8 Focusing en de experiëntiële aspecten van psychotherapie

608 Literatuur
Hamelinck, L., & van Audenhove, C. (1991). Intake en indicatiestelling. In H. Swildens, O. de Haas, G.
Lietaer & R. Van Balen (Red.), Leerboek Gesprekstherapie. De cliëntgerichte benadering (pp. 269-303).
Leuven/Amersfoort: Acco.
Hanson, J. (2005). Should your lips be zipped? How therapist self-disclosure and non-disclosure affects
clients. Counselling and Psychotherapy Research, 5, 96-104.
Harman, J.I. (1990). Unconditional confidence as a facilitative precondition. In G. Lietaer, J. Rombauts,
& R. Van Balen (Red.), Client-centered and experiential psychotherapy in the nineties (pp. 251-268).
Leuven: Universitaire Pers Leuven.
Hart, O. van der (Red.). (1987). Afscheid nemen: afscheidsrituelen in de psychotherapie. Lisse: Swets &
Zeitlinger.
Hart, O. van der (Red.). (1992). Trauma, dissociatie en hypnose (2de druk). Lisse: Swets & Zeitlinger.
Haugh, S, & Merry, T. (Red.). (2001). Rogers’ therapeutic conditions: Evolution, theory and practice. Part 2.
Empathy. Ross-on-Wye, UK: PCCS Books.
Haugh, S. (1998). Congruence: A confusion of language. Person-Centred Practice, 6(1), 44-50.
Hayes, A.M., Strosahl, K., & Wilson, K. (2006). ACT. Een experiëntiële weg naar gedragsverandering.
Amsterdam: Harcourt..
Hazan, C., & Shaver, P.. (1987). Conceptualizing romantic love as an attachment process. Journal of
Personality and Social Psychology, 52, 511 – 524.
Heekerens, H.-P. (2002). Wirksamkeit der personzentrierten Kinder- und Jugendlichenpsychotherapie.
In C. Boeck-Singelmann, B. Ehlers, T. Hensel, S. Jürgens-Jahnert, & C. Monden-Engelhardt (Red.),
Personzentrierte Psychotherapie mit Kindern und Jugendlichen. Band. 1. Grundlagen und Konzepte
(2nd ed.; pp. 195-207). Göttingen: Hogrefe.
Heidegger, M. (1998). Zijn en tijd. Nijmegen: SUN/Leuven: Kritak.
Heidegger, M. (2001). Zollikon seminars: Protocols – conversations - letters. London: Routledge.
Heintz, F. (1997). Teaching focusing to children 10-14 years old. The Folio. A Journal for Focusing and
Experiential Therapy, 16(1-2), 55-56.
Hellendoorn, J. (1999). Beeldcommunicatie: kinderpsychotherapie op fenomenologische grondslag.
Tijdschrift Cliëntgerichte Psychotherapie, 37, 172-186.
Hellendoorn, J., Groothoff, E., & Mostert, P. (1992). Beeldcommunicatie, een vorm van kinderpsychotherapie.
Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Hellinga, G., Luyn, van B., & Dalewijk, H.J. (Red.). (2000). Personalities. Master clinicians confront the
treatment of borderline personality disorder. Amsterdam: Boom.
Hellinger, B. (2002). De verborgen dynamiek van familiebanden. Bloemendaal: Altamira-Becht.
Helskens, D., Dillen, L., Siongers, M., & Verhofstadt-Denève, L. (2007). Psychodrama binnen ontwikkelingsgerichte
kinderpsychotherapie. Theoretische fundering en praktische toepassing. Tijdschrift
voor Orthopedagogiek, Kinderpsychiatrie en Klinische Kinderpsychologie, 23, 97-126.
Hendricks, M. (1984). A focusing group. Small Group Behaviour, 15, 155-171.
Hendricks, M. (1986/1987). Experiencing level as a therapeutic variable. Person-centered Review, 1, 141-
162. (Ned. vertaling: Psychotherapeutisch Paspoort, 1987, pp. 5.21-45).
Hendricks, M. (2001). An experiential version of unconditional positive regard. In J. D. Bozarth & P.
Wilkins (Red.), Rogers’ therapeutic conditions: Evolution, theory and practice. Volume 3. Unconditional
positive regard (pp. 126-144). Ross-on-Wye, UK: PCCS Books.
Hendricks, M. (2002). Focusing-oriented/Experiential Psychotherapy. In D. Cain & J. Seeman (Red.),
Humanistic psychotherapies: Handbook of research and practice (pp. 221-251). Washington, D.C.:
Amercan Psychological Association.