NOx-heffing - Lne.be

ARCADIS Belgium – LDR Milieu-advocaten
Operationalisering van een emissieheffing op NOx emissies naar de lucht met terugsluizing van de inkomsten –
eindrapport
T0
A
B
MRK’
MRK
(e0)’
Figuur 11: Een emissieheffing met “stimulerende” directe steun: geval 2
Er zijn nu twee punten waarbij de eenheidsheffing gelijk is aan de marginale reductiekost: (e0)’ en e0. Aangezien ε echter
een emissiedrempel is die strikt dient te worden gerespecteerd, zijn er nu twee mogelijkheden 32 ;
• Indien het bedrijf haar emissies houdt op het niveau ε, dan zijn haar reductiekosten gelijk aan JKFJ en betaalt
ze AMFBA aan heffingen. Haar totale kosten zijn dus JKMABJ.
• Indien het bedrijf haar emissies verder terugdringt tot het niveau (e0)’, dan zijn haar reductiekosten gelijk aan
JCEJ, ze betaal ADEBA aan heffingen en ontvangt CKGDC aan subsidies. Haar totale kosten zijn gelijk aan
JKGDABJ.
De vervuiling zal dus worden teruggedrongen tot (e0)’.
C
D
E
M
K
G
F
ε
e0
L
H
Nogmaals, ook in dit geval moet men voor ogen houden dat de overheid de eenheidsheffing zal verlagen om te
verhinderen dat de regio globaal beter presteert dan de NEC plafonds. Het precieze effect inschatten vereist echter
numerieke modellen.
Een laatste mogelijkheid is natuurlijk dat ε zo laag valt dat MRK’ > t voor elk niveau van de emissie. In dat geval zal
het bedrijf niets veranderen aan haar gedrag ten opzichte van een situatie zonder subsidies.
Een ander probleem dat zich kan stellen is het volgende. In het algemeen is het inefficiënt om als overheid bepaalde
technologiekeuzes te bevoordelen ten opzichte van andere. De reden is wederom dat de overheid geen zicht heeft op
de specifieke omstandigheden van een individueel bedrijf. Uit de juridische voorwaarden hierboven blijkt dat élke
technologie die zou toelaten om de VLAREM normen te overschrijden in aanmerking zou komen voor subsidiëring. Op
het eerste gezicht is er dus geen probleem. Hierbij gaat men echter voorbij aan het feit dat emissiereducties niet alleen
mogelijk zijn door investeringen in reductietechnologieën, maar ook door het volledig herzien van productieprocessen.
32 Hoel heeft nog andere problemen geïdentificeerd die zich stellen bij non-convexiteiten in de marginale reductiekosten. Deze
problemen stellen zich echter niet indien men er van uit gaat dat de marginale reductiekosten overeenkomen met de lange termijn
kosten en dat er op lange termijn geen vaste kosten bestaan. Zie Hoel, M. (1998), Emission Taxes versus Other Environmental
Policies, Scandinavian Journal of Economics, 100(1), pp. 79-104.
45/167 07/13045/LF
e*
I
J
e