heeft gezegd: het concept beoordeling moet worden afgeschaft.” Tijdens de
tentoonstelling knoopt Lizène een relatie aan met Fluxus kunstenaar Ben
Vautier, een relatie die nog zeer lang zal standhouden.
4

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
In oktober 1970 creëert Lizène in galerij Apiaw [te Luik] onder de titel Art
spécifique een tentoonstelling in verschillende delen. Een eerste deel is een
expositie met een bijna klassieke ophanging en opstelling van schilderijen
en objecten. Daarnaast realiseert Lizène ook specifieke acties. Zo kan het
publiek de ontmanteling van de tentoonstelling door de kunstenaar zelf
live meemaken. Een andere actie bestaat erin het formaat van de galerij te
verkleinen. In het verlengde van deze acties ligt het creëren van ‘sterfelijke
werk’. Zo komt in de performance Uitdoving van het ei het thema van het
weigeren aan voortplanting te doen weer naar boven. Een vierde onderdeel
van de tentoonstelling bestaat uit kunstuitingen buiten de galerij. Zo
schildert Lizène de schaduw van een boom [op een herfstdag om 14.30, om
precies te zijn] op de grond en plant hij een boom met de takken in de grond
en de wortels in de lucht. Het laatste onderdeel van Art spécifique behelst het
zuivere concept:
“Ik stel het menselijk ras voor zich langzaam maar zeker uit te laten sterven,
door op te houden zich voort te planten.”
Dit laatste idee [dat al lang door zijn hoofd spookt] probeert Lizène
gedurende de jaren op verschillende manieren wereldkundig te maken.
Een [onuitgevoerde] actie bestaat erin op straat aan kinderen ballonnen
uit delen met het opschrift: “Dood aan de eicellen” en tegelijk zwermen van
duizenden strooibiljetten los te laten met daarop geschreven: “Weg met de
agressie van het sperma.” Eind 1970 besluit Jacques Lizène een vasectomie
te ondergaan: een vrijwillige sterilisatie door middel van het doorsnijden
van de zaadleiders. Deze radicale ingreep op het eigen lichaam beschouwt
hij als een vorm van ‘interne sculptuur’. Voor de tentoonstelling in het Maison
de la Culture van Verviers [1971] maakt hij een affiche met de tekst: “Jacques
Lizène zal vrijwillig een vasectomie ondergaan [sterilisatie door operatieve
verwijdering van de ductus deferens]. Zo zal hij in zich een beeldhouwwerk
dragen dat hij Breuk zal noemen.” Het parket laat deze affiche echter
verwijderen.
In deze periode richt Lizène het ‘genootschap van de stompzinnige kunst’
op en definieert hij zichzelf als “Petit maître Liégeois de la seconde moitié
du 20ème siècle, artiste de la mediocrité et de la sans importance” [kleine
Luikse meester van de tweede helft van de 20 ste eeuw, kunstenaar van de
middelmatigheid en het onbelangrijke].
Vanaf de jaren ‘70 begint Lizène ook te werken met nieuwe media. Hij gaat
experimenteren met fotografie, film en muziek. In 1973 realiseert hij de
individuele tentoonstelling met geluidsopnames en fotoreeksen Le perçu
et le non-perçu in galerij Yellow Now. In dat zelfde jaar treedt Lizène toe tot
de door Jacques Lennep opgerichte groep CAP [Cercle d’art prospectif].
Het begrip relationele kunst typeert het gemeenschappelijk karakter van
het werk van de leden van de groep. Deze term wijst langs de ene kant op
de relatie tussen kunstenaar, publiek en realiteit en langs de andere kant
op het relaas: het beschrijvende en verhalende karakter dat een artistieke
5

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
benadering kan hebben. In 1974 wordt Lizène opgenomen in de tentoonstelling
en catalogus Aspecten van de actuele kunst in België van het ICC [het
Internationaal Cultureel Centrum te Antwerpen, de eerste officiële instelling
voor actuele kunst in Vlaanderen en voorloper van het MuHKA].
In 1978 exposeert Lizène het eerste deel van zijn muur van fecaliën in Cirque
Divers te Luik. In 1979 wordt de door Lizène geplande verdere uitwerking van
dit idee tijdens het Premier Symposium International d’Art Performance de Lyon
gecensureerd. Daarop beperkt Lizène zijn bijdrage aan het symposium tot een
‘snelle en lichte’ actie: een op een rolschaats bevestigde cassettespeler, die
[doormiddel van een leiband voortgetrokken] een streep op de vloer achterlaat
en ondertussen een onbedaarlijk gelach laat horen. In dat zelfde jaar gaat in
het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel de tentoonstelling Jacques Lizène,
Analytische schilderkunst door.
In de jaren ’80 wordt Lizènes kunst meer en meer ook buiten de landsgrenzen
getoond. Zo is Lizène te gast in Kyoto, Kanagawa, Barcelona, Tokyo, Nice, Basel,
Pontevedra, Genua, Bodegnée en Turijn…
In 1984 presenteert Lizène zijn Fragmenten van fresco’s in galerij Bilinelli
te Brussel. Het resultaat wordt omschreven als een soort Lascaux van het
einde van de 20 ste eeuw, waarbij de bizon is vervangen door de hifiketen of
de videocamera, maar de personages veel gelijkenissen vertonen met de
‘Bosjesmannen’ van wandschilderingen. De oorsprong van deze schilderijen
gaat terug tot projecten en schetsen uit 1966. Dit hergebruiken, recycleren
van eigen werk is typisch voor Lizène en het is een van zijn manieren om
kunstgeschiedenis en kunststromingen in vraag te stellen. Later dat jaar
realiseert Lizène op de Place Saint-Lambert een gebarsten zebrapad als
horizontale wandschildering [waarvan hij ook een versie zal aanleggen aan de
voorkant van het MuHKA tijdens de opening van Le[s] moi[s] de Lizène].
In de jaren ‘80 en ‘90 gaat Lizène door op zijn elan. Naast schilderijen,
sculpturen, foto’s en videowerken creëert hij ook performances. Zo laat hij
muziekstukken van Mahler of Mozart van achter naar voren uitvoeren op
cello of piano. Het resultaat zou een stuk van John Cage kunnen zijn. In 1988
gaat de tentoonstelling Jacques Lizène, Rapide rétrospective 1964-1980 door in
La Criée, Halle d’art contemporain te Rennes. Gedurende de jaren ‘90 worden,
vooral in België en Frankrijk, veel individuele tentoonstellingen van Lizène
georganiseerd. In 2001 neemt de kunstenaar deel aan de Biënnale van Venetië.
In 2005 wordt werk van Lizène opgenomen in de tentoonstelling Dear ICC,
Aspecten van de actuele kunst in België 1970-1985 in het MuHKA. Deze
tentoonstelling toonde zowel documenten uit het rijke ICC-archief, als
kunstwerken die er ooit te zien waren. De bezoeker wandelde doorheen
een levend archief, waarin hij geconfronteerd werd met de artistieke
ontwikkelingen van de periode 1970-1985. In 2007 is werk van Lizène te zien in
Who’s got the big picture in het MuHKA. In deze collectiepresentatie stond vooral
de geschiedenis van het MuHKA centraal.

