Standplaats Pontremoli - Fiets

Standplaats Pontremoli
Met de Giro in
Toscane
48
www.fiets.nl / mei 2009
In 2009 bestaat de Giro d’Italia honderd jaar.
De lange tijdrit eindigt bij Cinque Terre in het
fraaie Riomaggiore. Die omgeving koos Richard van
Ameijden uit voor een fietsweek, op het snijpunt van
Toscane, Liguria en Emiglia-Romagna.
1. Cirone-Ticchiano-Lagastrello: 110 km/2750 hm
Pontremoli (235 meter) is een rustige provinciestad, 45 kilometer noordelijk
van kustplaats La Spézia. Vanuit de stad vertrek ik medio
november 2008 richting de Passo Cirone (1255 meter). Napoleon was
in deze streek: zijn naam staat op mijn hotel en op een plaquette langs
de SS 62. De uitstekende asfaltweg versmalt gaandeweg en ik passeer
dorpjes die tegen de bergwand liggen. In het kleinschalige landbouwgebied
is boven Pracchiola het uitzicht het mooist. De laatste kilometers
tot de pas trekken aan met een mooi uitzicht op de top als beloning. In
november moeten de winterkleren aan voor de frisse afdaling. Via
Bosco pauzeer ik na 40 kilometer in het oude centrum van Corneglio.
De Passo di Ticchiano (1154 meter) is een stille en makkelijke beklimming.
Over ‘Italiaans plat’– meer op dan af – slinger ik door verschillende
dorpjes. Daarbij is het dorpje Grammatica opmerkelijk; leuk voor
verzamelaars van bijzondere plaatsnamen. Voor de top wordt de klim
nog even 10 procent. Op de top herinnert een fort aan de partizanenstrijd
van Bertolli. De afdaling loopt naar Monchio, waar ik koffie drink
en de bidons bijvul.
Na Monchio fiets ik door het Parco Regionale dell’Alta Val Parma e
Cedra naar de Passo di Lagastrello (1200 meter). Het is een gemakkelijke
klim over perfect asfalt. Voor Rigoso krijg ik een
prachtig uitzicht op het besneeuwde bergmassief
richting Abetone. Na een stuwmeer kom ik op de
nietszeggende pas. De afdaling telt tien fascinerende
kilometers door het prachtige strijklicht van
de late novemberzon. Ik fiets via de Valico di
Collesino (800 meter) terug naar Pontremoli. Op
het klimmetje zijn wegwerkzaamheden, die hard
nodig zijn om stroken slecht wegdek weg te werken.
Ik daal naar het oude Bagnone en over de vrijwel
vlakke SS 62 ben ik voor het invallen van de duisternis
terug.
2. Solini-Telegrafo: 135 km/2150 hm
Cinque Terre bezoeken is een must: het is een bijzonder wandelgebied
met pittig klimwerk, ook voor de MTB. Terecht dat het goed bezochte
gebied aan de Ligurische Zee is opgenomen in de Giro Centoanni. Op 21
mei 2009 eindigt de twaalfde etappe in het fraai gelegen, toeristische
Riomaggiore. Een rit om naar uit te kijken of te gaan kijken, deze tijdrit
van 62 kilometer over een zeer geaccidenteerd parcours. De dag erna
vertrekt de korte dertiende etappe van 150 kilometer iets verderop in
kustplaats Lido di Camiore en voert naar het historisch centrum van
Florence.
Voor een leuke dagtocht naar Cinque Terre vertrek ik bij het opgaan
van de zon over de SP 32 aan de westkant van de rivier de Magra. Zo
Tekst en foto’s:
Richard van
Ameijden
Sneeuw rond de Lagastrello
Standplaats
vermijd ik de drukte van de hoofdweg richting
kustgebied. Maar een kort stukje SS 62 is na 13
kilometer bij Villafranca niet te omzeilen. Daarna
neem ik een leuke omweg vanaf Barbarasco. Op de
venijnige klim van 6 kilometer tot Cerco passeer ik
het dorp Ricco. Zou uit schaamte het bord met de
plaatsnaam verdwenen zijn? Na Novegiogla klim ik
verder door naar de Valico del Solini (575 meter). De
afdaling is aan te raden: overal liggen prachtige
dorpjes tegen de helling. De mediterraangekleurde
huizen tekenen scherp af tegen de rode herfstkleuren.
