Corine Dorland verkent het FietsChallenge- pa

46
Corine Dorland verkent het FietsChallenge- pa
In het spoor van C
De Shimano FietsChallenge is inmiddels
wijd en zijd bekend onder fietsers, maar
wat vinden de echte toppers ervan? We
vroegen Corine Dorland om samen met
ons het FietsChallenge MTB-parcours te
verkennen. Dat gaf ons gelijk de
gelegenheid meer over de
overeenkomsten en verschillen tussen
mountainbiken, veldrijden en BMX’en te
weten te komen.
Het is vroeg en het is koud in ‘s-Gravenvoeren
als we vertrekken. Hopelijk is de lucht in het
eerste weekend van mei net zo strakblauw als
deze dag. Alleen mag de temperatuur dan wel
een graad of tien hoger liggen. Corine Dorland
trekt genoeg kleding aan en neemt nog een
extra jack mee. Deze temperaturen zijn even
wennen voor Corine, ze is net terug uit Italië
waar zij op het WK-veldrijden de negende
plaats behaalde. Het is vreemd om het
gebruinde gezicht in deze koude omgeving
te zien. Maar we gaan snel op pad om op te
warmen.
Corine Dorland is bijna vergroeid met de fiets.
Al vanaf haar achtste bedrijft ze fanatiek een
variant van het fietsen. Ze begon als BMX’er in
navolging van haar broer. Op haar eenentwintigste
maakte ze de overstap naar het MTB’en
en daarin was ze direct een topper, vooral in
Nederland staat zij op grote hoogte, maar ook
internationaal draait Corine al jaren in de top
mee. Sinds een jaar of vier doet Dorland ook
aan veldrijden, en ook dat gaat niet onverdienstelijk,
overwinningen en zelfs een tweede
plaats op het WK van 2001 vielen haar ten
deel. Kortom, we hebben hier te maken met
een zeer ervaren off-roadrijder. En dat is goed
te merken tijdens onze verkenning.
Het gemak waarmee Corine de lastige klimmetjes
oprijdt valt op, maar dat is vooral conditioneel
een opgave. In de afdalingen komt de
04 - 2003
Tekst: Richard Plugge/ Foto’s: Lodewijk Duijvesteijn