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Het werk Documents rapportés d’un voyage au coeur de la civilisation
Banlieue van Jacques Lizène maakt deel uit van de vaste collectie van het
MuHKA. Met zwart-witfoto’s schetst hij een beeld van zijn geboorteplaats
Ougrée. Daarnaast heeft de kunstenaar een groezelig beddenlaken met
spermavlekken gespannen. Het is een afrekening met de sociale legitimering
van de industrialisatie, die niet voor de emancipatie van de werkende klasse
heeft gezorgd. Een glimlachend zelfportret maakt van het werk uiteindelijk
toch enigszins een positief verhaal.
1.2. Historische situering
Jacques Lizène zoekt bewust de middelmaat op. Zijn kunst zoekt het falen
op. Zo wil hij elk utopisme ondermijnen en in het bijzonder dat van de
kunstwereld met zijn drang naar schoonheid en het ideale. Lizène acht de
erkenning van het onafgewerkte en de mislukking veel belangrijker. Hij
hanteert deze strategie om de mythologieën van de wereld te ontmantelen.
Jacques Lizène kan gezien worden als de eerste conceptuele kunstenaar in
België die expliciet humor betrekt in zijn kunst. Hij geldt ook als een van de
pioniers van de Belgische videokunst.
Lizène’s werk bespreken betekent twee hindernissen overwinnen. Enerzijds
ontwikkelt de kunstenaar zelf een metadiscours dat zijn oeuvre een plaats
toekent in de kunstgeschiedenis [zie 1.3.]. Maar die zelfgekozen plaats is
paradoxaal in die zin dat hij, in tegenstelling tot zijn collega’s, zichzelf
definieert als “de kunstenaar van de middelmatigheid en het onbelangrijke”
en “kleine Luikse meester van de tweede helft van de twintigste eeuw.”
Anderzijds zit de criticus verveeld met het ironische systeem dat Lizène met
zijn houding ontwikkelt [door de beschrijving van zijn positie in het artistieke
kamp]. Hoe moet je immers een redenering voeren die zijn werk ernstig
neemt, terwijl hijzelf niet ophoudt er de waarde van te minimaliseren?
Voor Lizène is middelmatigheid een plaatsbepaling en een stijl. Bovendien is
het de grond voor zijn vrijheid van schriftuur en communicatie. In zoverre de
kunstenaar geen bewijs van talent moet tonen, kan hij het zich permitteren
van de ene techniek of het ene medium naar het andere over te schakelen,
zoals het hem uitkomt. Daar Lizène zijn plaats in de kunstgeschiedenis
eens en voor altijd heeft bepaald, moet hij zich geen zorgen maken om de
originaliteit of om de speciale intensiteit van zijn acties. Naast sculpturen,
schilderijen, tekeningen, foto’s, video’s en muziek produceert Lizène talrijke
performances, gebaseerd op de zinloosheid van het gebaar. Hierbij aarzelt
hij niet om zijn eigen werk te herinterpreteren naargelang de context die
hem geboden wordt. Op die manier creëert hij een autohistoriciteit die nu
eens vrolijk, dan weer ironisch van aard is.
Hoewel Lizène herhaaldelijk benadrukt niet bij bestaande kunststromingen
thuis te horen, is het toch interessant om hem enigszins in een historische
context te plaatsen. Zelf zegt Lizène dat hij “zou opgenomen willen worden
7

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
in de Fluxus beweging als ‘de enige Fluxus kunstenaar die niet Fluxus is’.”
[zie 1.3.] Fluxus is een kunststroming die er vanaf de jaren ’60 naar streeft
kunst en dagelijks leven dichter bij elkaar te brengen. Om dat te bereiken
moet de kunstpraktijk ‘gezuiverd’ worden van de door musea, critici en
commercie uitgedragen elitaire kunstopvattingen. Tijdens performances
worden de grenzen tussen beeldende kunst, muziek en theater opgeheven.
Fluxus kunstenaars beschouwen een momentopname uit het leven van
de kunstenaar, de tijd die een opvoering in beslag neemt, als kunst. De
kunstenaar zelf en zijn handelingen worden tot kunst verheven. In de Fluxus
beweging is het belangrijke element niet het plastisch resultaat, maar de
ingesteldheid tegenover de kunst. Het ‘principe de l’équivalence’ van Robert
Filliou stelt immers dat ‘goed gemaakt’, ‘slecht gemaakt’ en ’niet gemaakt’
evenwaardige begrippen zijn. Enkele vertegenwoordigers van de Fluxus
beweging: Robert Filliou, Joseph Beuys, Ben Vautier, Christo en vele anderen.
Soms wordt Lizène ook in verband gebracht met het neo-dadaïsme. Vanaf
het einde van de jaren ’50 herleven de dada-technieken, maar de neodadaïsten
gaan bewust in tegen de tendens naar formele zuiverheid
en combineren daarentegen materialen en media op een geestige en
excentrieke manier. Kunstenaars gaan op grote schaal en figuratief werken
met fotografie, licht, geometrische vormen, alledaagse voorwerpen en
zeefdrukken, allemaal technieken waarin de hand van de kunstenaar niet
of nauwelijks meer te zien is. Generaliserend zou men kunnen zeggen dat de
kunstenaar niet meer zichzelf wil uitdrukken, maar wil onderzoeken hoe in
de moderne massacultuur beelden tot ons komen en worden waargenomen.
De stijl kenmerkt zich door het gebruik van bestaande motieven zoals
vlaggen, kaarten en populaire afbeeldingen [bijvoorbeeld strips en beelden
uit de massamedia]. De bekendste vertegenwoordigers van het neodadaïsme
zijn Jasper Johns en Robert Rauschenberg.
1.3. Jacques Lizène zelf aan het woord
Over zijn kunst
Jacques Lizène, kunstenaar van het onbenullige en het onbelangrijke
[art d’attitude]. De artistieke houding van Jacques Lizène is, alhoewel ze
niet gespeend is van enige humor, niet bedoeld om de diverse actuele
kunstvormen of de gangbare artistieke middens belachelijk te maken, maar
een houding [art d’attitude], die onbenulligheid in de kunstgeschiedenis
wil invoeren, door aan te dringen op de bevestiging ervan. In zekere zin
is het een protest tegen het heersende ordinaire imperialisme in de kunst.
Reeds van voor 1970 reageert Jacques Lizène met zijn oeuvre tegen het
imperialisme van het talent in de kunst, door te pleiten voor een ‘kunst zonder
talent’ en door zich vervolgens, in de jaren ‘70 ‘de Kleine Luikse Meester
van de tweede helft van de Twintigste Eeuw’ [in de pejoratieve betekenis]
te noemen, of ‘de kunstenaar van het onbenullige en het onbelangrijke’
[hetgeen uiteraard zeer belangrijk is in de moderne kunst, ha, ha, ha, ha!].

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Jacques Lizène beoefent de ‘onbenullige kunst’ in al z’n vormen: de
‘ergerlijke’ video [1971-74-79-82], de kleine ellendige tekeningen [1966-1980],
de ‘slechte’ schilderijen met uitwerpselen [1966-1977-1980], het middelmatige
lied [de middelmatige music-hall, 1970-1980-1982], de om-het-even-welke
performance [1970-1980] de academische ondernemingen, de nulsculptuur
[1970-1984] en andere producties [de nieuwe nulabstractie, 1980-1985], die
door hem gedefinieerd worden als ‘zonder betekenis, maar van het hoogste
belang’ [ha, ha, ha, ha!], de randstad van de kunst.
UIT: De l’animal et du végétal dans l’art Belge contemporain, 1985.
Over zijn plaats in de kunstgeschiedenis
[Kleinmeester :] ik wil me materieel situeren ten opzichte van de
kunstgeschiedenis. Graag had ik gezien dat de kunstgeschiedenis mijn
naam zou onthouden als een eigenaardigheid. Want het is een –bijna
onbereikbaar- doel dat me in staat stelt
te spelen. Het is een plagerij. Het is ook een belangrijke zaak… voor de kunstgeschiedenis.
Zich een plaats in de kunstgeschiedenis proberen te verwerven terwijl
die poging een invraagstelling is van de beoordeling, trachten de
middelmatigheid te doen aanvaarden, dat is het doel dat mij kan
bezighouden.
UIT: catalogus Que reste-il…, 1986.
Over bijna onbenullig zijn
[Bijna onbenullig zijn,] dat betekent ‘proberen’ onbenullig te zijn. Onbenullig
zijn is een prestatie die ver staat van het middelmatig zijn. Niks zijn,
betekent strikt niets interessants doen. ‘Zo goed als’ onbenullig zijn, is
middelmatiger, dat is het spel spelen, kleine inspanninkjes leveren, maar
nooit tot het uiterste gaan, manke dingen voorstellen. Dat past beter bij mijn
kunstenaarsaanpak van middelmatigheid als gedragskunst.
Ik kan middelmatige of zelfs hele slechte werken maken, maar het
kunnen ook meesterwerken zijn door ze uiteraard aan te duiden als
middelmatigheidkunst. Dat wordt een werk op basis van het concept van
beoordeling, wat ook deel uitmaakt van de humor. Humor is een heel
belangrijke dimensie in mijn benadering. Mijn benadering heeft voorrang
op het voorwerp. Spot is nodig om de achterhoede te redden. Eigenlijk is het,
alhoewel ik niet van dat woord houd, uiterst progressistisch.
UIT: catalogus Que reste-il…, 1986.
Over de eerlijkheid van de leugen
Mijn benadering is een eerlijke benadering. Ze is zo eerlijk dat ik me een
eerlijke onoprechtheid kan veroorloven. Kunst is de eerlijkheid van de
leugen.
UIT: catalogus Que reste-il…, 1986.
9

