Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - Mobiel Vlaanderen

3. HISTORISCHE EVOLUTIE VAN DE VERKEERSVEILIGHEID
FIGUUR 3.1:
VERKEERSDODEN
IN BELGIË (1950-
2005) EN VLAANDE-
REN (1980-2005).
Bron: NIS-BIVV
In België verzamelt het Nationaal Instituut voor de Statistiek (NIS) de gegevens over
verkeersongevallen aan de hand van het ‘analyseformulier voor verkeersongevallen
met doden of gewonden’ (VOF). De vaststellende politiedienst moet dit invullen bij
elk verkeersongeval met doden of gewonden op de openbare weg.
Ondanks de beperkingen, zoals beschreven in het vorige hoofdstuk, achten we de
gegevens toch voldoende betrouwbaar voor verdere analyses. Figuren 3.1 en 3.2
geven de evolutie weer van het aantal verkeersdoden en zwaargewonde verkeersslachtoffers
in Vlaanderen tussen 1980 en 2005. Ter vergelijking worden ook de
cijfers voor België gegeven.
AANTAL DODEN BINNEN 30 DAGEN
3500
3000
2500
2000
1500
1000
500
0
1950 1955 1960 1965 1970 1975 1980 1985 1990 1995 2000 2005
De verkeersveiligheid, uitgedrukt in het aantal doden, nam sterk af met het groeiende
wagenpark na de Tweede Wereldoorlog en bereikte een absolute piek in 1972
met 3.101 doden. Met de oliecrisis kwam een trendbreuk: het aantal doden nam
gestaag af. Het grote aantal ingrijpende wetswijzigingen vanaf begin jaren ‘70 is
daar niet vreemd aan (snelheidsbeperkingen, gordelplicht voorin, invoeren alcohollimiet,
…). Hoewel er een aantal schommelingen zijn, vertoont de curve op langere
termijn een vrij stabiel dalend patroon tot een waarde in 2005 van 1.089 doden
voor België. In 2001 vielen nog 1.486 doden.
In Vlaanderen merken we een gelijkaardig verloop. Tegenover 1990 vielen er in
2005 50, 6 % minder doden (een daling van 1.146 naar 566 doden). Tegenover
1999 bedraagt de daling 29,8 %. Tussen 1990 en 2005 bedraagt de gemiddelde
daling van het aantal dodelijke verkeersslachtoffers ongeveer 3,4 % per jaar. Ten
- 20 - Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen
Deel 1 - Probleemanalyse
BELGIË
VLAANDEREN