e- parcours
Corine
Het gemak waarmee Corine de lastige klimmetjes neemt, valt op
ervaring, techniek en stuurmanskunst helemaal
naar voren. Onhoudbaar vliegt ze naar
beneden over de losse keien, suist ze door de
bochten en neemt ze halve dropoffs en gaten
na boomwortels in hoog tempo.
BMX, MTB en cyclocrossfiets
Hoe doet ze dat toch? Ik vind dit moeilijk genoeg.
“Tja, met mijn jarenlange ervaring is dit
nu eenmaal wat makkelijker. In de wereldbekerwedstrijden
krijgen we wel moeilijkere
parcoursen voor onze kiezen, alhoewel dit
parcours zeker niet eenvoudig is”, zo steekt
Corine mij een hart onder riem. De ervaring
in het veldrijden en op de BMX speelt zeker
een rol. “Na 21 jaar voel ik me heel zeker op
de fiets. Alhoewel de houding op alledrie die
fietsen natuurlijk volslagen anders is. BMX’en
staat er eigenlijk helemaal buiten. De fietsen
en de houding op die fietsen is zo volslagen
anders. En dat vliegen enzo, dat durf ik niet
meer. Maar ook tussen veldrijden en mountainbiken
zitten enorme verschillen.”
Tijdens de verkenning laat Corine zien hoe je
bijvoorbeeld op een mountainbike een bocht
aanstuurt en hoe je dat op een cyclocrossfiets
doet. “Met een MTB kun je heel krap door een
bocht, met een veldritfiets moet je de bocht
meer aansturen. Dat komt enerzijds doordat
een MTB korter is dan een cyclocrosser.
Anderzijds ligt het aan de snelheid, die is bij
het MTB’en veel lager. Veldritparcoursen zijn
vaak ook veel sneller. Daarnaast duurt een
cyclocrosswedstrijd maar 40 minuten, tegenover
anderhalf tot twee uur bij het MTB’en. Je
kunt dan dus harder rijden in die korte tijd.
Een ander verschil is dat je met een veldritfiets
zoveel mogelijk doortrapt in de bochten
om druk en grip te houden, terwijl dat bij
MTB’en niet nodig is.”
Vooral in techniek zitten er dus grote ver-
schillen tussen de beide sporten. Corine: “Ik
vind veldrijden een veel technischere sport.
Het laatste WK was daarvan een heel mooi
voorbeeld. Daphny van den Brand (de nieuwe
wereldkampioen) was waarschijnlijk niet
sterker dan Kupfernagel (2e), die was misschien
zelfs wel sterker. Maar doordat
Daphny veel technischer is, reed ze toch
steeds weg. Ze ging veel harder door de bochten
en nam dan steeds afstand. En kleine
gaatjes zijn in het veldrijden veel moeilijker
te dichten dan bij het mountainbiken.
Bovendien kun je in de langere beklimmingen
en sowieso de langere duur in mountainbikewedstrijden
veel grotere verschillen
maken als je echt sterker bent dan de rest.”
Wat heeft dan je voorkeur, veldrijden of
MTB’en? “Ik heb minder vertrouwen op een
veldritfiets”, verklapt Corine. “Dat smalle
stuur, daar kan ik toch minder mee. Het is
wel goed voor je stuurmanskunst om veel
aan veldrijden te doen. Voor Nederlandse
toertochten en ook sommige wedstrijden zou
ik liever kiezen voor de veldritfiets. In
Nederland kun je daarmee bijna overal uit de
voeten. Door de grotere wielen houd je meer
snelheid en dat rijdt net wat lekkerder. Maar
er zijn wel enkele wedstrijdparcoursen waar
ik weer liever op de mountainbike rijdt, die
zijn niet te doen op een veldritfiets. Dat vraag
ik me trouwens ook af van dit parcours. In
het buitenland en dan met name de landen
met bergen, daar is het echte mountainbiken.
Dat vind ik toch het leukste.”
Combineren
Corine Dorland heeft een druk programma.
Naast het mountainbiken en het veldrijden,
rijdt Corine ook nog in een dames-wegploeg
en wordt ze ‘s winters ook wel eens op de
Amsterdamse wielerbaan gezien. Is dat niet
04 - 2003 47

Het is nog heel winters in de Voerstreek in februari...
48
Sprinten blijkt Corine ook al te kunnen
een beetje veel? Kan ze dat allemaal combineren?
“Alles gebeurt in dienst van het mountainbiken.
Als ik een wegwedstrijd rijd, dan
moet dat wel passen in de voorbereiding op
een MTB-wedstrijd. Het veldritseizoen is een
heel ander seizoen dan het MTB-seizoen, ik
kan genoeg rust nemen om aan beide goed te
beginnen.” Maar word je niet gek van al dat
gefiets? “Vorig jaar heb ik wat gelanterfant. Ik
ben verhuisd, had wat andere dingen aan mijn
hoofd en ik wilde me even een tijdje niet meer
focussen op het fietsen. Ik presteerde vorig
jaar ook wat minder, maar op zich is het goed
gepland. Nu ben ik weer helemaal fris en
volop met de voorbereiding op de Spelen
bezig.”
En met zoveel wedstrijden hoeft Corine natuurlijk
ook niet zoveel meer te trainen, of
wel? “Nou, toch wel hoor. Maar niet heel erg
strak volgens schema’s enzo. Alleen de intervaltrainingen
plannen we in, dan rijd ik ook
met hartslagmeter. De duur en de inhoud van
de duurtrainingen zijn toch meer afhankelijk
van het weer, hoe ik me voel enzo. Dan rijd ik
04 - 2003
niet met een hartslagmeter. Ik heb geen zin
om elke dag op dat ding te kijken.”
De finish
‘s-Gravenvoeren lonkt inmiddels weer op onze
verkenning, we rijden de laatste verharde
wegen van het MTB-parcours en uiteraard
moet er even gesprint worden. