Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - Mobiel Vlaanderen

(bromfi etsers en motorrijders) en bestuurders van grote voertuigen (bussen, vrachtwagens
en gevaarlijk transport).
Andere mogelijke maatregelen om het rijden onder invloed van alcohol te verminderen
zijn publieke getuigenissen van slachtoffers in het secundair onderwijs, het
aanduiden van een ‘bob’, aanbieden van alternatieve vervoermiddelen tijdens
weekends (taxi, openbaar of collectief vervoer) en het stimuleren van verantwoordelijke
bedieningspraktijken in de horeca. De kans op politiecontroles dient voldoende
hoog te zijn, het ganse jaar door. Aangezien dronken rijden in weekendnachten
een groter probleem vormt dan op andere tijdstippen (Vanlaar, 2005), moet een
voldoende groot percentage van de controles ook dan gebeuren.
Voor recidivisten en zware overtreders is de verplichte installatie aangewezen van
een alcoholslot, een systeem in de wagen dat het rijden onder invloed onmogelijk
maakt (Verlaak, 2004).
4.2.7 DRUGS
De Belgische wetgeving verbiedt het rijden onder invloed van drugs. De controles
op het naleven van deze wetgeving zijn echter om technische redenen vrij omslachtig
13 en gebeuren slechts sporadisch. Mede daardoor zijn weinig gegevens bekend
over de reële omvang van het probleem. Bij een onderzoek in de regio Tilburg in
Nederland bleek een hoger percentage bestuurders te rijden onder invloed van
drugs dan onder invloed van alcohol (Mathijssen, 2005). Het druggebruik concentreert
zich bij mannen in de leeftijdsgroep 18-24 jaar.
Van de mogelijke maatregelen tegen het gebruik van drugs in het verkeer is een
forse verhoging van het aantal controles de voornaamste. Voorlichting aan potentiële
gebruikers over de specifi eke gevaren van het gecombineerde gebruik van drugs
en alcohol is eveneens wenselijk.
4.2.8 MEDICIJNEN
Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het gebruik van sommige medicijnen
zoals slaap- en kalmeermiddelen (benzodiazepines), pijnstillers (analgetica)
en antidepressiva een duidelijk risico inhoudt voor de rijvaardigheid (Van Vlierden,
2007).
Op Europees vlak gebeurt momenteel onderzoek om na te gaan of, zoals dat het
geval is voor alcohol, het nuttig is om wettelijke limieten op te leggen voor het gebruik
van medicijnen in het verkeer. Volgehouden informatie en campagnes – zowel
voor het grote publiek als voor artsen en apothekers – die wijzen op de mogelijke
gevaren van (al dan niet gecombineerd) medicijngebruik en rijden blijven alleszins
noodzakelijk.
13 Het gaat om een controle in drie fasen: in een eerste fase worden aan de hand van een testbatterij (= een lijst met een aantal symptomen en
een viertal psychofysische tests) uiterlijke kenmerken van recent druggebruik gecontroleerd. Indien de testbatterij positief is (= minstens twee
parameters van de lijst) wordt een urinetest afgenomen. Indien deze test opnieuw positief is, volgt een bloedproef. Het bloedstaal dient te
worden onderzocht door een erkend laboratorium (Wet van 16 maart 1968, art. 61bis en 63).
Verkeersveiligheidsplan Vlaanderen - 101 -
Deel 2 - Beleidsvisie en maatregelenpakket