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Over toevalligheden
Ik maak vaak verwijzingen, maar ze zijn beperkt. Mijn cultuur is er een van
toevalligheden. De referenties die ik aanhaal zijn er toevallig gekomen,
maar ze versterken mijn positie. Wanneer ik het over niet-procreatie heb,
dan is dat de titel van een hoofdstuk van het Précis de décomposition van
Cioran, maar het is zuiver toevallig dat iemand me dat boek ooit heeft doen
ontdekken. Ik ben geen geleerde.
UIT: catalogus Que reste-il…, 1986.
Over een idioot
U waardeert Jacques Lizène niet, ik ook niet. U beschouwt hem, denk ik, als
een soort idioot. Het is niet onmogelijk dat hij dat is.
Zijn werk is [misschien] slechts een kluwen van onzin, een onderproduct van
de actuele kunst… het onderzoek van zijn gezicht alleen al vertelt ons genoeg
over het personage.
UIT: Brief van J. LIzène aan A. Bogaerts [dichter], 1971.
Over het stadslandschap
Achter om het even welk detail van het stadslandschap schuilt de
aanwezigheid van de moeheid van een of meer personen. En voor
sommigen onder hen [misschien] een zekere seksuele ellende om te leven…
aiaiai!
UIT: Het waargenomene en het niet-waargenomene, 1973.
Onvolledige snelautobiografie door Lizène zelf
RANDSTAD KUNST
Ofwel de randstad van de kunst
‘Nagenoeg niemand zijn’
[Lizène, 1969]
HIJ IS TEGEN HET LEVEN… [zeker weten!]
[kunst van het niet-bekoren]
HIJ IS NIET FLUXUS
[zou opgenomen willen worden in de Fluxus beweging als de ‘enige
Fluxus kunstenaar die niet Fluxus is’]
Voorafgaand:
Voltooit, of laat, bar weinig voltooien, stelt meestal uit… tot morgen
Bezigheden overdag:
… glas verse melk drinken, schoenen uittrekken en naar bed gaan, blijven
liggen en niets doen.
Met jezelf spelen, soms…
[Zelfs niet opwindend]
10

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Bezigheden ’s nachts:
Vaak met jezelf spelen, of… de nacht doorbrengen met zuipen, meer dan goed
voor je is.
[Nog niet eens kwetsend]
Bijzonder trekje:
Heeft de grootste moeite met het doen wat hij doet…
Moet ontzettend veel energie ontwikkelen om zich te overtuigen… probeert,
soms, zelfs anderen te overtuigen… maar met even weinig succes als zichzelf.
Wordt gauw moe [heel gauw].
Bijzonder verlangen:
Zou graag aardig gevonden willen worden… door mooie meisjes.
Mening over hetgeen nog te wensen overlaat:
Vindt dat de kunstenaar van de middelmatigheid meer recht op roem en
geld heeft dan de talentvolle kunstenaar, die, hij wel, zich met zijn kunst
tevreden kan stellen. Ha, ha, ha, ha…
1.4. Anderen over Jacques Lizène
• Belangrijk bij Lizène is dat hij het belang van het onbelangrijke heeft
ingezien.
—Ben Vautier
• Gespeelde middelmatigheid is vandaag voor sommige kunstenaars
niet langer een techniek of een strategie, maar een wereld op zich. Deze
kunstenaars bewegen zich dan ook ongegeneerd in dit universum van
stompzinnigheid. Door zich voor te stellen als “kleine Luikse meester” van
de tweede helft van de 20 ste eeuw’ en als “kunstenaar van de middelmaat
en het onbelangrijke”, en door sinds 1966 een lans te breken voor een kunst
zonder talent, toont Jacques Lizène een ambitie die hem tot de laatste telg
van een lachwekkende stamboom maakt, waartoe in het verleden enkele
excentrieke Engelsen, een paar verwarde kunstenaars als Raoul Colonna
de Césari en Fabre des Essarts, en de predadaïstische vertegenwoordigers
van de Brusselse ‘zwanze’ behoorden. Jacques Lizène bricoleert prullen,
knutselt aan probeersels, kiest resoluut de weg van de middelmaat en lacht
heel wat af in zijn leven. Zo mag zijn vrijwillige vasectomie [1970] niet gezien
worden als een daad van anarchistische heldhaftigheid [hij noemt zichzelf
een gematigd anarchist], maar als de aankondiging van de oprichting, het
jaar daarna, van het Institut de l’Art Stupide. Binnen dit instituut, waarvan hij
het enige vrijwillige en opgegeven lid is, worden verleidelijke en repetitieve
liederen gecomponeerd, wordt een mislukte en beeld na beeld met de
hand doorgestreepte film gedraaid [1972], en wordt op een floppy disk een
imitatie van het geluid van een bromfiets opgenomen [1974]. Jacques Lizène
noemt zichzelf ‘banlieusard de l’art’ [voorstadbewoner van de kunst]. Hij
11

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
beweegt zich aan de rand van de goede smaak. Lizène is van de zelfkant.
Dat betekent absoluut niet dat hij er genoegen mee neemt om op een
simplistische en kritische manier de grenzen van het artistieke domein aan
te geven. Integendeel, hij doet alsof hij zijn werk wil plaatsen binnen de
traditionele definitie van de kunst. Dat wordt op een metaforische manier
duidelijk gemaakt door een burlesk werk uit 1971, ‘Het lichaam dwingen
om een plaats te kiezen binnen de foto’. Een reeks afdrukken toont de
kunstenaar die zich, terwijl de camera steeds dichterbij komt, inspant om zijn
silhouet binnen het kader te houden door steeds dieper te buigen tot hij zich,
liggend op de grond, oog in oog met de lens bevindt. Vergelijkbaar hiermee
zijn de systematische en in stukken verdeelde foto’s van de rand van zaken
en mensen [‘bord de corps’, 1973]. Jacques Lizène probeert de grenzen
niet te overschrijden, maar hij gebruikt ze. Zijn werk wordt gekenmerkt
door een inwendig geweld, door een bijna autarkische autonome praktijk,
die hem er in 1977 toe brengt — we hebben het er later nog over — om
‘zijn eigen verftube’ te worden en met zijn uitwerpselen te schilderen. Hier
wordt duidelijk hoe dit sinds dertig jaar volgehouden opzoeken van de
middelmatigheid volstrekt niets met dandyisme te maken heeft. “Ik denk”,
zegt de kunstenaar, “dat dit idee van middelmatigheid er een van een
immense generositeit is: het geeft alles de mogelijkheid om te bestaan.”
—Jean-Yves Jouannais, Histoire de l’infamie et autres victoires, Hazan éd, 1995,
pp.14-15
• Door zich zoals Diogenes uit cynisme op te sluiten in de autarkische
cirkel van een werkelijkheid die hij in zekere zin voor wil zijn met zijn eigen
‘gesloten circuits’ — het gebruik dat hij in zijn videowerk maakte van de
eerste, aan de industrie ontleende bewakingscamera’s, was niet toevallig
— verschijnt de kunstenaar als een ‘mens in opstand’ in de existentiële
zin waarin de term gebruikt zou kunnen worden door Sartre, van wie de
kunstenaar toegeeft op jonge leeftijd La nausée te hebben gelezen. Omdat
hij zich welbewust buitenspel zet door terug te keren naar de anale fase,
klaagt Lizène het trieste lot aan van de mens die gedoemd is om, zoals
André Blavier het zo mooi verwoordde, ‘perdre sa vie à la gagner’ [zijn leven
te verdoen met werken]; en als echo klinkt deze ‘patafysische’ gedachte:
“overleven door zijn stront te verkopen; betaald worden; eten en drinken
kopen; zich ontlasten; schilderen met zijn ontlasting; opnieuw verkopen…
enzovoort. [Het is toch idioot?].” Dat is de boeiende samenvatting van zijn
bestaan als artiest, van het waardeloze leven dat hij leidt terwijl hij, tegen
de imperialistische verheerlijking van het succes in, de lof zingt van de
slechte en idiote kunstenaar: een trieste en saaie figuur die voortdurend
dezelfde gebaren herhaalt, als in een stuk van Beckett. Om de betekenis van
zijn houding beter te begrijpen in de specifieke artistieke context van de
jaren ‘70 is het nuttig een inventaris te maken van alle mislukte, uitgestelde
of gewoon afgevoerde projecten en te beseffen dat geen enkele artistieke
activiteit, ook niet de meest absurde, bestand is tegen de entropische
erosie van het reële, dat via de weg van verveling ieder initiatief, ook
het meest heroïsche, ondermijnt : “Neemt zich voor om zeer minutieus, op
1

