NOx-heffing - Lne.be

ARCADIS Belgium – LDR Milieu-advocaten
Operationalisering van een emissieheffing op NOx emissies naar de lucht met terugsluizing van de inkomsten –
eindrapport
Conclusie: bij een systeem van vaste drempels zijn er twee mogelijkheden:
− Indien de heffing relatief hoog ligt ten opzichte van de marginale reductiekosten van het bedrijf, dan zal het
bedrijf niet meer emitteren dan de vrijstellingsdrempel
− In het ander geval zal het bedrijf NOx terugdringen tot waar de marginale reductiekost gelijk is aan de heffing
per kilo NOx; deze marginale voorwaarden zijn onafhankelijk van de drempel
In elk geval wordt er geen gelijkheid van marginale kosten bekomen indien er bedrijven zijn die niet meer emitteren dan
de vrijstellingsdrempel. De oplossing zal dan niet kosten-efficiënt zijn. Simulaties aan de hand van het MKM hebben
aangetoond dat er veel bedrijven zijn met zeer lage emissies – in Vlaanderen zou de drempel dus zeer laag moeten
gezet worden om niet ten koste te gaan van kostenefficiëntie.
Ook hier nemen voor een deel ook de financiële prikkels voor het zoeken naar nieuwe reductietechnieken af, aangezien
bedrijven geen stimulans meer hebben om hun emissies verder terug te dringen dan de vrijstellingsdrempel.
4.2.6. Optie F: Heffing met een ‘absoluut gemaakte relatieve drempel’
In dit systeem krijgt elke installatie een vaste vrijstellingsdrempel die is bepaald als percentage van de emissies in een
basisjaar. Deze drempel geldt dan voor een bepaald aantal jaren. Hierdoor worden de voordelen van de vaste drempel
(geen invloed op de kosteneffectiviteit als drempel laag genoeg is) gecombineerd met die van de procentuele drempel
(één regel voor alle installaties). Belangrijke en moeilijke vragen hier zijn welk jaar als basisjaar zal worden gekozen en
hoe met nieuwkomers zal worden omgegaan.
Deze regel biedt het voordeel eenvoudig toepasbaar te zijn. Hoewel de berekeningswijze voor alle bedrijven hetzelfde is,
zal het bovendien leiden tot een bedrijfsspecifieke vrijstelling.
Ook hier kunnen de eigenschappen geanalyseerd worden aan de hand van een grafische analyse.
Laten we de relevante variabelen als volgt definiëren:
e NOx emissies in kg
e0 De NOx emissie in kg waarbij de marginale reductiekost gelijk is aan de heffing per kg NOx
t0 De heffing per kg NOx
α Het percentage van de emissies in het referentiejaar dat wordt vrijgesteld
e' De emissies in het referentiejaar
Om ons te concentreren op de eigenschappen specifiek aan dit systeem zullen we voorlopig abstractie maken van het
gegeven dat bedrijven ook nog onderworpen zijn aan VLAREM.
Er zijn dan twee mogelijkheden.
Indien α.e’ > e0, dan zal het bedrijf zijn vervuiling terugdringen tot α.e’. Immers, indien de vervuiling verder wordt
teruggedrongen, moeten reductiekosten worden betaald die hoger liggen dan de vermeden belasting (die immers gelijk
is aan nul indien het bedrijf minder vervuilt dan α.e’). Indien het bedrijf meer zou vervuilen dan α.e’, dan moet het een
eenheidsbelasting t betalen die hoger ligt dan de marginale reductiekost. Dat wordt hieronder geïllustreerd. De
reductiekost is gelijk aan de groene driehoek en het bedrijf betaalt geen emissieheffingen.
35/167 07/13045/LF