30 jaar Merenpoortclub

30 jaar Merenpoortclub
Van de voorzitter
Merenpoortvrienden,
Onze redactie kwam met het leuke idee een jubileumuitgave van de Merenpraet te
maken.
Deze uitgave geeft een terugblik op de 30-jarige geschiedenis van onze
Merenpoortclub, waar een ieder leuke herinneringen in zal kunnen terugvinden.
Onze vereniging heeft duidelijke doelstellingen. “De vereniging stelt zicht ten
doel de belangen en contacten van eigenaren van zeilschepen van het type
Merenpoort te behartigen en bevorderen” (citaat uit de statuten). De afgelopen 30
jaar kwamen er weliswaar nieuwe accenten, maar de rode draad “het organiseren
van bijeenkomsten, wedstrijden etc. rond de Merenpoort” bleef.
Het plezier die de boot zijn bezitters geeft, blijft het bindmiddel vormen voor onze
vereniging.
In 2001 heb ik de voorzittershamer van Henk Edelenbos overgenomen. Dat was
op de ALV in het gebouw van de KNRM. Menigeen zal zich de tocht met de
reddingsboot op zee nog wel herinneren. Een bijzondere belevenis.
Egge Spaander was toen secretaris, Ron Leenaars penningmeester en Nelleke
Leenaars en Gerda Spaander waren de leden. Kees Haringsma deed de redactie
van de Merenpraet. Alleen Ron Leenaars is in de jaren dat ik nu voorzitter ben,
altijd de man van de kas gebleven.
Als ik de oude verslagen van de bestuursvergaderingen lees, dan zie ik vele
gezichten voor me.
Niet alleen van het bestuur maar ook van de evenementencommissies. Mensen die
allen op hun eigen wijze, de schouders er onder hebben gezet om de vereniging
bruisend te houden. Deze mensen wil ik nogmaals bedanken voor hun inzet de
afgelopen jaren.
Mij bereikte het bericht dat de grondlegger en eerste voorzitter van onze
vereniging, Ben van der Putten, ernstig ziek is. Dit is heel verdrietig. Ik wens Ben
en zijn vrouw veel sterkte toe in de komende tijd.
Ik wens iedereen veel kijk- en leesplezier toe met deze bijzondere
jubileumuitgave.
Piet-Jean.
2

30 Jaar Merenpoortclub
30 Jaar Merenpoortclub en nu heb ik mij dan toch laten overhalen om een
stukje te schrijven.
De meesten van u weten dat ik liever een boot bouw dan een verhaaltje aan
het papier toe vertrouw. Maar ja, in 30 jaar is ook veel gebeurd dus moet
het eigenlijk niet zo moeilijk zijn.
Wat ik leuk vind is dat de MP-club qua ledenaantal altijd op ongeveer
hetzelfde niveau is gebleven, ondanks dat er veel boten van eigenaar zijn
gewisseld. De MP-club is altijd een actieve vereniging gebleven, ondanks
het feit dat de laatste zeilboot in 1997 (bouwnr. 260) is opgeleverd. Nu
alweer ruim 11 jaar geleden zijn we gestopt met de bouw van de zeilboten.
Leeuwarder courant 9 februari 1974
3
Natuurlijk kunnen we nog steeds
een groot deel van verbouwingen
en verbeteringen voor u uitvoeren.
Mijn zonen Henk en Jacco zijn
onderhand goed bekend met de
mogelijkheden. En voor het
oplossen van een (Sabb) vraagje
help ik graag nog even.
Wie had dat allemaal kunnen
bedenken toen ik samen met mijn
vader begon om wat roeibootjes te
maken.
Na het overlijden van mijn vader in september vorig jaar hebben wij in de
oude papier nog de koopakte gevonden van de werf. Deze akte is van 2
maart 1960, toen kocht hij de loods met woning en wat gereedschap (ƒ
8.500,-- onroerend goed en ƒ 2000,-- roerend goed), een goede investering
bleek later. Na diverse uitbreidingen is het geworden tot wat het nu is, een
heerlijk bedrijf met veel variatie en een prettige werkomgeving.
Ik ben nu alweer twee jaar met pensioen en de jongens redden het goed,
weliswaar met andere ideeën en plannen.
