Canada: niet voor niets legendarisch - Fiets

Canada: niet voor niets legendarisch
Biken in
berenland
Na vi
ik nie
heftige
ik he
gele
“Ca
da

Na vijfhonderd meter op deze trail staat het al vast: hier ben
ik niet tegen opgewassen. Downhillen in de Franse Alpen,
heftige singletracks in Oostenrijk, helibiking in Nieuw-Zeeland:
ik heb het gedaan. Dus toen een vriend me een paar weken
geleden waarschuwde, nam ik dat met een korreltje zout.
“Canada?” had hij gezegd. “Dat is echt hardcore. Wat die
gasten daar uitvreten, is absurd!” Ach, dacht ik,
dat zal wel loslopen. Een beetje overdrijven hoort erbij.
Tekst en foto’s: Thijs Heslenfeld
Dat was een paar weken geleden. Nu sta ik
in een prachtig, oud dennenbos op de bergen
van het skigebied Silver Star en moet ik de
realiteit onder ogen zien: dit trek ik niet! De
Spanky-trail is een prachtig slingerend paadje
boordevol technische uitdagingen. Gladde
boomwortels, omgevallen bomen, gevaarlijk
steile stukjes afgewisseld met heftige, korte
klimmetjes. Dat is allemaal tot daar aan toe.
Maar een paar lokale diehards vond dit kennelijk
niet genoeg. Zij hebben de natuur een
handje geholpen. Daarom ligt de Spanky’s
bezaaid met de vreselijkste obstakels.
Gestapelde boomstammen van meer dan een
meter hoog. Smalle, bibberige houten bruggetjes
die je tot meters boven het struikgewas
brengen. En gladde boomstammen die in de
lengte naar beneden liggen en die eindigen in
een soort afvuurinrichting van anderhalve
meter hoog, met een landing op een ijzig steil
en smal stukje singletrack. Het is echt niet
voor te stellen dat iemand hier overheen
durft te gaan. Maar aan de sporen is duidelijk
te zien dat hier wel degelijk bikers vanaf
komen.
Dat wordt dus veel afstappen, klimmen en
klauteren. De moed zakt me op deze eerste
dag een beetje in de schoenen. Maar als we na
zo’n 4 kilometer (en minstens 20 keer afstappen)
op een iets minder extreem stuk belanden,
wordt het beter. De singletrack verbreedt
zich tot een doubletrack en met een stevig
vaartje blazen we door het prachtige bos in
herfstkleuren. Het zelfvertrouwen komt een
beetje terug: zie je wel, ik kan het wel! Mijn
fietsmaat Dirk begint er ook weer lol in te
krijgen.
En het wordt nog leuker, want als we na een
uurtje fietsen even uitrusten op een boomstam,
hoor ik wat geritsel in het struikgewas.
Even later komt een zwarte beer doodgemoedereerd
uit het struikgewas sjokken, misschien
40 meter verderop. Hij kijkt even in het
rond, gaapt verveeld en verdwijnt weer. Ik ben
amper een uurtje aan het biken in Canada en
meteen al de eerste beer: fantastisch!
Topper
Silver Star is een bekende bestemming voor
mountainbikers in British Columbia. In 1991
was dit het eerste Canadese skistation dat de
liften in de zomer openstelde voor mountainbikes.
En in ruim tien jaar is er een groot aantal
afdalingen aangelegd of spontaan ontwikkeld.
Silver Star is regelmatig het decor van
belangrijke wedstrijden en Spanky’s ( zo
01 - 2004 FIETS 31

Langs de befaamde Spanky’s kom je van alles tegen
ontdek ik pas later) is een topper in Canada,
vergelijkbaar met de legendarische North
Shore Trails bij Vancouver. Geen wonder dat
ik nogal overrompeld was.
Ik ben in Silver Star op uitnodiging van Dirk
en Renate Terpstra: twee Nederlanders die
begin 2002 met hun twee zoons naar Canada
emigreerden. Ik ontmoette hen tijdens een
skitrip en toen werd direct het idee geboren
om hier een keer te gaan fietsen. Dirk en
Renate zijn druk bezig om een eigen outdoorbedrijf
op te zetten: Footloose Canada. In de
winter organiseren ze complete skivakanties;
‘s zomers kun je bij hen terecht voor allerlei
andere outdooravonturen: biken, hiken,
kanoën, alles wat je maar kunt verzinnen.
