Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - Mobiel Vlaanderen

In de eerste plaats wordt een Vlaams Wegencategoriseringsplan opgemaakt. Dit
plan brengt de (in de structuur- en mobiliteitsplannen) doorgevoerde categorisering
van alle Vlaamse wegen, inclusief gemeente- en provinciewegen, in kaart. Naast de
wegcategorie worden in de databank ook een aantal weg- en omgevingskenmerken
opgenomen. Gemeenten kunnen gemotiveerd worden om hieraan mee te werken
via een ‘data-voor-data’-overeenkomst. Gemeenten voeren data in en in ruil krijgen
zij de voor hen relevante data, bijvoorbeeld over gewestwegen op hun grondgebied
ter beschikking (zie ook fi che 3.6). Idealiter worden hier ook de trage wegen
ingestopt zodat ook deze netwerken in kaart kunnen worden gebracht.
De vergelijking van deze kenmerken met een aantal inrichtingsvereisten (deelmaatregel
2) laat toe functie, vorm en gedrag maximaal op elkaar af te stemmen. Zo zal
het plan helpen bij het leggen van prioriteiten en het opstellen van investeringsprogramma’s.
Het zal ook toelaten om de stand van zaken op te volgen.
De tweede deelmaatregel houdt de opmaak in van een handboek voor de inrichting
van de wegen volgens wegcategorie (functie) en gebruik. Deze richtlijnen worden
opgedeeld naargelang de aanpassingen op relatief korte termijn kunnen worden
doorgevoerd dan wel op lange termijn.
Voor de bepaling van de inrichtingsvereisten is verder onderzoek nodig. Een goede
aanzet werd al gegeven door Tritel & Iris (1999). Het aanmaken van ontwerprichtlijnen
wordt centraal aangestuurd, zowel procesmatig als vaktechnisch. Het installeren
van een ‘Richtlijnencommissie’ binnen MOW in nauwe samenwerking met AWV en
VVSG wordt daarom als een kritische succesfactor beschouwd om tot een gecoördineerd
pakket van richtlijnen te komen. Ook een horizontale vertegenwoordiging
vanuit verschillende betrokken sectoren is aangewezen.
Het is belangrijk om hierbij de veiligheid van zwakke weggebruikers te benadrukken.
Een aangepaste snelheid die ook de veiligheid van deze categorie weggebruikers
waarborgt, is onontbeerlijk. Dit zal in verschillende gevallen aanleiding geven
tot lagere snelheidslimieten. Waar lagere snelheden niet gewenst zijn omwille van
de functie van de weg, zijn infrastructurele aanpassingen aangewezen zodat zwakke
weggebruikers toch op een veilige manier kunnen deelnemen aan het verkeer.
Ten slotte dienen de inrichtingsvereisten ook op het terrein ingang te vinden. De
richtlijnen moeten daarom beschikbaar zijn voor alle wegbeheerders, ongeacht het
beleidsniveau.
EFFECTEN OP VERKEERSVEILIGHEID
De wegencategorisering op zich heeft geen effect op de verkeersveiligheid. De
maatregel vormt wel de basis voor de implementatie van een hele reeks maatregelen
op het terrein. De maatregel zal dan ook pas een effect hebben naarmate de
maatregelen op het terrein uitgevoerd worden volgens de principes vastgelegd in
deze maatregel.
SECUNDAIRE EFFECTEN
De uitwerking van het totaalplan biedt tevens een kader voor gegevensverzameling
voor wetenschappelijk onderzoek en evaluatie van maatregelen ten aanzien van de
Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - 187 -
Deel 2 - Beleidsvisie en maatregelenpakket