De jachthaven, winterstalling en camping heeft meer hun aandacht en de
watersportwinkel wordt voor hen nu langzamerhand te klein. Ondertussen
geniet ik volop van mijn vrije tijd en mijn vele hobby’s. Ik hoop dat de
Merenpoortclub nog jaren zal voortbestaan en ik hoop u binnenkort op het
feest weer persoonlijk te kunnen begroeten.
Tot ziens.
Johan Wind.
4

30 Jaar Merenpoort Club
…..dan komen de herinneringen boven:
25 Jaar geleden, in september 1983, hebben we onze „Grautvornix“
gekocht.
Het was een schip van de huurvloot van Johan Wind, 8.80 m lang (de
MP9).
Johan wees ons direkt ook op het bestaan van de MP-Club en in het
voorjaar van 1985 schreven we ons in.
Sindsdien hebben ons schip, de jachtwerf, familie Wind en de Merenpoort
Club een vaste plaats in ons leven ingenomen en maken er deel van uit.
Alles bij elkaar werd het ons tweede thuis.
Sinds 1984 brengen wij van april tot oktober ieder jaar 2 weken in
Echtenerbrug door (ondanks de afstand van 472 Km). In die vakanties
bevaren wij met onze „Grautvornix“ afhankelijk van de beschikbare tijd, de
Friese meren, het IJsselmeer, de Nederlandse en Duitse Waddenzee, de
Noordzee en de Oostzee.
5
Ons schip is in de periode 1988/89 een halve meter gegroeid (we hebben
een achterkajuit er aan laten bouwen) en we hebben bij omszelf „zeebenen“
laten groeien.
We willen hierbij alle clubleden de hartelijke groeten doen en we danken
een ieder die zowel in het verleden als nu nog steeds, hun vrije tijd inzetten
voor de club aktiviteiten. Speciaal een bedankje voor alle medewerkers van
de jachtwerf De Merenpoort en de hele familie Wind.
Gaby en Peter Balßer
Mei 2008
6

30 JAAR
1 september 1977 Ben v.d. Putten had alle Merenpoortbezitters een
uitnodiging gestuurd voor de oprichtingsvergadering in een hotel in
Zwolle.
Samen met mijn collega en zijn vrouw Ad en Ciska Jansen gingen wij
Corry en Wim van den Broek dus naar Zwolle.
Als ik de ledenlijst van mi bekijk ‚ denk ik dat ook Cees en Alie
Wormsbecker en natuurlijk ook Johan Wind aanwezig waren.
De club werd opgericht, het bestuur gevormd onder voorzitterschap van
Ben v.d. Putte en een redactie benoemd.
Ook de eerste ledenvergadering werd afgesproken. Te houden in Lelystad,
Pinksteren 1978.
7
Daar waren al meer bekenden aanwezig, zoals Martin en Mieke Ebell en
hier kwamen ook de eerste Duitse leden en nog met de boot ook.
Natuurlijk Klaus Manderscheid met nog een vriend. Ik weet niet zeker of
ook Peter en Gaby Balsser er toen al bij kwamen. Of was dat een jaar later?
In 1978 of 1979 trad de voorzitter af, omdat hij een andere boot kocht had
en ook de penningmeester verdween van het toneel.
Wim van den Broeke werd gekozen tot voorzitter en Jaap Wessels als
secretaris/penningmeester, beiden uit Lelystad.
De redactie had toen ook de moed al opgegeven en als nieuwe redactie
kwamen Mieke Ebell en ondergetekende en ook nog een mevrouw uit den
Haag, waar ik de naam van ben vergeten.
Deze redactie heeft zeker 15 jaar stand gehouden. Er werd een naam voor
het blad bedacht “Merenpraet“ een logo en de MP club vlag, kwam tot
stand.
De omslag van het blad werd gemaakt door Jacques van Eck. Na in de
eerste 4 jaren een beschrijving te hebben gegeven over alle jachthavens van
Nederland, kwam er daarna een serie met intervieuws, die ik bij de leden
thuis ging doen. Tot ver in Duitsland. Een van de hoogtepunten uit de serie
was een bezoek aan Gaby en Peter Balsser hier bleven we zeifs een nacht
slapen.