En dat is een heleboel in deze spectaculaire
omgeving!
DAG TWEE. Samen met Dirk rijd ik met de
auto naar het Kalamalka Lake Provincial Park,
vlakbij Vernon. Hier zitten we 1000 meter lager
dan Silver Star en dat merk je aan de aangename
temperatuur en het landschap: een
prairie-achtige omgeving met veel verdroogd
grasland en hier en daar zelfs een cactus. Bij
de ingang van het park hangt een bordje dat
32 FIETS 01 - 2004
waarschuwt voor beren in de omgeving. “Dat
bordje hing er vorige week nog niet,” meldt
Dirk. “En nog iets: er zitten hier veel ratelslangen.
Let dus goed op, zeker als je weinig vaart
hebt. Want als je er overheen rijdt, kunnen ze
in je kuiten bijten. En zo’n snakebite los je niet
op met een plakker en een tube Simson!’
Ongerept
Via een bijna dichtgegroeide singletrack toeren
we rondom een grote heuvel het park in.
Na een half uurtje hebben we de bewoonde
wereld ver achter ons gelaten: de komende
uren komen we nog een paar koeien, één
wandelaar en één mountainbiker tegen. De
tocht van vandaag is een stuk eenvoudiger
dan die van gisteren; veel smalle, steile singletracks,
hier en daar een rotsige passage. Echt
hardcore is het nergens, maar het is wél heerlijk
biken in een prachtig, ongerept landschap.
“Dat is het mooie van deze omgeving,” vindt
Dirk. “Je treft hier in een straal van een paar
kilometer echt alle mogelijke terreinsoorten
aan, variërend van de steilste en extreemste
afdalingen tot prachtig glooiend terrein waar
je fantastisch kunt freeriden.”
We passeren een bijna uitgedroogd meer en
belanden in een dichtbeboste strook. Er ligt
verse berenpoep op de singletrack. Terwijl we
met een behoorlijke snelheid afdalen in de
richtig van het diepgroene Kalamalka Lake
gooit Dirk er voor elke bocht een luide kreet
uit. “Je wilt met deze snelheid niet een beer
verrassen die rustig op het pad zit,” legt hij
uit. “Juist als je ze zo overrompelt, kunnen ze
gevaarlijk reageren doordat ze van je schrikken.”
Als ik halverwege de afdaling de kop
overneem, begin ik ook maar luidkeels te
schreeuwen, hoewel ik niet echt het gevoel
heb dat we risico lopen. Het lijkt me eerlijk gezegd
juist wel spannend om weer een beer tegen
te komen. Maar waarschijnlijk onderschat
ik de gevaren.
Na een lunchstop aan een stil strand fietsen
we in een halfuurtje terug naar de auto. Veel
wild hebben we vandaag niet gezien. Een paar
patrijzen, hoenders en chipmunks; Knabbel
en Babbelachtige eekhoorns
Technisch parcours
DAG DRIE. Het is opnieuw topweer. Vandaag
gaan we boven op Silver Star Mountain een

technisch parcours rijden. Dezelfde route
werd nog maar een paar weken eerder gebruikt
voor de ‘24 hours of adrenalin’: een
zware wedstrijd waarbij de deelnemers 24 uur
non-stop fietsen. In het skidorp zelf (vrolijk
gekleurde, houten huizen, smaakvol nagebouwd
in Victoriaanse stijl) drinken we nog
een kop koffie bij Bugaboos, de succesvolle
zaak van Frank en Caroline uit Helmond.
Daarna beginnen we aan de klim naar de top:
ongeveer 300 hoogtemeters over een niet al te
steile langlaufroute.
Al na een kilometer horen we rechts van ons
wat kraken: een grote zwarte beer met een
kleintje, op nog geen twintig meter afstand!
De moeder heeft de kleine direct een dennenboom
ingestuurd. Nu staat ze op haar achterpoten
om ons argwanend te bekijken. We fietsen
er snel voorbij, stoppen een ogenblik om
nog even om te kijken en gaan dan gauw verder.
We praten nog opgewonden over deze
ontmoeting als de volgende verrassing zich
aandient: een grote coyote rent voor ons uit,
kijkt nog even schichtig om en verdwijnt dan
in het dichte struikgewas. Onze dagelijkse
portie wild hebben we al gehad.
