Geldhandel en bankieren in Noordwest-Overijssel in de ...

Nederlandsche Middenstandsbank tot de NMB Postbank-groep. In maart
1991 fuseerde deze nieuwe combinatie met de verzekeraar Nationale
Nederlanden in Rotterdam tot de Internationale Nederlanden Groep.
De Postbank-kantoren, de oude postkantoren, behielden hun naam Postbank;
de NMB-kantoren werden in september 1992 omgedoopt tot INGkantoren.
De boerenleenbanken
Aan het eind van de vorige eeuwontstonden op het platteland de eerste
landbouwkredietbanken op coöperatieve basis." Zij waren opgericht om
te kunnen voorzien in de financieringsbehoefte van de aangesloten participanten,
in eerste instantie alleen boeren. Evenals de detailhandel ondervond
ook de boerenstand problemen bij het verkrijgen van kredieten bij
de plaatselijke kassiers. Om dit probleem op te lossen en te kunnen voorzien
in de eigen financieringsbehoefte was reeds in 1864 in Heddesdorf, in
de Duitse Rheinprovinz, door F.W. Raiffeisen een eigen bank voor de
boeren opgericht. De belangrijkste Raiffeisenbeginselen, en ook de grootste
verschillen met de andere banken waren:
1. de lokale banken strekken hun werkzaamheden slechts over een beperkt
(geografisch) gebied uit.
2. de bestuurders, die uit de plaatselijke sfeer komen, genieten in beginsel
geen honorering.
3. de winst wordt niet uitgedeeld, doch aan de reserve van de bank toegevoegd.
4. de leden van de plaatselijke kredietcoöperatie zijn onbeperkt aansprakelijk
voor een eventueelliquidatietekort.
5. de lokale bank is verantwoordelijk voor het eigen beheer, doch tevens
aangesloten bij een centrale bank."
Na korte tijd waren in Duitsland reeds diverse banken volgens het Raiffeisensysteem
opgericht; oorspronkelijk waren zij uitdrukkelijk voor alleen
boeren bedoeld. Zij trokken gelden aan in de vorm van spaargelden, deposito's
en verstrekten aan hun leden kredietmogelijkheden in diverse vorm,
afhankelijk van de kredietbehoefte. Voor het boerenbedrijf werden gewoonlijk
drie kredietvormen onderscheiden. Allereerst het vlottend bedrijfskrediet:
voor uitgaven tijdens de produktiecyclus, met een duur van 6
tot 12 maanden, bestond de mogelijkheid voor rekening-courantkredieten.
De tweede kredietvorm was vast bedrijfskrediet ten behoeve van duurzame
investeringen met een duur van 1 tot 3 jaar; in deze kredietbehoefte
kon worden voorzien door voorschotten. De derde vorm was het grondkrediet
voor de aanschaf van onroerend goed met een looptijd van 10 jaar
en langer; deze kredietbehoefte kon worden gedekt door de hypothecaire
lening."
De noodzaak in Nederland voor de oprichting van een landbouwkredietbank
werd extra gevoeld door de crisis in de landbouw in de jaren
tachtig van de vorige eeuw. Pas in mei 1896 werd door de burgemeester
124