Dit om elkaar ook op zo‘n manier ook wat beter te leren kennen. Dan
8

hoorde je wat men in het burgerbestaan deed‚ ook waarom en wanneer de
boot gekocht was en wat men aan de boot had veranderd of wilde
veranderen.
Zo hadden b.v. Ad Jansen en ondergetekende de wat wij noemden racekiel
uitgedacht.
Een stroomlijn profiel aan de voorkant van de kiel. Gelijktijdig daarmee
hebben wij om de aanvangs stabiliteit te vergroten eem stalen zool van
6 cm onder de kiel aangebracht.
Dit was een hele verbetering en het kwam goed uit op het moment dat mijn
mast overboord werd gezeild, ik kon toen de houten mast vervangen door
een langere aluminimum mast. Hierdoor kwam de giek hoger te staan‚
zodat deze bij gijpen in plaats van tegen je hoofd er over heen ging.
Ook hebben wij de strijkinrichting van de boot vergemakkelijkt, door 2 A
frames in het gangboord te maken, waardoor de draaipunten in de mast
koker en het hoofdwant op een lijn kwamen te liggen.
Toen onze kinderen groter werden, hebben we ook een achterkajuit op de
boot gebouwd. Deze was iets meer gestroomlijnd als die van de firma
9
Wind, met wat slankere ramen en een schuine voorkant, wat het zitten in de
kuip erg prettig maakte.
Nadat Willem van de Broecke een aantal jaren
voorzitter geweest was, werd hij ziek. Hart
problemen, hierdoor moest hij een open hart
operatie ondergaan en net hiervan op de been,
kreeg hij er een hersenbloeding overheen. Dit gaf
hem spraakmoeilijkheden (avasie) en daardoor was
het voor hem onmogelijk om nog verder voorzitter
te zijn.
Ondergetekende heeft het toen overgenomen en ik
moet zeggen dat ik heel veel plezier, zeker 15 jaar
voorzitter geweest ben.
Ed Bakker werd toen secretaris.
De Hemelvaarts weekenden op Marken, de
zomerbijeenkomst in Echtenerbrug en de
ledenvergaderingen in Lelystad en Naarderbos
hadden altijd een grote opkomst.
Reden voor de succes formule van de
jaarvergadering, was kort vergaderen, lekker eten
en zorgen voor een goede spreker voor het
avondprogramma.
We hebben diverse prominenten gehad. Zoals Dirk
Nauta, Henk v.d. Velde, van Rietschoten‚ noem ze
maar op.
De sfeer in de vereniging was toen net zoals nu flog heel prettig.
Spontaan werden door de leden Zwaan Kleef aan evenementen
georganiseerd.
Zo zijn we met 5 boten 2 x naar Zeeland gevaren. Met de familie Bleeker,
Jansen, Ebell, Haringsma en Bronsveld uit Scheveningen.
In de Biesbosch hebben we samen wedstrijd gezeild en daarna tot midden
in de nacht zitten hakke takken over de wedstrijd regels. De volgende
morgen was het water gezakt en lagen we allemaal schuin tegen elkaar.
Met veel moeite zijn we weer losgekomen, want ook de ankerlijnen zaten
door elkaar.
10

Het waren heerlijke vakanties ‚ allemaal gezinnen met kinderen aan boord,
dus werd er veel gezwommen, gesurfd en gebarbecued. Hierdoor ontstond
een geweldige band in de club.
Ook na of voor de zomerbijeenkomsten gingen we of naar de eilanden,
Texel, Terschelling of heerlijk Friesland in.
De zomerbijeenkomsten bij Johan Wind waren natuurlijk, zoals ook nu nog
hoogtepunten met altijd de wedstrijd op het Tjeukermeer. Ik heb nog een
foto met 11 schepen naast elkaar voor anker en dan dingen zoals
paalvechten met als slot een gezellige avond in de hal.
Ook op Loosdrecht hebben we tweemaal een reuze gezellige bijeenkomst
gehad.