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
een voorbereid doek, het stramien ervan te schilderen… en dat zonder het
vlechtwerk te vergroten, een absurd, nooit uitgevoerd plan [beslist om nooit
zo’n waanzinnig werk te beginnen].”
—Denis Gielen, Chaque jour l’art à Liège change le monde, mamac, Liège,
003
• Ik heb Jacques Lizène ontdekt in de jaren ‘70, toen hij deelnam aan
het Premier Symposium International d’Art Performance, dat Orlan had
georganiseerd in Lyon. Hij trok er een muziekcassette voort, als was het
een hond aan een leiband. Zijn lachwekkende optreden was typisch voor
hem en contrasteerde met de meeste performances van die tijd, die op
een ernstige en strakke manier werden gebracht en fysiek of conceptueel
waren. De instelling van fluxus had ook wel iets burlesks, maar hun
performances stonden toch ver af van de typische koddigheid van Lizène,
die veeleer het register van de zieligheid bespeelde. Vandaag zie ik in
zijn werk – als ik verder kijk dan de schijnbare slordigheid in de vorm en
een zekere onbeschaamdheid, om niet te zeggen een verbeelding van
een bedenkelijke smaak – vooral een autobiografische basis, inclusief de
frustraties die daar deel van uitmaken. Zijn remakes zijn het resultaat van
een permanente blik in de spiegel, een manier om de constanten te tonen
die de geschiedenis bepalen. Wanneer hij in 1966 op de proppen komt
met zijn ‘art d’attitude’ [gedragskunst] kiest hij in de maatschappelijke
en artistieke realiteit een andere plaats dan Filliou met zijn ‘principe
d’équivalence’, het principe van de gelijkwaardigheid van ‘goed gemaakt’,
‘slecht gemaakt’ en ‘niet gemaakt’. Hij voegt er een verontrustende
regressieve toon aan toe. Het is een echte provocatie die op een schijnbaar
achteloze manier de fundamentele vraag stelt naar het wezen zelf van de
kunst.
—Arnaud Labelle-Rojoux, geciteerd door Cécilia Bezzan in ‘De grands
textes visuels en abîme’, L’Art Même, herfst 00 .
13

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Deel : LES MOIS DE LIZENE = DE MAANDEN VAN LIZENE
2.1. De tentoonstelling
De werken van Lizène zijn veelvormig en multimediaal. Lizène tekent,
schildert, bricoleert, installeert en houdt performances. Achter de vormelijke
diversiteit schuilt een werkwijze die telkens terugkeert. Dit door technieken
te hanteren als collage, bricolage, door te verknippen en transformeren,
door alledaagse voorwerpen te gebruiken als materiaal en dagelijkse
onderwerpen te thematiseren. Jacques Lizène verwijst niet naar het
‘hoogstaande’ van de kunst maar wel naar de essentie. Om hem te
citeren: “de essentie van de kunst is, zoals André Malraux reeds dacht, het
hoogtepunt van de mensheid, hahaha”. Lizène stelt zich op als observator
en criticus van zijn eigen oeuvre. Hij kiest titels als sculpture nulle, dessin
médiocre, vidéo nulle en enfin une œuvre vraiment nulle! Zo stuurt hij de
verwachtingen van de toeschouwer in de war. Op humoristische wijze
bevraagt hij het kunstenaarschap, kunst, talent, verleiding of vernieuwing.
Jacques Lizène hoeft geen bewijs af te leggen van talent, maar geeft zichzelf
de vrijheid te doen wat hij wil.
Twee maanden lang bezet kunstenaar Jacques Lizène de
tentoonstellingsruimte van het MuHKA. Lizène gaat speels om met het
concept van een [overzichts]tentoonstelling. Hij betrekt in zijn presentatie
andere kunstenaars, werken uit de MuHKAcollectie, galerijen en culturele
instellingen. Zo zorgt hij voor nieuwe dialogen en confrontaties die van
de tentoonstelling een dynamisch geheel maken. Twee muren worden in
percelen opgesplitst en verdeeld onder professionele en niet-professionele
kunstenaars. Ook zijn eigen videowerk wisselt regelmatig. Op verschillende
momenten organiseert de kunstenaar happenings en performances die het
geheel nog levendiger zullen maken. Maar het blijft steeds een verrassing
wat Lizène nog in petto heeft. Hij houdt ervan als stoorzender te fungeren
en zodoende de [kunst]wereld op zijn kop te zetten. De tentoonstelling Le[s]
Moi[s] de Lizène wordt opgedeeld in een aantal ruimtes die al dan niet een
retrospectief karakter hebben. Typisch voor Lizène is het gebruik van de
‘cimaise’, een grillig plan op de muren waarbinnen kunstwerken worden
opgehangen.
Installaties en sculpturen
De sculpturen en installaties van Lizène krijgen vaak de titel sculptures
nulles mee. In de tentoonstelling Le[s] Moi[s] de Lizène zijn maquettes
van fabrieken opgenomen, samengesteld uit gevonden voorwerpen, die
op geregelde tijdstippen rook zullen uitstoten. Een duidelijke verwijzing
naar het [post]industriële landschap rondom het Luikse. Een andere werk,
opgebouwd uit duizenden knikkers op de vloer en gebaseerd op een project
uit 1970, is een sculpturaal stuk, waarvan de structuur beïnvloed wordt
door de toeschouwer wanneer deze de knikkers met de voeten verplaatst.
Het globaal effect is dat van duizenden glasraam moleculen, ontstaan ten
14

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
gevolge van een of andere ontploffing. De enigszins gevaarlijke kant, de
toeschouwer kan immers uitglijden over de knikkers, vindt Jacques Lizène
mooi meegenomen.
In de ronde zaal installeert Lizène een Bars de Bars, een driedimensionale
collage van tapkranen, togen en barkrukken, die tegelijk bevreemdend
en grappig overkomt. De performance van Tsuneko Taniuchi zal hier
plaatsvinden. Daarnaast worden een heel aantal opnieuw samengestelde
stoelen en doorgezaagde meubels in de tentoonstelling opgenomen. In een
andere zaal zijn een aantal collages van beelden opgesteld. Zo combineert
Lizène het onderste deel van Manneke Pis op een speelse manier met
stukken van niet-westerse sculpturen.
Schilderijen en collages
In de tentoonstelling zijn veel ‘middelmatige’ schilderijen van Lizène
opgenomen. Zijn personages en zijn objecten neigen naar het purisme
van pictogrammen, naar een elementair, eenvoudig lexicon en lijken een
betekenis te hebben die door iedereen begrepen wordt. De ‘sculptures
génétiques’ zijn collages waarin Lizène onder andere zijn eigen gezicht
bewerkt en onderzoekt. Door delen van een gezicht te vervangen door foto’s
of tekeningen van andere gezichten stelt de kunstenaar de vraag naar
identiteit en uniciteit.
Voor andere schilderijen gebruikt Lizène zijn uitwerpselen om een bakstenen
muur te schilderen. Zo wordt de kunstenaar zijn eigen verftube. “De mens
peilt op de bodem van de po de materie die zijn organisme elimineert en
waarvan de aanblik hem doet twijfelen over zijn aangeboren integriteit.
Zo gaat hij ook vaag onder ogen zien dat in hem de werkende aftakeling
aanwezig is, de virtuele ontbinding, de dood —zijn dood— die hem bewoont
en actief is. Het is uit het onderzoek van zijn diepe corruptie, die tegelijk
fascineert en verontrust, dat bij de mens —de kunstenaar— het verlangen
ontstaat te overleven door andere, duurzame [dat wil hij graag geloven]
producties en filosofische parcours.” Deze schilderijen kunnen gezien worden
als een opstand van het organische inwendige, dat vooral door opvoeding
tot stilte wordt gedoemd. Ze herstellen het lichaam in eer en brengen de
schilderkunst terug tot de juiste proporties.
—Jacques Lizène, Zaalzicht
met Sculpture nulle, bétonnière
ruthmique, 2007, en Dessin
minable de trois sculptures
nulles, 1985, courtesy galerie
Nadja Vilenne, Luik
15

