Zonnestraling in Nederland - Knmi

Dogniaux (1977) heeft een veelterm afgeleid voor de directe berekening van Ec, die hier is
aangepast voor de actuele waarde 1367 Wnr 2 van de zonneconstante:
Ee = 1367 + 45,795 cos r| d + 0,88929 cos 2 r| d - 0,00466 cos 3 r\ d
+ 1,8224 sin rj d + 0,09847 sin 2 r| d + 0,18603 sin 3 i\ d (5.7)
waarin r\ 2 n/366 [rad]
d het nummer van de dag, waarbij 1 januari = 1.
Met formule (5.4) kunnen we, als de zonshoogte bekend is, de straling aan het aardoppervlak
op een zeker tijdstip uitrekenen. De atmosfeer wordt hierbij afwezig gedacht. Substitutie
van (6.1.3) in (5.4) geeft:
2
E = I' —(sin 8 sin (() + cos 8 cos § cos co) (5.8)
R 2
Deze vergelijking geeft de irradiantie als functie van de plaats op Aarde (breedtegraad (j)), het
seizoen (bepaald door de declinatie van de Zon, 8) en de tijd van de dag (uurhoek co).
We zien uit (5.8) dat de maximale irradiantie wordt gevonden op plaatsen, waar cos co = 1
en sin 8 sin = 8. De minimale irradiantie treedt vanzelfsprekend op, wanneer
de Zon aan de horizon staat: y = 0°, dus sin 8 sin (> + cos 8 cos (() cos co = 0 oftewel cos co = -
tg 8 tg (().
De over een etmaal gemiddelde irradiantie kan worden verkregen door (5.8) over 24 uur te
integreren en rekening te houden met het feit dat Ee = 0 als de Zon onder de horizon staat.
Daar de declinatie 8 over een dag maar weinig verandert kunnen sin 8 en cos 8 per dag
constant worden genomen. Het resultaat is:
T ' -2
0 R 2
E24 = (COQ sin 8 sin (j) + cos 8 cos ()) sin COQ) [Wm ] (5.9)
71 R 2
waarin coo is berekend uit cos coo = - tg 8 tg (|).
Wil men de totale hoeveelheid inkomende straling op een bepaalde dag weten, de dagsom
in Jnr 2 , dan moet E24 van die dag worden vermenigvuldigd met 86400, zijnde het aantal
seconden in 24 uur:
864001 ' (r7\ 2 2
H24 = °-\f\ sin