Het is alleen jammer dat de lucht helemaal is
dichtgetrokken en een lichte miezerregen dreigt.
Na ruim 45 kilometer neem ik in Follo de afslag naar
Marinasco en 10 kilometer verderop krijg ik een
prachtig uitzicht op de havenstad La Spezia. Ik houd
Op de venijnige klim van 6 kilometer tot Cerco
passeer ik het dorp Ricco. Zou uit schaamte het bord
met de plaatsnaam verdwenen zijn?
de route richting Foce en het Parco Nazionale delle
Cinque Terre aan. Ik passeer de Via Aurelia (honderden
kilometers lang vanaf de Franse grens!) en volg
Parodi. Een fraai klimmetje van 6 kilometer
loopt eerst tussen de huizen door en
versmalt enkele kilometers door het bos
naar de Colle del Telegrafo (673 meter).
Dan daal ik weer naar het prachtig
gelegen Biassa, waar een wandschildering
getuigt van de passage van eerdere
Giro’s. Hier fiets ik door naar het
romantische, kleurige Riomaggiore.
Jammer dat deze dag zo bewolkt is. Na
www.fiets.nl / mei 2009 49
>

ijschrift Het prachtig gelegen Croce bij Valico dei Solini
vele bochten kom ik na ruim 90 kilometer in het levendige La Spezia,
waar ik – net als in Arnhem – onder de trolleylijnen fiets.
Na een koffiebreak rijd ik via de drukke SP 330 en SP 70 ruim 15
kilometer op en af. Over de SS 62 rijd ik via Aulla terug naar Pontremoli.
Rond drie uur valt het nog mee met de drukte, want de middagpauze
is heilig in Italië.
3. Righedo-Cisa-Silara-Cirone: 70 km/1950 hm
De dag begint licht bewolkt, maar gaandeweg de rit trekt de lucht
verder dicht. Dit pittige rondje is ideaal voor een ochtend- of middagetappe.
Door de autostrada is de SS 62 boven Pontremoli nu een
rustige, breed uitgebouwde weg richting Parma. In de vele bochten
wisselt het uitzicht naar alle kanten en tot de kust. Via de makkelijke
Passo del Righedo (953 meter) fietst ik verder tot de Passo della Cisa
(1041 meter). Aan de oostkant van de pas hangt een dik pak nevel. Ik
daal in de dampige kou tot Berceto (810 meter) voor een dubbele
espresso.
Daarna vertrek ik richting de Passo del Silara (1200 m), die 6 kilometer
verderop ligt. Het is een pittige klim, maar wel perfect geasfalteerd.
Langs wanden van leisteen ben ik na 35 kilometer fietsen op de top.
Het is koud met 5°C, dus gaan weer rap de dikke kleren aan. Bergaf heb
ik uitzicht op het landschap richting Corneglio en de Passo di Ticchiano,
die ik al eerder reed. Na 40 kilometer rijd ik door Marra (850
Reisinfo
Pontremoli is een leuke provincieplaats met 8000 inwoners. De plaats heeft een oud en een
nieuw stadsdeel, gescheiden door de rivier de Magra. Er zijn voldoende voorzieningen,
waaronder een internetcafé.
Wielerzaak: in El Niño Cicli worden veel oude verhalen opgehaald door eigenaar Ambrosio
Fabrizio. De wielerzaak zit aan de Via Europa 74/76 in Pontremoli.
Verblijf: ik verbleef in het centrum: Hotel Napoleon***, Piazza Italia 2bis, www.hotelnapoleon.
net.
Toeristische info: www.comune.pontremoli.ms.it, www.enit.it en www.cinqueterre.it
Klimwerk: www.cyclingcols.com en www.challenge-big.eu.
Reizen: met de auto 1225 km vanaf Utrecht. Vliegen kan naar diverse bestemmingen in de
omgeving.
Lezen: ANWB Gouden Serie of Michelin Groene Gids: Noord-Italië.
Kaarten: Touring Club Italiano of van Michelin: Liguria en Toscana. Alle vier de kaarten zijn
1:200.000.
Standplaats
meter). Voor Bosco draai ik richting Passo di Cirone.
