Zonnestraling in Nederland - Knmi

c. 10 maart 1989
Figuur 4.6 van de registratie op 10 maart 1989 toont een dag die redelijk zonnig begon,
daarna een wisselend bewolkt karakter kreeg, dat aan het eind van de dag overging in totaal
bewolkt. De overgang tussen wisselend bewolkt en totaal bewolkte hemel om ongeveer 14.30
UT ligt bij de verhouding (G/Go)max = 0,4. Slob en Monna (1991) gebruiken bij hun studie
over de bepaling van de zonneschijnduur uit 1 O-minuutwaarden van de globale straling, als
criterium voor geheel bewolkt weer (G/Go)max < 0,4.
Tot ca. 11.30 UT is het nog zonnig, de registratie komt ongeveer overeen met die van 20
mei 1989. We zien het binnentrekken van de bewolking zowel in de bovenste als in de
onderste grafiek. Eén wolk in een verder wolkeloze hemel geeft in het algemeen (door
reflectie) meer straling dan het stukje blauwe lucht dat hij afschermt. De diffuse straling
neemt toe van 0,15 tot 0,4 (zie onderste grafiek) en ook de maximale straling die gemeten kan
worden, (G/Go)max, neemt toe als de Zon maar niet achter een wolk schuilgaat. We zien in de
bovenste grafiek dat (G/Go)max pieken heeft die groter zijn dan 0,8 en 0,9. De bijdrage van de
directe straling blijft gelijk of neemt zelfs iets af vergeleken met de onbewolkte toestand.
Als er een wolk voor de Zon schuift krijgen we een minimum in de globale straling. Op die
momenten geldt dan D = G; de directe straling is immers door de wolk afgeschermd. In de
bovenste grafiek zien we op een aantal tijdstippen de D/Go- en (G/Go)min-kromme elkaar
raken.
0.5 —|
(D/GL)_
(D/G,).
i i i i i i i i i i
10 15
t (UTC)
1 1 1 1 1 1 1 1—
10 15 >
93
I (UTC)
Figuur 4.7
Idem figuur 4.4, maar voor 6 maart 1989