NOx-heffing - Lne.be

ARCADIS Belgium – LDR Milieu-advocaten
Operationalisering van een emissieheffing op NOx emissies naar de lucht met terugsluizing van de inkomsten –
eindrapport
d. Terugsluizing aan alle
belastingplichtige bedrijven (in
Vlaanderen) in het algemeen
e. Terugsluizing aan de Vlaamse
samenleving
4. MODALITEITEN VAN HET INSTRUMENT
4.1. TOEPASSINGSGEBIED VAN DE HEFFING
Mogelijk, wordt niet aanzien als staatssteun, want voldoet niet aan
selectiviteitscriterium.
Mogelijk, wordt niet aanzien als staatssteun, want voldoet niet aan
selectiviteitscriterium.
Eén van de doelstellingen van dit project is de afbakening van het toepassingsgebied van de heffing: voor welke NOxbronnen
moet deze heffing gelden?
In de beslissing van de Vlaamse Regering van 9/3/2007 wordt niet expliciet vermeld dat de heffing enkel van toepassing
zou zijn op industriële bronnen. De heffing zou dus ook van toepassing kunnen zijn op kleinere bronnen zoals de
huishoudens en bepaalde bedrijven uit de tertiaire sector of de glastuinbouw. Voor de huishoudens en ook voor heel wat
bronnen in de tertiaire sector en zelfs in de glastuinbouw is een meting van de NOx-emissies uiteraard niet haalbaar 21 ,
wat betekent dat de heffing moet bepaald worden op basis van het brandstofverbruik en eventueel een aantal
karakteristieken van de verbrandingsinstallatie (leeftijd, type, …). Het sturende effect zal voor deze bronnen dus zeer
beperkt zijn. Bovendien gaat de inning van een heffing bij huishoudens en in de tertiaire sector gepaard met een grote
administratieve last (en dus kost), des te meer wanneer de heffing gepaard gaat met een systeem van terugsluizing van
de inkomsten.
Aan het beperkte regulerende effect zou kunnen tegemoet gekomen worden door bepaalde (nieuwe) ketels uit te sluiten
van de heffing. Dit leidt echter opnieuw tot een verhoging van de administratieve lasten. Indien men het effect hiervan wil
inschatten is bovendien veel informatie nodig (over de verdeling van de verschillende types en de leeftijden van de
installaties die gebruikt worden) die op dit moment niet beschikbaar is.
Tenslotte zijn de NOx-emissies van deze sectoren voornamelijk afhankelijk van het energieverbruik en van de specifieke
NOx-emissies van de ketel (en komen end of pipe maatregelen hier in tegenstelling tot bij grotere bronnen niet in
aanmerking). Voor het energieverbruik zijn in het kader van het klimaatbeleid al heel wat maatregelen ontwikkeld, terwijl
de NOx-emissies al geregeld worden door federale productreglementering. Deze federale reglementering is van
toepassing op ketels tot 400 kW, wat betekent dat er een kleine overlapping is met de ketels die onder Vlarem vallen.
Bij de modelleringen in de studie door Vito en Ecolas (2004-2006) werd ervan uitgegaan dat op elk kg NOx die wordt
uitgestoten een heffing wordt betaald, dus ook voor de kleine bronnen. Hierboven worden evenwel een aantal
argumenten aangehaald om deze kleinere bronnen niet aan de heffing te onderwerpen.
Op basis van deze argumenten werd beslist om a priori alle verbrandingsinstallaties met een nominaal thermisch
vermogen van minder dan 300 kW uit te sluiten van de emissieheffing – verbrandingsinstallaties zijn trouwens pas vanaf
21 Vanderreydt et al. (2008) schatten dat de monitoringkosten in het geval van een continue meting variëren van 7.172 tot 18.291
EUR per jaar per installatie. Voor elke extra discontinue meting kunnen de kosten oplopen van 624 tot 2.295 EUR per installatie.
30/167 07/13045/LF