Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - Mobiel Vlaanderen

gestelde doelen.
Verder kan het plan ook als input dienen voor het ruimtelijk beleid. Het ruimtelijk
beleid zal immers ook gericht moeten worden op de functie van de weg. Nieuwe
ontwikkelingen mogen de functie van de weg niet in gevaar brengen.
Bij het opstellen van het programma van eisen kunnen ook milieueisen worden
opgenomen (zoals maximale geluidsproductie, uitstootbeperking bij woongebieden
- zie de snelheidsbeperkingen op een aantal Nederlandse ringwegen) die mogelijk
aanleiding geven tot bepaalde beperkingen. Daarnaast kunnen de gegevens dienen
als input voor effectenberekeningen.
VERANTWOORDELIJKEN
Het Vlaamse Gewest is verantwoordelijk voor de opmaak van het plan, de bijbehorende
databank en de bepaling van de inrichtingsvereisten. Hiervoor dienen het
Ministerie van Mobiliteit, het Ministerie van Ruimtelijke Ordening en een aantal
andere betrokkenen onderling te overleggen.
Verder onderzoek is nodig met betrekking tot de inrichtingsvereisten van de verschillende
wegcategorieën. Hierdoor wordt ook de onderzoekswereld betrokken partij.
De wegbeheerders zijn verantwoordelijk voor de implementatie van de wegencategorisering
op het terrein.
HAALBAARHEID
Het categoriseringsplan kan – zeker in een beperkte vorm – op relatief korte termijn
(vóór 2010) samengesteld worden omdat veel gemeenten reeds ver gevorderd zijn
met hun ruimtelijk structuurplan waarin de lokale categorisering is opgenomen.
Hoofdwegen en primaire wegen werden aangeduid in het Ruimtelijk Structuurplan
Vlaanderen, secundaire wegen in de provinciale structuurplannen. Het invoeren van
kenmerken omvat een interactief deel waarop ook gemeenten kunnen inloggen. De
technische haalbaarheid hiervan is geen probleem. Er bestaan verschillende voorbeelden.
De betrokkenheid van de lokale besturen is absoluut noodzakelijk.
Om de inrichtingsvereisten vast te leggen is verder onderzoek nodig, maar voor een
aantal basisprincipes kan dit snel. De realisatie op het terrein vergt een lange periode,
in overeenstemming met het normale onderhoud. Om toch al sneller resultaten
te bekomen, is het mogelijk een aantal essentiële herkenbaarheidskenmerken sneller
in te voeren (zie ook fi che 3.2), zoals snelheidsregimes en wegmarkeringen.
Voor het programma van eisen en de inrichtingsvoorschriften werd al een uitvoerige
aanzet gegeven door Tritel en Iris Consulting (1999). Dit document kan zeker
als basis dienen voor een verdere verfi jning. Deze studie toont tegelijk aan dat het
opstellen van richtlijnen niet steeds gemakkelijk verloopt, zeker als het richtlijnen
voor gemeentewegen betreft. Hier speelt de autonomie van de gemeenten een belangrijke
rol. De gemeenten zullen overtuigd moeten worden van het nut van deze
gecoördineerde aanpak.
OUTPUTINDICATOREN
Als outputindicator kan de al dan niet beschikbaarheid (of de voortgang: zoals het
- 188 - Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen
Deel 2 - Beleidsvisie en maatregelenpakket