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Dialoog
Daarnaast zal Lizène in het MuHKA een dialoog creëren tussen werken en
installaties van hemzelf en stukken uit de collectie van het museum. Een
beton-molen van de kunstenaar wordt geconfronteerd met de betonmolen
van Wim Delvoye uit de collectie van het MuHKA. Deze confrontatie kan
gezien worden als een grap en is louter gebaseerd op de visuele analogie.
Toch is er een raakpunt tussen beide kunstenaars: hun fascinatie voor hat
anale en voor uitwerpselen.
Een ‘opengeklapt’huis dat Lizène deels op de muur, deels op de vloer opstelt,
wordt gepresenteerd naast foto’s van Gordon Matta-Clark’s beroemde project
Office Baroque. Beide kunstenaars zijn geboeid door het architecturale
en maken [soms] gebruik van een analoge werkwijze: collage, breken,
verknippen en insnijdingen.
Ook Luc Deleu werkt op het raakvlak tussen kunst en architectuur. Als we
weten dat hij al snel het nuttigheidsprincipe aan zijn laars lapt en zijn oeuvre
voor een groot deel bestaat uit nooit uitgevoerde plannen en voorstellen, zal
het niet verbazen dat hij een plaats krijgt in Le[s] Moi[s] de Lizène.
Een werk van zijn vriend en Fluxus kunstenaar Ben Vautier wordt in de
tentoonstelling opgenomen en ook stukken uit de ‘Biekorfstraat 2’, de
voormalige woning en werkruimte van Panamarenko dat sinds januari 2007
deel uitmaakt van de collectie van het MuHKA, zijn te zien in Le[s] Moi[s] de
Lizène. Tenslotte zullen ook foto’s van performances van Ria Pacquée, een
werk van Leo Copers en het broodkruis van René Heyvaert te zien zijn.
Ook met werk van bevriend kunstenaars gaat Lizène de confrontatie aan:
zelfverklaard artistiek dictator Jean-Marie Gheerardijn, Capitaine Longchamp
en Rachel Laurant, Benoit en Fred Platéus, Michel Blazy en AVCAN.
[Meer informatie over deze ‘gueststars’: zie 2.2.]
Videowerk
In het museum worden ook tientallen televisietoestellen opgesteld die een
eindeloze stroom beelden tonen van vroeger werk van de kunstenaar uit
de periode 1970-2009. Deze retrospectieve van videowerk [van een van de
pioniers van de Belgische videokunst] zal regelmatig worden aangepast.
Aquarellen
Twee muren in de tentoonstelling worden gevuld met aquarellen gemaakt
door studenten, amateurkunstenaars en kunstenaars uit Antwerpen. Op
verschillende momenten worden de kunstwerken weggehaald en vervangen
door andere, om een zekere dynamiek te creëren. Op deze manier wil Lizène
tonen dat het kleine, het middelmatige een plaats zou moeten krijgen in een
museum van hedendaagse kunst. Zijn pleidooi voor kunst zonder talent is een
reactie tegen het imperialisme van het talent.
Galerijen
Andere ruimtes refereren naar plekken waar Lizène in het verleden
tentoonstelde. Zo zijn er onder andere kleine tentoonstellingen van Espace 251
Nord, Art Concept, Editions Yellow Now, Nadja Vilenne, Espace Uhoda, Atelier
340 Muzeum [voor meer informatie over deze galerijen: 2.3.].
1

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Performance
In handen van Jacques Lizène wordt een museum onvermijdelijk
omgetoverd tot een dynamische plek vol humor, waar op elk moment
wel iets te beleven valt. Zijn kunst is voortdurend in beweging en zit
vol zelfrelativering. Jacques Lizène zal in zijn twee maanden dan ook
performances, optredens en allerhande acties organiseren. Zo brengt de
kunstenaar op de openingsdag, ZA 31.01, een zigzaggend zebrapad aan
voor de ingang van het museum. Verder organiseert Lizène een karavaan
van kunstwerken en nodigt hij een vendelzwaai gezelschap uit.
Op ZA 21.02, tijdens de prepresentatie van het boek over Lizène, houdt
Tsuneko Taniuchi in de Bars de Bars een performance VIP cocktails met
een grote blok ijs en enkele flessen wodka. Op DO 19.03, tijdens de nocturne
van de Antwerpse galerijen gaat de boekpresentatie door en nodigt Lizène
diverse bevriende kunstenaars uit om binnen en buiten de museummuren
voor spektakel te zorgen. Zo brengt jazzmuzikant Garrett List een concert
van omgekeerde muziek, begeleid door percussie op een olieton, terwijl
Lizène gelijktijdig een stuk hedendaagse archeologie creëert. Arnaud
Labelle-Rojoux en Jacques Lizène brengen performance, gesprekken en een
voordracht als vrolijke en droevige clowns. Ook op de finissage [op VR 27.03]
zal Lizène ongetwijfeld voor verrassingen en spektakel zorgen.
2.2. ‘Gueststars’
2.2.1. Uit de collectie van het MuHKA
• Leo Copers [°1947, Gent, België]
• Luc Deleu [°1944, Duffel, België]
• Wim Delvoye [°1965, Wervik, België]
• René Heyvaert [°1929, †1984, Gent, België]
• Gordon Matta-Clark [°1945, †1978, New York, Verenigde Staten]
• Ria Pacquée [°1954, Merksem, België]
• Panamarenko [°1940, Antwerpen, België]
• Ben Vautier [°1935, Napels, Italië]
17

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
2.2.2. Bevriende kunstenaars
AVCAN
De kunstenaars Secondini en Castronovo produceren al twintig jaar lang
artistieke video’s, waarin montage, standpunt, totaliteit, snelheid en verdwijning
in vraag worden gesteld. Onophoudelijk onderzoeken ze de vruchtbare
dialectiek tussen fotografie en film, tussen onbeweeglijk en bewegend beeld.
Michel Blazy [°1966, Monaco]
Michel Blazy is begin jaren ‘90 begonnen met zijn werk, dat vooral wordt
gekenmerkt door installaties gemaakt van materialen als puree, watten,
gras, koeken, levensmiddelen of verschillende soorten organisch materiaal.
Deze installaties, met hun vage uiterlijk en hun nogal wisselvallige werking,
functioneren als tijdelijke sculpturen. Al naar gelang de groei en de entropie
van deze organismen ontstaan nieuwe vormen, geuren, kleuren of zelfs amper
waarneembare geluidjes van druipend vocht of parasieten die in het hart van
de kunstwerken drijven. De expositieruimte wordt dan een soort laboratorium,
een plaats waar kleine gebeurtenissen plaatsvinden, die onbeduidend of
ongezond, ongeschikt of poëtisch kunnen lijken. Maar het uitgangspunt is
eigenlijk de zeer duidelijke en simpele logica van de levenscyclus. “Vaak zijn
mijn stukken meer stof en vel dan vorm. De vorm is hier op zijn eenvoudigst :
een bol, een dichtregel. Het zijn vormen in hun natuurlijke toestand. Het zijn de
lijn en de punt.”
Capitaine Longchamp [Spa, België]
Capitaine Lonchamp besneeuwt muren, plafonds, karton, spiraalschriftjes
of gevonden schilderijen: een volkomen originele schriftuur, pure abstractie
en een imaginaire oplossing voor het onzekerheidsprincipe: van al wat men
niet kan meten of wegen zal de sneeuwvlok zich nog het meest van al nooit
laten manipuleren. Neigisme is dan ook Capitaine Lonchamps zelfbenoemde
stijl, naar het Franse woord voor sneeuw. Het is ook een eigenzinnige manier
zijn om de wereld te beschouwen. Capitaine Lonchamp is een ‘pataphysicus’:
een aanhanger van de wetenschap van denkbeeldige oplossingen. Het
werk van Capitaine Lonchamp is volmaakt associatief en verenigt de meest
uiteenlopende media met elkaar: geluidswerken, films, doeken, foto’s, teksten,
collages, performances zijn allen terug te vinden in een even logisch als
verrassend en eigenzinnig resultaat.
Jean-Marie Gheerardijn [°1958, Aarlen, België]
Artistieke dictator, zo presenteert Jean-Marie Gheerardijn zichzelf. Hij wordt ook
wel ‘De meester der vliegen” genoemd, wat minder angstaanjagend is dan zijn
eigen predicaat. Zijn project bestaat uit het massaal kweken van vliegen. Jean-
Marie Gheerardijn is een soort imker van tweevleugelige insecten, die hij als
kanonnenvlees gebruikt voor zijn oeuvre. Sinds 1982 creëert hij op die manier
een vreemde laatste rustplaats voor zijn artistieke dieren. De dode dieren en de
moderne vanitas die kenmerkend zijn voor zijn werk roepen zowel gevoelens
van weerzin als gevoelens van verbazing op.
1

