8 Focusing en de experiëntiële aspecten van psychotherapie

614 Literatuur
Krips, F.A. (1996). Korte gedachten: kortdurende cliëntgerichte psychotherapie. Tijdschrift Cliëntgerich-
te Psychotherapie, 34(4), 50-59.
Kriz, J. (2001). Self-organization of cognitive and interactional processes. In M. Matthies, H. Malchow
& J. Kriz (Red.), Integrative systems approaches to natural and social dynamics (pp. 517-537). Heidelberg:
Springer.
Kriz, J. (2004). Personzentrierte Systemtheorie. Grundfragen und Kernaspekte. In A. von Schlippe &
W.C. Kriz (Red.), Personzentrierung und Systemtheorie. Perspektiven für psychotherapeutisches Handeln
(pp. 13-67). Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.
Kriz, J. (2006). Self-actualization. Norderstedt: Books on Demand GmbH.
Kriz, J. (2007). Actualizing Tendency: The link between person-centered and experiential psychotherapy
and interdisciplinary systems theory. Person-Centered & Experiential Psychotherapies, 6, 30-44.
Kriz, J., & Slunecko, T. (Red.). (2007). Gesprächspsychotherapie. Die therapeutische Vielfalt des personzentrierten
Ansatzes. Wien: UTB. Facultas.wuv.
Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO (2003). Richtlijn inzake de behandeling van angststoornissen.
Utrecht: CBO.
Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO (2005). Richtlijn inzake de behandeling van depressie.
Utrecht: CBO.
Lago, C., & MacMillan, M.(1999). Experiences in relatedness. Group work and the person-centred
approach.. Ross-on-Wye, UK: PCCS Books.
Lambers, E. (2006). Supervising the humanity of the therapist. Person-centered & Experiential Psychotherapies,
5, 266-276.
Lambert, M.J., & Barley, D.E. (2002). Research summary on the therapeutic relationship and psychotherapy
outcome. In J.C. Norcross (Red.), Psychotherapy relationships that work (pp. 17-32). New
York: Oxford University Press.
Lambert, M.J., Dejulio, S.J. & Stein, D.M. (1978). Therapist interpersonal skills: Process, outcome, methodological
considerations, and recommendations for future research. Psychological Bulletin, 85,
467-489.
Lambert, M.J., & Ogles, B.M. (2004). The efficacy and effectiveness of psychotherapy. In M.J. Lambert
(Red.), Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (5th ed., pp. 139-193).
New York: Wiley.
Lambrechts, G. (2003). De Gestalttherapie tussen toen en straks. Berchem: Epo.
Landreth, G.L. (2002). Play therapy: The art of the relationship (2nd ed.). New York: Brunner-Routledge.
Landreth, G.L., & Bratton, S. (2006). Child Parent Relationship Therapy (CPRT): A 10-Session Filial Therapy
Model. New York: Routledge Publishers of Taylor & Francis Publishing.
Landreth, G.L., Homeyer, L., Glover, G., & Sweeney, D. (1996). Play therapy interventions with children‘s
problems. Northvale, NJ: Jason Aronson.
Landreth, G.L., & Lobaugh, A. F. (1998). Filial therapy with incarcerated fathers: Effects on parental
acceptance of child, parental stress, and child adjustment. Journal of Counseling and Development,
76, 157-165.
Lasui, C. (1988). Gevoelens en verwachtingen van cliënten en therapeuten voor een therapeutische sessie.
Een empirische bijdrage. Niet-gepubliceerde licentiaatsverhandeling, K.U. Leuven.
Laub, D., & Auerhahn, N. (1993). Knowing and not knowing. International Journal of Psychoanalysis, 74,
287-302.
Lauteslager, M. (2006). Het evidence-beest heeft kuren. Gebruik en misbruik van EBP, RCT- en ESTmethodologie.
Tijdschrift voor Psychotherapie, 32, 347-366.