En dit is géén grap
Technische paadjes op Silver Star Mountain Afdalen in het Kalamalka Lake Provincial Park
Na een rustige klim belanden we op de top
van Silver Star Mountain (1915 meter). De skiliften
staan er nu werkloos bij en het is koud
en winderig. We maken een praatje met een
Canadese mountainbiker en beginnen daarna
aan de afdaling. De Canadees haakt al na drie
bochten af: “Dit is me te link.” Dirk en ik zijn
aangenaam verrast: we hebben een Canadees
eruit gefietst! Misschien een tikje overmoedig
duiken we het bos in en wat een afdaling
wordt het. Steil, supertechnisch, veel boomwortels,
korte felle bochtjes en sprongetjes:
hé-le-maal top! Er komt geen eind aan, het is
een heuse rollercoaster ride en het feit dat
hier onlangs 600 fietsers een volle dag hebben
doorgereden, maakt het alleen maar beter. De
bochten zijn mooi uitgediept en door de vele
sporen kun je de route bijna niet missen: dat
is hier meestal wel anders. Bovendien treffen
we interessante souvenirs van de ‘24 hours’
aan: her en der vinden we lekke binnenbanden
(die we keurig meenemen om ze later
weg te gooien). Soms zie je de remsporen van
een fietser die gecrasht is: vanaf de singletrack
zo de bush in. En sommige rotsachtige
‘drempels’ vertonen nog een onnatuurlijke
zilveren glans: daar zijn onze voorgangers iets
te fanatiek met hun crankstel tegen het gesteente
geknald.
De geweldige afdaling eindigt in het skidorp
van Silver Star. Hier kunnen we de asfaltweg
terug naar beneden nemen. Maar we besluiten
om te proberen door het bos af te dalen tot
aan het huis van Dirk en Renate, dat halverwege
de berg ligt. Het wordt een spannende
tocht over brede en soms steile logging-roads:
de routes die houthakkers maken om hout uit
het bos te halen. Een mooie uitdaging, want
de hobbelige paden liggen bezaaid met stenen,
stukken hout en losse takken.
Bewegwijzering is er nergens en mensen kom
je hier al helemaal niet meer tegen. Maar met
een beetje zoeken en proberen lukt het ons
uiteindelijk om ook de laatste 500 hoogtemeters
bijna helemaal off-road te doen. Een singletrack
vrijwel tot aan je voordeur; Dirk heeft
het goed bekeken!
Onder de toonbank
De dagen daarop verkennen we de omgeving
verder. We ontdekken een paar heftige trails
(North Shore-style) boven de routes in
01 - 2004 FIETS 33

Altijd voldoende reservemateriaal meenemen
Heftige trails in de traditie van North Shore
REISINFO
De Okanagan Valley in British Columbia heeft warme zomers en lange, koude
winters. Augustus en september zijn de beste fietsmaanden. Als je echt
voor het downhillen gaat, is augustus toch het beste, want dan draaien de
skiliften nog. Tijdens mijn verblijf in de tweede helft van september was het
overdag vaak zonnig bij een graad of 20: heerlijk fietsweer. De nachten zijn
dan al behoorlijk fris met temperaturen die tot het vriespunt kunnen dalen.
Het voorjaar is ook prima, maar het duurt tot eind mei voordat je ook boven
op de bergen van Silver Star terecht kunt; daarvóór ligt er nog sneeuw.
Vervoer: Luchthaven Kelowna via Calgary of Vancouver. De KLM en Air
Canada vliegen het hele jaar op Vancouver; Martinair en Air Transat charteren
tot ongeveer half september. Een retour Canada komt op ongeveer 650
euro, afhankelijk van seizoen en maatschappij. Zowel bij de KLM als bij Air
Canada kun je zonder bijbetaling je eigen fiets meenemen. Dat betekent wel
dat je nog maar één andere (grote) koffer kunt inchecken! En pak je fiets
stevig in, want er wordt niet zorgvuldig mee omgesprongen!