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Arnaud Labelle-Rojoux [°1950, Parijs, Frankrijk]
Arnaud Labelle-Rojoux, geestelijke nazaat van Marcel Duchamp en
de Fluxus beweging, is een moeilijk classificeerbare kunstenaar die
niet aflatend, met een evidente vrolijkheid, de kunst en haar limieten
in vraag stelt. Daarvoor kiest hij resoluut voor humor en de poëzie van
het tegengestelde. Hoewel hij in de jaren ‘80 vooral bekend werd als
performance kunstenaar, maakt hij tegenwoordig van alle hout pijlen,
zonder te verzaken aan het schrijven en aan het organiseren van
evenementen in samenwerking met uiteenlopende kunstenaars.
—
> www.loevenbruck.com
Rachel Laurent [1946, Parijs, Frankrijk]
Rachel Laurent creëert nauwkeurig samengestelde feestmaaltijden
voor kannibalen: poppen zwemmen in ketchup en pasta, opblaasbare
sekspoppen liggen in het vuilnis. In haar zelfportretten probeert ze af te
raken van het ideaalbeeld van de vrouwelijkheid. Haar werk gaat over
ontheiliging, seksuele identiteit en schoonheid en is vaak eerder schokkend.
—
> www.rachellaurent.com
Garrett List [°1943, Phoenix, Arizona]
Garrett List is trombonist, zanger en componist. Op zijn achttiende is hij
reeds bezig met het spelen, onderwijzen en componeren van muziek in
uiteenlopende genres: van klassiek, over jazz tot pop. Vanaf 1965 verhuist hij
naar New York waar hij les volgt aan de bekende Juilliard School of Music.
Daar ontmoet hij de Italiaanse componist Luciano Berio en Dennis Russell
Davies, met wie hij het Juilliard Ensemble vormt. In de jaren ’70 ontdekt
hij de ‘free jazz’, ontmoet hij bekende muzikanten als John Cage, Frederic
Rzewski, Steve Lacy en LaMonte Young en is hij lid van Musica Elettronica
Viva. In 1981 nodigt Henri Pousseur hem uit om een improvisatieklas aan het
Conservatoire Royal de Musique van Luik in te richten. Hij schrijft stukken
voor onder andere films van Man Ray en andere kunstenaars zoals Fernand
Léger, Hans Richter en Paul Gonze.
— > www.garrettlist.com
Benoit Platéus [1972, Chênée, België]
Met een stift of pen in de hand grijpt Benoit Platéus alledaagse voorvallen
of plotse ideeën die kunnen uitgroeien tot een werk. De boeken van de
kunstenaar maken hieruit een intuïtieve selectie, die schommelt tussen de
felheid van karikatuur en de ongedwongenheid van ‘écriture automatique’.
Op die manier creëert hij een scherpzinnig, grappig en brutaal poëtisch
universum.
19

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Frédéric Platéus [1976, Chênée, België]
Frédéric Platéus’ oeuvre wordt beïnvloed door ontelbare geïmporteerde
invloeden, als resultaat van een geglobaliseerde wereld. Hij gebruikt
subculturen voor het heruitvinden van identiteit en de herdefiniëring van
culturele hiërarchie.
Tsuneko Taniuchi [Hyôgo, Japan]
Tsuneko Taniuchi is een Japanse performance kunstenares die sinds 1987
woont en werkt in Parijs. Haar installaties en performances gaan over de
uitsluiting die ze gewaar werd in de Japanse maatschappij en over de
identiteit van vrouwen in een wereld waarin alles gericht is op de man.
—
> tsuneko.taniuchi.free.fr
> Performance VIP cocktails door Tsuneko Taniuchi op ZA 21.02 om 14.00
2.3. De galerijen en bruikleenhouders
• Galerij nadjaVilenne en Jean-Michel Botquin nemen de regie van Le[s]
Moi[s] de Lizène voor hun rekening. Aan de galerij zijn uiteenlopende
nationale en internationale hedendaagse kunstenaars verbonden zoals:
Orla Barry, Jacques Charlier, Leo Copers , Anne Daems, Olivier Foulon,
Honoré d’O, Eleni Kamma, Suchan Kinoshita, Aglaia Konrad, Jacques Lizène,
Capitaine Lonchamps, Emilio Lopez Menchero, Sylvie Macias Diaz, Benoît
Roussel, Eran Schaerf , Walter Swennen, Tsuneko Taniuchi, Jeroen Van Bergen
en Raphael Van Lerberghe.
—
> Verantwoordelijke : Nadja Vilenne
> Rue Commandant Marchand 5, 4000 Luik, België
> T en F:+32 [0]4 227 19 91
> GSM:+32 [0]475 90 52 26
• De Editions Yellow Now werden opgericht in 1973 en zijn gespecialiseerd in
plastische kunst [kunstenaarsboeken] en in cinema [monografieën over films
en auteurs]. Heden ten dage vindt men de legendarische onbuigzaamheid
[een enkel formaat], maar ook de oorspronkelijke diversiteit van het huis
doorheen de nieuwe collectie terug. Zowel vrije geschriften, levendige essays
en originele voorstellen krijgen hun plaats. De teksten kunnen zowel studies,
kronieken of polemieken zijn.
—
> Verantwoordelijke: Guy Jungblut
> Rue François-Gilon 15, 4367 Crisnée, België
> T :+32 [0]19 67 77 35
> F:+32 [0]19 67 71 29
> guy.jungblut@teledisnet.be
0

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
• Atelier 340 Muzeum is een onafhankelijk kunstencentrum, opgestart in
1979, voor de studie en promotie van beeldhouwkunst en driedimensionale
kunst in België en het buitenland. Speciale aandacht gaat naar de relatie
tussen kunstenaar en materiaal; naar de manier waarop het materiaal het
concept beïnvloedt, waarop het deelneemt aan het tot stand komen van het
werk, of door het werk gegijzeld wordt.
—
> de Rivierendreef 340, 1090 Brussel
> T: +32 [0]2 424 24 12
> F : +32 [0]2 424 23 90
• Aan Espace Uhoda zijn de volgende kunstenaars verbonden : Daniel
Fourneau, Xavier Mary, Fredéric Platéus, Pol Pierart en Eric Poitevin.
—
> Rue Léon Frédéricq 14, 4020 Luik, België
> T en F:+32 [0]4 222 02 60
> GSM: +32 [0]474 79 48 15
> info@espaceuhoda.be
• Espace 51 Nord probeert de zichtbaarheid en de verspreiding van
Waalse en Brusselse kunstenaars in binnen- en buitenland te bevorderen.
— > Rue de Vivegnis 251, 4000 Luik, België
> T:+32 [0]4 227 10 95
• Art.Concept is een Parijse galerij.
—
> Rue Duchefdelaville 16, 75013 Parijs
> T: +33 1 53 609030
> F: +33 1 53 609031
• Provincie Henegouwen
• Privé bruikleenhouders
1

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Deel 3: BIJLAGE
3.1. Overzicht Tentoonstellingen
3.1.1. Enkele middelmatige, individuele tentoonstellingen
00
Antiquités Contemporaines / Hedendaagse Antiek, T’Brandweer, Maastricht
[comm : galerie nadjaVilenne] [NL]
007
Le Bonheur [comm. Estelle Lescaille], Bruxelles
Déstockage, Des Arts, Espace 251 Nord, Bruxelles
00
Arnaud Labelle-Rojoux, Jacques Lizène : «Frontières cordiales». Galerie Nadja
Vilenne, Liège [B]
005
Le Carré, chapelle de Genêteil, Château-Gontier [F]
004
Jan Lijzeen, new flemish artist, galerie Foncke, Gent [B]
Séance tenante . Séance de vidéo nulle, 1971-2004, Le Mercury, Nice [F]
003
Lizène-le-presque-nul, Galerie Damasquine , Bruxelles [B]
Galerie nadja Vilenne, Liège [B]
Jacques Lizène. Conversation avec le 25e Bouddha, galerie nadjaVilenne,
Liège [B]
«Lizène, de la cacaphonie à la cacophonie» [projection], Palais de Tokyo,
Paris [F]
00
Naufrage de regard[s], Musée des Beaux-Arts, Brest [F]
001
Galerie Art : Concept, Paris [F]
000
Jacques Lizène. Rencontre avec Arnaud Labelle-Rojoux et Jean-Yves
Jouannais. Galerie Public, Paris [F]
Jacques Lizène, Métamorphoses. MRBA / Atelier de moulage, Bruxelles [B]
Jacques Lizène. Galerie Michel Ray, Paris [F]