Vaste leden die bijna elke bijeenkomst aanwezig waren zijn natuurlijk
Klaus en Crista Manderscheid, Peter en Gaby Balsser ‚ Hans-Joachim en
Dorothee Pablitschko‚ Julius Reinelt, Koos en Nienke v.d. Kooi onze
secretaris Bakker zonder mast, Cees en Alie Wormbecher. De twee d‘Ans
van onze penningmeester met Ans en Louis Gijzen en Wouter en Marietje
11
Dijkstra, Ton en Maaike Eberwijn en natuurlijk Leo en Roza Pieterse, later
aangevuld door Hans en Sara Edelenbos.
Na het 20 jarig jubileum van de club. Ik heb de mooie glazen, gegrafeerd
door Maaike Eberwijn nog steeds, vond ik het tijd om te bedanken voor het
voorzitterschap en ook het lidmaatschap in de redactie.
Ik weet eigenlijk de juiste datum niet meer. (Dit is na te gaan in de
Merenpraet van toen). Alle jaargangen van de Merenpraet liggen volgens
mij bij Koos v.d. Kooi, dus dat is uit te zoeken.
Gelukkig was Henk Edelenbos bereid de voorzittershamer over te nemen.
Hierna hebben wij een aantal jaren Bavaria 32 gevaren nu zijn we al weer
een paar jaar eigenaar van een ANTARIS 630 sloep.
Ik wens de Merenpoort club nog heel veel goede jaren toe ‚ met net zoveel
enthousiaste leden als toen en nu.
Nu eerst een geweldig feest op 22-23- en 24 augustus 2008.
Tot ziens allemaal.
Wim
12

30 Jaar Merenpoort club
Van 1 tot 4 mei 2008 hebben we aan het traditionele “Hemelvaart
treffen”van de club deelgenomen.
Langs deze weg willen we de toegewijde organisatoren Sascha en Simon
hartelijk bedanken.
We vonden het fijn om gezellige mensen te ontmoeten, maar waren een
beetje teleurgesteld dat we de enige deelnemers van de “oude garde”
waren. Het ligt ons na aan het hart om dat te doen wat ouderen graag doen
– over de oude tijden vertellen. Van de grote evenementen, toen er wel 16
merenpoorten over het IJsselmeer voeren, of over de nachtvaart door
Amsterdam om maart wat te noemen, en om daar bij te zijn.
We gingen op 31 mei 1984, als trotse bezitters van onze merenpoort
Undine II, op weg van Balk naar Marken.
Op de eerste ochtend was de gezamenlijke wedstrijd bespreking (palaver
genoemd) en vervolgens was het “trossen los” voor de eerste rak van de
wedstrijd, op het Markermeer.
13
Tijdens de wedstrijd ging het er heftig aan toe, maar sportief en met
inachtneming van de voorrangsregels. ’s Avonds bei de chinees lieten we
de dag nog eens de revue passeren en er was veel te bespreken.
De volgende dag voeren we een 2 de ronde en kwamen we weer we elkaar
tijdens de gezellige prijsuitreiking.
Aldus waren we jong en enthousiast, maar het belangrijkste was het
gezamenlijke meedoen.
Voor die mooie jaren willen we ook de vereniging onze dank brengen. Het
is goed dat de jongere generatie deze oude traditie voorgezet heeft, en over
twintig jaar ook over het mooie “voorjaarstreffen” kan vertellen.
We danken tevens de redactie voor de stijlvolle Merenpraeten en wensen
hen veel succes.
Hartelijk gefeliciteerd met 30 jaar Merenpoort club !
Groeten van
Edda en Alfred (Undine II)
14

Beste Merenpoortclubleden!!!!!!!!
Het is is inmiddels al weer 30 jaar geleden dat de Merenpoortclub is
opgericht. Als ik goed ben geinformeerd dan was de eerste voorzitter dhr.
v.d. Putte(n?). Daarna is de voorzittershamer overgenomen door Wim v.d.
Broek. De derde in het rijtje was ik, H. Edelenbos. De tegenwoordige
voorzitter is Piet-Jean Boegem.
Al zijn wij Sara en ik
tegenwoordig donateur, we
dragen de club nog steeds een
warm hart toe. Deze club is nog
steeds een club met veel
enthousiaste mensen. Gezellig,
gemoedelijk, maar bovendien
iedereen heeft waardering voor
elkaar. Er is en er wordt nog
steeds veel gedaan voor de leden.
