NOx-heffing - Lne.be

ARCADIS Belgium – LDR Milieu-advocaten
Operationalisering van een emissieheffing op NOx emissies naar de lucht met terugsluizing van de inkomsten –
eindrapport
Het grootste aandeel van de totale reguleringskosten bestaat uit eenmalige kosten, die hoofdzakelijk samenhangen met
de normstellingsfase. Vooral de studiekosten zijn verantwoordelijk voor een grote hap uit het budget van de overheid.
Het resterende deel van de totale reguleringskosten slaat op de kosten die periodiek terugkeren. Een aantal van deze
kosten, zoals de tijdsbestedingskost van het op de hoogte komen van de NOX-subsidieregeling, zijn wel eenmalig voor
de onderneming, maar hiervoor geldt voor de economie in haar geheel dat er zich elk jaar ondernemingen zullen
informeren. Per subsidieaanvraag bedraagt deze structurele reguleringskost gemiddeld 2.040 €. Tabel 35 toont tevens
aan hoe deze kost kan verschillen tussen beide scenario´s en actoren.
Tabel 35: Overzicht van de structurele reguleringskosten per subsidieaanvraag
Minimumscenario Maximumscenario Gemiddeld
Overheid 823 € 774 € 799 €
Bedrijven 1.096 € 1.388 € 1.242 €
Totaal 1.919 € 2.162 € 2.040 €
Om de kosten van het invoeren van het steunregime of het aanvragen van een NOx-subsidie tegen de baten hiervan af
te kunnen wegen, is het voor de overheid respectievelijk de bedrijven belangrijk om de verhouding te kennen tussen de
totale reguleringskost en het totale subsidiebedrag.
Omdat het resultaat van de simulatie met het MKM is weergegeven in jaarlijkse subsidiebedragen per bedrijf, heeft de
Cel Milieu-economie deze bedragen eerst geactualiseerd op basis van de formule voor het berekenen van periodiek
terugkerende uitgaven. De private discontovoet bedraagt hierbij 8 % en het aantal perioden 15. Dit is namelijk de
gemiddelde levensduur van de NOx-reductietechnieken. Rekening houdende met de maximale steunpercentages die de
Europese Commissie in het kader van de Vrijstellingsverordening toestaat, geeft dit voor het minimumscenario een
totaal subsidiebedrag van bijna 13 miljoen €, ofwel 223.822 € per techniek. Het maximumscenario daarentegen
veronderstelt dat het Departement van Leefmilieu, Natuur en Energie de NOx-subsidieregeling zal aanmelden bij de
Europese Commissie, waardoor ze op basis van de Communautaire richtsnoeren inzake staatssteun voor
milieubescherming 25 % hogere subsidies mag toekennen. Het totale subsidiebedrag stijgt dan tot iets meer dan 19
miljoen €. Dit is een gemiddelde van 319.282 € per techniek.
Hieruit volgt dat de totale reguleringskosten in verhouding met het totale uit te keren subsidiebedrag 2,37 % bedragen in
het minimum- en 2,27 % in het maximumscenario. De overheid kan haar aandeel van de reguleringskost bovendien ruim
dragen door de inkomsten uit de NOx-heffing. Op jaarbasis overtreffen deze inkomsten de uit te keren subsidies namelijk
ruimschoots.
Voor de bedrijven komt de reguleringskost van de NOx-subsidieregeling overeen met een gemiddelde van 0,62 % van
de te ontvangen subsidies. Bedrijven die investeren in goedkopere NOx-reductietechnieken hebben in verhouding echter
een grotere reguleringskost te verwerken, waardoor deze verhouding van sector tot sector kan verschillen. Daarom heeft
de Cel Milieu-economie voor elke sector afzonderlijk het aandeel van zowel de totale als de structurele
reguleringskosten ten opzichte van de te ontvangen subsidies nagegaan. De structurele reguleringskosten werden apart
onderzocht omdat de Cel Milieu-economie er van uit gaat dat een bedrijf voornamelijk op basis van dit aandeel van de
reguleringskosten de beslissing zal nemen om al dan niet te investeren in een NOx-reductietechniek. De eenmalige
reguleringskosten zijn immers voornamelijk kosten uit het verleden die deze beslissing niet kan veranderen. Deze
‘gezonken kosten’ worden hierdoor als irrelevant beschouwd in het beslissingsproces.
98/167 07/13045/LF