Van deze kant zitten er lastige kilometers in door de
korte, heftige stijgingspercentages. Met precies 50
kilometer op de teller sta ik op de col en daal ik via
Pracchiola terug naar Pontremoli. Een korte rit,
maar fraai door stille natuur.
4. Brattello-Cento Croci-Rastrello:
115 km/3050 hm
Maar de Rastrello wordt voor mij een benenbreker.
De klim is smal en direct aanhoudend steil door het
bos
Het is kraakhelder en nog koud als ik net buiten
Pontremoli over de SP 39 naar de Passo del Bratello
(950 meter) fiets. Met een prettig stijgingspercentage
en veel bochten loopt de weg door het bos. De
zon staat achter me en schijnt helder op een brede
wolk, die als een pak watten rond de top ligt. Ik krijg
er steeds beter zicht op na Grondola (628 meter) en
Bratta (865 meter). Maar 500 meter voor de top rijd
ik de nevel in. Na 20 kilometer ben ik op de Bratello,
maar de col zit nog helemaal in de damp. De zon
prikt er net niet doorheen, dus aan de andere kant
wacht een mooie maar frisse afdaling over de SP 20
naar Borgo in Val di Taro.
Ik fiets verder door een breed dal. In de weilanden
grazen half november nog koeien. Na bijna 40
kilometer ligt de afslag naar de Passo di Cento Croci
(1055 meter). De pas vormt de grens tussen het
meest zuidwestelijke puntje van de provincie
Emiglia-Romagna en het zuidoostelijke deel van
Liguria. De klim is 13 kilometer lang: qua hoogtemeters
ogenschijnlijk gemakkelijk, maar toch lastig
door onregelmatig stijgende passages. Dat geldt
zeker voor de laatste 3 kilometer vanaf Tarsogno,
volledig in de dichte mist. Op de top breekt gelukkig
de zon door en heb ik na 50 kilometer rijden mooie
www.fiets.nl / mei 2009 51
>

La Spezia bij de
Colle del Telegrafo
52
Standplaats
www.fiets.nl / mei 2009
vergezichten tot het kustgebergte. Een perfect
afdaling volgt tot Varese Ligure en verder tot Sesti
Gordano (80 kilometer).
De Passo del Rastrello (1047 meter) is maar een
‘tussenklimmetje’ op weg naar het echte doel van
mijn tocht: de Passo dei Due Santi. Maar de Rastrello
wordt voor mij een benenbreker. Hij is smal en direct
aanhoudend steil door het bos. Ik wring me omhoog
langs de dorpjes Merzo en Calabria (85 kilometer).
Gaandeweg bij Foce d’Agneta (826 meter) krijg ik
een mooi uitzicht op het gebergte rond de Passo dei
Due Santi. Op de top van de Rastrello is alles
Giro d’Italia in Cinque Terre
gesloten, dus pik ik de smalle maar uitstekende
afdaling op naar Coloretta (670 meter).
Ik besluit om de Due Santi morgen te doen. Ik daal
verder af en ben om 16.30 uur binnen. Het blijkt een
goede keuze, want om 17.15 uur is het al donker.
5. Due Santi: 50 km/1300 hm
De volgende ochtend hangt er een dikke, koude
damp. Ik fiets rustig Pontremoli uit en rijd me op de
glooiende weg via Coledo in Patigno lekker warm. De
klim naar de Passo dei Due Santi (1392 meter) is dan
nog ruim 7 kilometer, als de zon doorbreekt. Ik klim
verder door een stil heuvellandschap en volg in
Valditermine de bordjes Zum Zeri, een rustig lokaal
skigebied. Dan doemen de laatste drie kilometers op:
ze zijn pittig met 10, 12 en 10 procent stijging. Aan
de weg worden de laatste werkzaamheden verricht,
voordat de winter definitief invalt. Ik klim door en
bereik dan de compleet verlaten top,
waar alle voorzieningen gesloten
blijken te zijn. In de volle zon geniet
ik bij het kerkje. Hier eindigt het
asfalt tussen twee enorme rotsblokken
en loopt een onverhard pad
Emiglia-Romagna in.
Een mooi eindpunt van een prima
fietsweek: precies op de grens van
Toscane. Dit westelijke deel van
Toscane is een fraai fietsgebied en
de jarige Giro is een mooie aanleiding om er nu
heen te gaan.
<
Op de Passo del
Cirone