Bij deze leden zijn veel mensen
die weten hoe ze evenementen
e.d. kunnen organiseren. Ze
kunnen echter niet alleen
organiseren maar weten ook wat
werken is. Pannenkoeken bakken,
vis bakken, bier tappen en zeker
niet onbelangrijk de rommel
opruimen.
Sara en ik wensen de Merenpoortclub alle goeds toe. We gaan er van uit
dat deze club nog zeker 30 jaar blijft bestaan. Als we dan nog in staat zijn
bij diverse evenementen aanwezig te zijn, zullen we dat zeker doen.
Waarschijnlijk niet met de boot maar met de rollator. Mijn leeftijd is
inmiddels 62 jaartjes.
Vriendelijk gegroet vanuit Steenwijk door Sara en Henk Edelenbos
15
Verrekte lang geleden !
Toen Birgit me een paar dagen geleden als “oudste clublid” aansprak en me
verzocht voor de jubileum uitgave “30 Jaar MP-Club” eens te schrijven,
hoe het tertijd was en hoe ik toen in aanraking kwam met de
Merenpoortclub, dacht ik eerst: “Verrekte lang geleden !” en “wat zou er
nu nog in het geheugen te vinden zijn ?”
Maar even later vulde plotseling een oeroud dieselgeronk de kleine haven
van Echtenerbrug. De vermoedelijk grootste van de ooit gebouwde
Merenpoorten schoof naar de kade en even later stond de zojuist in de VUT
getreden Klaus Manderscheid levensecht voor me – en toen herinnerde ik
me na 24 jaar plotseling weer van alles.
16

Nadat mijn eerste “zeilboot” – een kleine catamaran met opblaasbare romp
- de drie weken vakantie in Spanje niet overleefd had, kocht ik later een
polyester catamaran. Door een breuk in de dwarsverbinding en de mast,
gaf ook deze de geest, want hij bleek op den duur niet bestand te zijn, tegen
de daarop werkende krachten.
Het stond vast: Iets echt solides, onverwoestbaars moest het worden: Een
stalen boot – een Merenpoort !
De eerste testvaart met zoiets vond plaats in april 1984 op een tertijd eigen
charterjacht van de werf: de “Merenpoort 4” – tegenwoordig heet ze
“Lupida” – en is nu eigendom van ons clublid familie Schurig. De trip was
echter uit het oogpunt van stuurmanskunst een fiasco. De op de “Steile
Bank” bij Lemmer opgedane ervaring heeft toch geen enkele twijfel doen
ontstaan over de soliditeit van de constructie.
De pijn over het verlies van ons borggeld werd spoedig overstemd door de
vreugde vanwege een op de kant te koop staande Merenpoort 880: de
“Barque” , tegenover de Familie Manderscheid. En ook Johan Wind, die
vanaf het begin van onze chartertocht niet erg enthousiast was, zal het
mogelijk net zo ervaren hebben, toen door zijn bemiddeling de koop van de
“Barque” tot stand kwam.
17
Hoewel bij de spoedig daarop volgende overdracht van het schip echt cash
geld gebruikt werd, maakte Klaus Manderscheid een wat bedroefde indruk.
De reden hiervoor zou weldra blijken:
In die tijd was het voor alle in Friesland liggende Merenpoort-schippers
tijdens Hemelvaart een “heilige plicht” het IJsselmeer over te steken om
naar het Markermeer geschut te worden. Het doel was om elkaar jaarlijks
op het eiland Marken met soortgelijke MP-varende fanatiekelingen uit de
westelijke provincies, te ontmoeten voor de legendarische MP-Club-
Zeilwedstrijden…. En daarom kwam Klaus de verkoop van zijn boot erg
ongelegen.
Maar wie jong is is niet alleen enthousiast, maar ook flexibel. Al snel was
de Hemelvaarts-herentrip naar Marken afgesproken: Voor de vorige
eigenaar de afscheidsreis, voor de nieuwe eigenaar de eerste “hardheids
test”.
