Juni 2009 - HRTC Dok

Het is schitterend weer met een mals briesje, door de zuiderlingen al snel als (tegen)wind ervaren, rond
twaalven is het warm genoeg om zonder jack te fietsen. Rechtsaf langs de Rijn, jammer genoeg niet óp maar
onderlangs de dijk, naar Duffelward waar we van de rivier weg fietsen en voor je zie je dan al de heuvels
van het Wald.
Daarnaartoe is een fraaie route door het akkerland, Rijnvallei en zeer vruchtbare grond, veel grote
boerenerven met soms Hollandse namen op de brievenbus en hier en daar ook Hollands zwartbontvee.
In Donsbruggen gaat het even heel steil omhoog het bos in en daar
staat de volgende controle, bemand door allervriendelijkste leden
van de TC, die hele club moet zo ongeveer in touw zijn. Er is veel
personeel op de been, en de routes zijn bijzonder goed uitgepijld.
Gezien de groepjes fietsers die op sommige plaatsen uit alle windrichtingen
op de route terugkomen is verdwalen kennelijk toch
mogelijk maar daar moet je dan wél heel erg je best voor doen.
Het gaat nog heel even verder omhoog, tot negen procent soms en
dit is ook een ‘sluiproute’ denk ik, want de smalle weg wordt onveilig
gemaakt door langsrossende SUVferds. De afdaling is nog maar net
begonnen of we gaan rechtsaf op een heus fietspad – geen uitzondering
bij onze oosterburen in dit deel – langs de doorgaande weg
langs Nutterden. Ze hebben zelfs de rode - fiets - richtingborden
overgenomen.
Vals plat naar beneden, heerlijk lekker vaartje, dan plots een pijl,
naar links de Wolfsbergerstrasse, Duitser kan haast niet.
Weer een fraai deel van de route tot en met de beklimming van de
Geldernberg, zestig stevige klimmeters, acht procent maximaal.
De afdaling over een weg vol gaten is niet echt leuk maar daarna
weer door het vrij vlakke akkerland met coulissen naar de volgende
controle bij Haus Scheidtweiler in Bedburg-Hau, prima koffie en een
vlaaipunt van Limburgse afmetingen voor vier eurootjes.
Hier is tevens, voor het eerst dit jaar, ook een vertrekpunt t.b.v de
Brabanders en Limburgers heb ik ergens gelezen.
17
Van hier eerst nog even oostwaarts richting
Kalkar, voor generatiegenoten bekend van de
geslaagde acties tegen de opwerkingsfabriek.
Voor jongeren meer bekendheid genietend
door het pretpark in diezelfde fabriek. Reichswald.
Door het Rijndal terug naar de brug en langs de Hohe Heide verstoorde ik dus de patrijs in haar
bezigheden.
Onder de brug was een, kennelijk creatieve, boer het gemaaide gras aan het opschudden, het was er
perfect weer voor.
Na Emmerich gaat het vrijwel rechttoerechtaan op de laatste banaan terug naar Zevenaar. Andere jaren
moesten op dit deel nog even de kilometers worden gemaakt maar dat is nu op de heenweg gebeurd.
Een goed idee van de TC want laten we eerlijk zijn, op het einde van een tocht wil je eigenlijk gewoon
rechtdoor naar de finish en een drankje.
Het was weer fijn bij de Liemers te gast te zijn, ik kom zeker nog wel terug.
April 2009, Klaas de Bruijn