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
199
Jacques Lizène. Université de Paris 1 Panthéon / Salle Michel Journiac, Paris
[F]. <
[C. : Anthoni Colot et Denys Riout]
Jacques Lizène, «L’inachevé en tentative manquée d’inachèvement». Galerie
Nadja Vilenne, Liège [B]
Jacques Lizène, «Remake ‘98». Quai Voltaire / Caisse des dépôts et
consignations, Paris [F]
1997
Galerie Michel Ray, Paris [F]
199
Jacques Lizène [avec Jean-Marie Gheerardijn]. Aux nouveaux
établissements Sacré, Trois-Ponts [B]
1995
Jacques izène [classic], Exceptionnellement Prix Diminués. La Galerie, Liège
[B]
Galerie Michel Ray, Paris [F]
Jacques. Lizène. Laver l’art. Rue de Seine, Paris [F]
1993
Jacques Lizène, Documents anciens. Galerie Lucien Bilinelli, Bruxelles[B]
Carte blanche à Jacques Lizène qui présente Vrolix, jeune artiste flamand.
Cirque Divers, Liège [B]
1991
Jacques Lizène. La Petit Maître et son neveu Xavier, «Néo-déco floral» et
autres genres. Galerie du Cirque Divers, Liège [B]
1990
Atelier 340, Bruxelles [B]
Zoo Galerie, Nantes [B]
19
Rapide rétrospective 1964-1980, La Criée, Halle d’art contemporain, Rennes
[B]
Espace 251 Nord, Liège [B]
Jacques Lizène: “Artiste de la médiocrité”, Galerie Bilinelli, Bruxelles [B]
19 7
Galerie Giuliana De Crescenzo, Rome [I]
19 4
Espace 251 Nord, Liège [B]
Galerie Bilinelli, [Avec Albert Pepermans] Bruxelles [B]
3

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
19 3
Galerie L’A, Liège [B]
Je n’ai jamais rien vu d’autre de l’Italie, Librairie Varia, Liège [B]
19
Cirque Divers, Liège [B]
1979
Jacques Lizène, peinture analitique, Palais des Beaux-Arts, Bruxelles [B]
197
Cirque Divers, Liège [B]
1974
Galerie Yellow Now, Liège [B]
1973
Jacques Lizène: Le perçu et le non-perçu, Galerie Yellow Now, Liège [B]
1970
L’Apiaw, Liège [B]
Galerie Yellow, Liège [B]
19 9
Galerie Yellow, Liège [B]
3.1.2. Enkele middelmatige, collectieve tentoonstellingen [1998-2008]
00
Traces du Sacré, Musée National d’Art Moderne, Centre Pompidou, Paris [F]
Jacques Lizène,une certaine idée de la médiocrité [workshop], Académie
Royale des Beaux-Arts, Liège [B]
Ne pas jouer avec les choses mortes, Villa Arson, Nice [F]
Collection of Artist’s Hands [C. Ronny Van Van de Velde], SMAK, Gent [B]
Made in Belgium, un certain état d’esprit, galerie Sandrine Mons, Nice [F]
Galerie nadjaVilenne, Liège [B]
Himmelsweg, Théâtre du Vrijthof, Maastricht [production galerie
nadjaVilenne] [NL]
007
Autofictions, galerie Marion Meyer, Paris [commissaire : Guy Scarpetta] [F]
Playback, musée d’Art Moderne de la Ville de Paris [F]
Muhka Jubilée, Antwerpen [B]
Jean-Marie Gheerardijn, Jacques Lizène, Selçuk Mutlu, Espace 251 Nord,
Liège
Finitude, Le Carré, Château Gonthier [F]
Urban Connections, domaine départemental de Chamarande [Essonne] [F]
Carte blanche à l’Atelier 340, Le Comptoir du Livre, Liege [B]
4

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
00
Vidéographie 06, Mamac, Liège [B]
Summertime, galerie nadjaVilenne, Liège [B]
Tas d’Esprits, divers lieux, Paris [F]
Writing In Strobe. Dicksmith Gallery, London [GB]
Poezie Zommer, Watou [B]
005
Belgique Visionnaire, Palais des Beaux-Arts de Bruxelles [B]
Papiers divers et dérivés, galerie nadja Vilenne, Liège [B]
Ravenstein Galleries, galerie nadjaVilenne, Bruxelles [B]
Burlesque Contemporain, Jeu de Paume, Paris [F]
Lotissement de cimaise, Villa Arson, Nice & Frac Paca, Marseille [F]
C’est l’Eté [commissaire Arnaud Labelle-Rojoux, Frac Acquitaine, Bayonne
[F]
004
“Chaque minute l’art à Liège change le monde”, Quinze regards sur la
collection de la Cera Foundation, Mamac, Liège
Dear ICC, Muhka;, Antwerpen [B]
Les Afriques, Lille 2004 [F]
Amicalement votre, musée des Beaux-Arts de Tourcoing, Lille 2004 [F]
Grotesque, burlesque, parodie. Abbaye Saint André, Centre d’art
contemporain, Meymac [F]
Vanitas, Eitelkeit van de ijdelheden. IKOB, Eupen [B]
Papiers divers et dérivés. Galerie Nadja Vilenne, Liège [B]
Postérieurs. [C. : Guy Scarpetta]. Galerie Martagon, Malaucène [F]
003
Coconutour, Crac, Centre Régional d’Art Contemporain Languedoc Roussillon,
Sète [F]
Le Colloque des Chiens. Off Collection - Biennale di Venezia, Part II. Centre
Wallonie-Bruxelles, Paris [F]
Pipes. Place Saint Lambert, Liège [B]
L’histoire d’une collection / Geschiedenis van een verzameling, 1979-2003.
Atelier 340 Muzeum, Bruxelles [B]
Festival Fluxus. Le seul mouvement artistique radical du XXe siècle, Nice, divers
lieux [F]
Queneau - Blavier. travaux en cours. Musée des Beaux-Arts, Verviers [B]
Pour de vrai ? Château, Tours [F]
Le Cabaret Schpountz : une carte blanche à Arnaud Labelle-Rojoux Friche la
Belle de Mai, Marseille [F]
Curzon Soho cinema, Londres [GB]
5

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
00
L’humour dans l’art contemporain, Espace Belleville, Paris [F]
La cuite, Galerie Martagnon, Malaucène [F]
Cap. Art relationnel. Un aspect de l’art contemporain en Belgique. [C. :
Jacques Lennep]. Maison de la Culture, Namur [B]
Ivresse, Maison de la Devinière, Seuilly [F]
Corps I et II, galerie nadja Vilenne, Liège [B]
Le colloque des chiens. Espace 251 Nord, Liege [B]
001
La trahison des images - portraits de scènes, Palazzo Franchetti, Venise [I]
Fabrique d’anges I. Installation en mouvement. [C. : Eva Vismyei]. Atelier 340,
Bruxelles [B]
000
Pièces à conviction. Espace 251 Nord, Liège [B]
World Wild Flags, Drapeaux d’artistes, Liège [B], Aachen [D] Knokke [B]
Rockefeller Center, New York [USA], Luxembourg [L]
MO[u]veMENTS. Mouvements d’artistes en Belgique 1900-2000, KMSK,
Antwerpen [B]
La Vérité. [Initiateur : Ben [Vautier]]. Galerie Hors Lieux, Strasbourg [F]
Libres échanges. Une histoire des avant-gardes au pays de Liège de 1939 à
1980, CWAC, Flémalle [B]
Le fou dédoublé, L’Idiotie comme stratégie contemporaine. Maison centrale
des artistes Moscou [Ru], Nijni Novgorod [Ru]; Samara [Ru], Ekaterinbourg
[Ru] et Château, Oiron [F]
1999
Liberté, libertés chéries ou l’Art comme résistance à l’art, Iselp et Le
Botanique, Bruxelles B]
Strange Fruits 1, Espace 251 Nord et Flux, Liège [B].
Venise, Off Biennale, En attendant l’année dernière.[Espace 251 Nord] Liège
[B]
Speelhoven ’99. Speelhoven, Aarschot [B]
Faces. Entre portrait et anonymat. Maison de la Culture, Namur [B]
Informatiedagen 1999 information days. Argos, Bruxelles [B]

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Deel 4 : BEELDMATERIAAL
1
1—Jacques Lizène, Antiquité Contemporaine
[Commode] et Video, 2008
2—Jacques lizène, Le minable music-hall, 1982
3—Jacques Lizène, Des nez moulés sur sculptures
génétiques, 1971 en remake variations sur le
Sacré montre le bout du nez, Fragment de murs
peints à la matière fécale, 1977, en remake 2008
4
4—Jacques Lizène, circuit fermé de télévision,
installation vidéo nulle 1971, minable fontaine
1980, en remake, 1998
5—Jacques Lizène, chaises couchées, 1964,
remake 1998 et dessin médiocre de chaise
couchée.
1—5 courtesy Galerie Nadja Vilenne
3
5
7