Onder grote tijdsdruk staken we op de morgen van Hemelvaartsdag in
Echtenerbrug van wal. In de categorie “hardheid” vielen beslist niet de
wind en ook niet de golven, en ook niet de anders zo gebruikelijke
Hemelvaartschaos bij de sluizen. Maar wel een 15 PK duwbootje, wiens
18

eigenwijsheid en ongewilligheid nog hetzelfde jaar er voor zorgde, dat de
880-er “Barque” met een BBM in de bun, later werd vergroot
tot een 930-er met de naam: “Lorbass” en nu uitgerust werd met een Nanni
diesel.
Daar de wind ons op het IJsselmeer behoorlijk in de steek liet, moest de
“Pruttelpot” flink zijn best doen, waardoor hij ons met een onvermoedde
sterke en – toen ter tijd al – tamelijk dure benzine stank afstrafte. Zelfs nu
nog staan de beelden van de diverse tankstations met reservetanks en
trechter – de hele atmosfeer verziekend met benzinestank op een vroege
zomerdag - me levendig voor de geest.
Dat symptomen van zeeziekte ook zeker zonder ook maar enige golfslag
kunnen optreden, houd ik vanaf die tijd voor zeer geloofwaardig.
Na Enkhuizen stak er eindelijk een goede wind op, en onze Merenpoort
kon tenslotte toch nog het, voor mij, eerste clubtreffen onder zeil
meemaken. Het werd nog een echte vlotte en heerlijke nachtelijke vaartocht
met overal rode, groene en witte lampen. Velen schenen een slecht contact
te hebben zodat ze steeds weer uit gingen, maar die van ons niet, want
Klaus had zijn (petroleum) navigatie lichten goed onderhouden, en zo
bereikten we, zonder verdere hindernissen, kort voor middernacht de haven
van Marken.
Hier lagen ettelijke Merenpoorten in een havenkom naast elkaar – een
echte havencommune dus. Ondanks het late uur was hier nog van alles
gaande. We werden hartelijk verwelkomd door – zover ik me herinner met
name Wim v.d. Broek en Jaap van Aalst. Ook kreeg ik mijn eerste
Nederlandse les, waarbij de woorden “Borreltje” en “Blikje” een
overheersende rol speelden. Alvorens we later zeer vermoeid in onze
kooien kropen om de volgende wedstrijddag tegemoet te snurken, voelde ik
me reeds volledig in het gezelschap gelijkgestemden opgenomen. Iets dat
de zeer zeker inspannende heenreis volledig rechtvaardigde.
De volgende morgen: Palaver !
Ondanks de eerder ontvangen spreekvaardigheids lessen heb ik van de
aldaar meegedeelde informatie niet al te veel mee gekregen, hetgeen echter
niet zo erg was: Op de eerste plaats was immers Klaus degene aan boord,
die wist hoe het in zijn werk ging. Ten tweede werden de wedstrijd tonnen,
wegens gebrek aan GPS tertijd, met behulp van een zeer eenvoudige
techniek gevonden: Alfred Glesel vaart met de “Undine” sowieso daarheen
en dan dus zo snel mogelijk er achter aan !
De feitelijke wedstrijd heb ik gelukkig nagenoeg geheel uit mijn
herinnering gewist. Toen de wind stevig aanwakkerde, balanceerde Klaus
19
als een echte Sarasani-acrobaat op de kajuit, om een rif te steken, terwijl de
ramen zo ver onder water kwamen, alsof we geen zeiljacht, maar een
aquarium gekocht hadden. Ik had toen - ten onrechte - weinig vertrouwen
meer in de door Klaus gegeven garantie betreffende de kenterings
zekerheid en de belastbaarheid van “onze’ Merenpoort. Een tweede rif
moest onder avontuurlijke omstandigheden gezet worden, want hoe dan
ook, mijn wedstrijds eer beperkte zich vanaf dat moment nog tot het net in
leven blijven, maar vooral ook om niet de laatste te worden.