Routes en kaarten: Verreweg de meeste mountainbike-routes zijn niet
of nauwelijks bewegwijzerd. Er zijn wel redelijke kaarten te koop en via
plaatselijke liefhebbers (de bikeshop bijvoorbeeld) kun je soms ook nog een-
32 FIETS 01 - 2004
De auteur rijdt een droomafdaling naar Kalamalka Lake
Kalamalka. Hier hebben anonieme liefhebbers
een compleet bikepark aangelegd. Afdalingen
met namen als Southpark, Big Bottom Girls,
Snakes & Brakes en Friday the 13th: de één
nog heftiger dan de ander. De routes zijn niet
aangegeven (soms is er wel een leuk beschilderd
bordje bij de ingang) maar bij de plaatselijke
bikeshop hebben we een eenvoudig
kaartje bemachtigd. Dit kaartje komt van onder
de toonbank. Men is namelijk doodsbenauwd
om bij eventuele ongelukken aansprakelijk
te worden gesteld. Daarom is het vaak
lastig om dit soort trails te vinden; ze worden
door en voor locals gebouwd.
Datzelfde geldt voor Spanky’s; als je de ingang
niet kent, zul je ‘m niet gemakkelijk vinden.
Spanky’s fietsen we trouwens ook nog een
keer en ik merk dat mijn techniek razendsnel
verbetert. Sommige passages waar ik een
week geleden nog afstapte, kom ik nu fluitend
af. Als begin oktober de eerste sneeuw begint
te vallen, fiets ik nog een keer het parcours
van de 24 uurs-wedstrijd. Het is opnieuw genieten,
maar je voelt aan de lucht dat de winter
eraan komt. Nog even, dan valt er een pak
sneeuw dat meer dan een half jaar blijft liggen.
De fietsen kunnen dan de schuur in en de
ski’s eruit, zo werkt dat hier.
Na bijna twee weken biken in de omgeving
van Silver Star is de conclusie helder en eenvoudig.
Hier kan elke rechtgeaarde mountainbiker
zich compleet uitleven. Of je nou op
zoek bent naar extreem downhillen, heftige
ramps en jumps, uitdagende singletracks of
gewoon lekker cruisen door de natuur: het
kan hier allemaal. Je kunt hier echt jarenlang
elke dag nieuwe singletracks ontdekken. Als
je al een keer op asfalt terechtkomt, is het
misschien een weg die je kruist. Tijdens een
paar honderd kilometer biken ben ik misschien
vier voetgangers tegengekomen.
Discussies over voetpaden en fietspaden kennen
ze hier niet. Een pad is een pad en je bepaalt
zelf of je daar lopend, fietsend, per
paard, op een sneeuwscooter of met een quad
overheen gaat! Niemand zit elkaar in de weg.
Bovendien biedt British Columbia je een spectaculaire
natuur zoals je hem eigenlijk nergens
in Europa vindt. Hier kun je in een paar
weken een hele lijst van spectaculaire ontmoetingen
aanleggen. Bevers, beren, visarenden,
coyotes, vossen, herten, het houdt niet
op. Jammer dat ik die reusachtige eland heb
gemist die een paar anderen net voor mij wél
hadden gezien. Nou ja, een goede reden om
snel terug te keren!
voudige kopietjes met wat routes op de kop tikken. In het algemeen is het
voudige kopietjes met routes op de kop tikken. In het algemeen is het leuk
en handig om op pad te gaan met mensen die de omgeving goed
kennen. Dat geldt zeker als je van plan bent om afgelegen routes te gaan
verkennen: je wilt hier echt niet verdwalen. Een kompas is ook geen overbodige
luxe.
Dirk en Renate Terpstra organiseren fietsvakanties voor mountainbikers en
toerfietsers; je kunt bijvoorbeeld een stuk van de Trans Canada Trail fietsen
en onderweg kamperen. Maar je kunt ook gaan mountainbiken in de
omgeving van Vernon en de outdoor-inn van Dirk en Renate als uitvalsbasis
gebruiken. Dirk en Renate zijn zelf zeer ervaren fietsers en ze laten je graag
de mooiste plekjes zien.
Adressen: Footloose Canada, 8080 Jackpine Road, Vernon BC,
V1b3M9 Canada
www.footloosecanada.cominfo@footloosecanada.com
Boeken: ‘Mountainbiking British Columbia’, Steve Dunn, Rip it up
Publishing, ISBN 0-9680342-2-5. Een prima gids met routebeschrijvingen
van duizenden trails in British Columbia.