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Deel 5 : NOG IN HET MuHKA
LONELY AT THE TOP klankeffecten
#5 JUAN PEREZ AGIRREGOIKOA
19.12.0827.03.09
Deze editie van LONELY AT THE TOP omvat werk van de Baskische
kunstenaar Juan Pérez Agirregoikoa [°1963, woont en werkt in Parijs]. Zijn
werk reflecteert een realistische, moderne en bijtend sarcastische humor,
die we terugvinden in de vorm van aquarellen op grote vlaggen en
spandoeken. Het werk van Juan Pérez Agirregoika is gelaagd, zodat de
toeschouwer er telkens opnieuw naar moet kijken indien hij de mix van
traditionele technieken met de hyperactuele inhoud in verband wil brengen.
We kunnen Agirregoikoa beschouwen als een soort nar die de toeschouwer
uitdaagt zichzelf en de wereld rondom hem steeds weer in vraag te stellen.
Voor zijn nieuwe tentoonstelling in het MuHKA projecteert Juan Perez
Agirregoikoa kortfilms die hij realiseerde in samenwerking met een Baskisch
koor. Op vraag van Juan Pérez Agirregoikoa zingt het koor vier populaire
Spaanse en Baskische nummers waarvan de teksten door de kunstenaar zijn
vervangen door citaten van hedendaagse Franse filosofen. In de expositie
zijn ook reeksen van zijn grafische werk te zien in de vorm van posters die
zowel filosofische teksten als aquarellen tonen.
—
> 5 de verdieping MuHKA
—Juan Pérez Agirregoikoa,
Anti Marxist Unemployed
Workers, 2008, foto MuHKA

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
INSERT THE PASSING OF A PERFECT DAY [REVISITED]
Katleen Vermeir
31.01.0927.03.09
Uitgangspunt voor de video-installatie The Passing of a Perfect Day
[Revisited] Katleen Vermeir is een niet uitgevoerd voorstel van Gordon Matta-
Clark uit de jaren ‘70. Matta-Clark wou door uitsnijdingen in de gevel van
een pand in het Antwerpse, een bolvormig volume uitsparen en de leegte er
rond zichtbaar maken. Het stadbestuur verleende echter geen toestemming,
waardoor Matta-Clark zijn interventie moest beperken tot het interieur, wat
resulteerde in het werk Office Baroque.
In plaats van fysiek op de ruimtebegrenzing in te grijpen, speelt Vermeir met
de perceptie, waardoor de bezoeker het gevoel krijgt dat de ruimte rond zijn
lichaam beweegt. Met haar installatie spreekt Vermeir ook het Antwerpse
collectieve geheugen aan, door aan te knopen bij het woelige debat rond
de hedendaagse kunst in deze stad uit de jaren ’70. Deze installatie rakelt
de oude controverse rond de ingreep van Matta-Clark terug op en heeft
daardoor onvermijdelijk kritische implicaties. Waar Matta-Clark zijn kritiek
expliciet maakte via materiële deconstructie, doet Katleen Vermeir daarvoor
een beroep op de suggestieve kracht van de ruimte.
—Katleen Vermeir, The Passing of a Perfect Day [Revisited], collectie MuHKA
9

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
persdossier —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
EAST OF QUE VILLAGE
Yang Fudong
07.02.0907.06.09
Met de installatie East of Que Village [2007] wil de Chinese kunstenaar
Yang Fudong een beeld scheppen van het rurale hedendaagse China en
vooral de dagelijkse strijd om te overleven in de oprukkende, niets ontziende
verstedelijking. Het beeld van deze installatie bestaat uit een video met zes
kanalen waarin een groep verwilderde honden vecht om te overleven. Het
landschap, ergens in het noorden van China, is desolaat en onherbergzaam
en vormt het decor voor een nietsontziend gevecht op leven en dood.
De aanwezigheid van de mens is sporadisch in Fudongs installatie en vormt
een reflectie op het gevecht tussen de honden onderling. Ook poogt de
kunstenaar de rol van het individu te definiëren in een maatschappij die
met dat individu geen rekening schijnt te houden. Het poëtische werk is een
metafoor voor de gevoelens van isolatie en verlatenheid die de kunstenaar
bespeurt in de hedendaagse maatschappij.
East of Que Village kadert in de reeks tentoonstellingen met beeldcultuur
als rode draad, die het MuHKA en het FotoMuseum gezamenlijk voor de 4 de
verdieping ontwikkelen.
—
> 4 de verdieping FotoMuseum, Waalsekaai 47 2000 Antwerpen
—
—
—Yang Fudong, East of
Que Village, 2007, courtesy
shanghART Gallery
30

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
praktisch —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
PERS CONTACT
Rita Compère/ Kathleen Weyts
> T +32 [0]3 260 80 97 of +32 [0]3 260 99 91
> pers@muhka.be
—
Persteksten en beeldmateriaal kan je downloaden op www.muhka.be/press
Dank bij voorbaat om bij publicatie ook telkens onze website te vermelden:
www.muhka.be
MuHKA
Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
> DIZO 10.0017.00
> T +32 [0]3 260 99 99
> info@muhka.be
TOEGANG
> €6
> €4 [-26 / 60+ / groepen vanaf 10 pers. / werkzoekenden / andersvaliden
en hun begeleiders / leden NICC / Antwerpenaren / lerarenkaart Klasse /
Knack Club]
> gratis [-13 / BIG-kaart / Vrienden van het MuHKA / ICOM /VMV]
INLICHTINGEN EN RESERVATIES
> MAVR 09.0012.30 en 13.3016.00
> T + 32 [0]3 260 99 90
> ontvangt@muhka.be
> www.muhka.be/ontvangt
MuHKAFE & MuHKASHOP
> DZO 10.0017.00 [keuken 11.0015.00]
MuHKA_bibliotheek
> DIVR 10.0017.00
> T +32 [0]3 260 99 98
> gratis toegang
MuHKA_media
Waalsekaai 47 2000 Antwerpen
> dagelijks vertoningen om 20.00 en 20.30
> MAVR 10.0017.00
> T +32 [0]3 260 99 99
> media@muhka.be
> www.muhka.be/film
31

MuHKA
Museum van
Hedendaagse
Kunst
Antwerpen v.z.w.
MuHKA
praktisch —
MuHKA
partners —
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen
T +32 3 260 99 99 / F +32 3 16 24 86
info@muhka.be / www.muhka.be
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
TOEGANG MuHKA_media
ZAAL 1 [Filmmuseum]
€5 > €3 [vrienden van het MuHKA/studenten/-16/60+]
€25 [10-rittenkaart, enkel geldig voor Filmmuseumvoorstellingen]
ZAAL 2
€6 > €5 [vrienden van het MuHKA/studenten/-16/60+]
PUBLIC TRANSPORT
> Station Antwerpen-Berchem: tram 8
> Station Antwerpen-Centraal: bus 23
> Station Antwerpen-Zuid: tram 4 of tram 24
> www.delijn.be / www.nmbs.be
EIGEN VERVOER
> www.antwerken.be
> gratis parkeergelegenheid
het MuHKA is een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
en wordt gesteund door Provinciebestuur Antwerpen, Stad Antwerpen,
Nationale Loterij, Akzo Nobel Decorative Coatings – Levis, Evens Stichting en
Klara
project sponsor Evonik Degussa Antwerpen
sponsors Duvel Moortgat, Hifinesse, McKinsey & Company, Inc.,
Ramada Plaza Antwerp, Vooruitzicht
ereleden Elegis Advocaten, KBC, Noord Natie, Retail Estates
leden Abati, Ackemans & Van Haaren, Allift, Antwerpse Waterwerken,
Antwerps Havenbedrijf, Aquafin, ATAB, AXA Belgium, BASF Antwerpen,
Blondé, Centea, CERA, Cipal, Coca-Cola Enterprises Services, Conix
Architecten, Data Clean, Deplo Schoonmaak, Dexia-Bank, DSV Belgium,
Ethias, Fortis Bank, F. Van Lanschot Bankiers België, Immobiliën Hugo
Ceusters, ING NV, Interbuild, Kappa Consult, Kunstuitleen Dijkstra, Mensura,
Mercator Bank & Verzekeringen, Methis, Nationale Bank van België, Peleman
Industries, Rem.B, SD Worx, Soudal, Speed-Colli, ‘t Fornuis, Van Reeth, VOKA
– Kamer van Koophandel Antwerpen-Waasland, VOKA – Kamer van
Koophandel Kempen, Willemen Groep
3