Helaas, de enige Merenpoort, die net als wij een “angsthazen tuigage”
voerde en nog ver achter ons lag, gaf het vlak voor de eindstreep op. Zo
werd ook deze minimale doelstelling niet gehaald en werd de poedelprijs
aan mij de “Nieuweling” uitgereikt. Want direct na de wedstrijd heette ik
de “Nieuweling” . Ondanks het sportieve zeil-debacle van Marken, was ik
overtuigd van de zeileigenschappen van de Merenpoort. Ook de
gezelligheid van de eigenaren onderling was zo overtuigend, dat ik
spontaan MP-clublid geworden ben, en daarbij voor de eerste keer mijn
contributie direct en daardoor exact op tijd heb voldaan. (Ja Ron, ik zal me
beteren !)
Aldus leven de Lorbass, Dorothee en ik nu al 24 jaar in deze
“leefgemeenschap” en ik hoop, dat deze gemeenschap ook verder nog vele
tientallen jaren blijft bestaan.
In de geest van: vivat, crescat, floreat, MP-Club.
“Pablo”.
20

Aflevering MP 161 “WINDHAPPER“ Wim, Corry ‚ Astrid,
Marjan en Willem-Jan + Pepper de hond.
In 1974 waren wij op een zweefvliegvakantie in Kraggenburg. Daar hebben
we besloten om van het driedirnensionaal naar zeilen over te gaan op
tweedimensionaal. Dus reden we naar Johan Wind om te bekijken hoe hij
zeilboten bouwde.
We vonden het gelijk een mooi ontwerp. Johan zei echter, dat we ook maar
eens moesten gaan kijken waar de Domp gemaakt werd. Zo gezegd, zo
gedaan. De 860 met achterkajuit vonden we best een mooi schip ‚ maar het
casco was duurder dan de 9.30 van Wind.
Dus bestelden we een casco bij de firma Wind. Op de werf heb ik samen
met mijn broer het casco geschilderd. De timmerman van Johan maakte de
deurtjes en de luiken, ook werd de wc pot geplaatst. Mast zeilen en
verstaging lieten we door Wind doen. De motor een ARONA dieseltje van
10 Pk kocht ik bij auto Pon in Amersfoort.
In Mei 1975 was het zo ver, het schip kon afgeleverd worden.
Aan de buitenkant af. Van binnen helemaal leeg op de WC pot na. Met
mijn broer en met mijn slapie uit dienst voeren we weg. Halverwege het
Tjeukermeer stopte de motor. Terug naar Johan, wat bleek als de
21
brandstofkraan open aangaf, stond hij dicht en omgekeerd. Je moet het
maar weten, dus weer op weg.
Nu gelijk de zeilen gehesen, het woei flink, we verheugden ons er op. Maar
wat gebeurde, het hoofdwant woei los. Door de firma Wind was niets
geborgd. Dus paniek aan boord bij ons als lekenzeilers. Besloten werd om
de mast maar te strijken en in plaats van over het IJselmeer, maar via de
randmeren terug te varen.
Bij Emmeloord ging het weer mis, er was ons gezegd, dat we met gestreken
mast onder de brug door konden. Jammer de mastondersteuning achterop
was iets te hoog. Dus voeren we met het masttopje tegen de brug en het
topbeslag knapte van de mast. Mijn broer Jan handig als altijd, zei, dat
lossen we wel op. De top van de mast werd bijgewerkt en het topbeslag kon
er weer op. Dat hadden we nooit moeten doen. Jarenlang heb ik te lange
verstagingen gehad.
Het weer sloeg om en vanaf het Zwarte water, totdat we thuis in Alphen
aan den Rijn aankwamen, bleef het regenen. Als aankomende zeilers was
onze zeilkleding flog niet optimaal en zaten we dus met vuilniszakken over
onze kleding.
22

Oorspronkelijk hadden we gedacht om in een dag naar Amsterdam te
varen. Verder als Harderwijk kwamen we echter niet. Dus s‘avonds maar
bij een kruidenier aangebeld, om wat eten te kopen. Ook het slapen in de
boot, waarin flog geen banken stonden, was geen succes. De tweede dag
kwamen we verregend en gebroken in Alphen aan.
Dat was de maiden trip van de “Windhapper“.
Daarna nadat we het schip aan de Brasemermeer afgebouwd hadden,
hebben we 20 jaar met heel veel plezier met het schip de MP 161 gevaren.
Wim
23
24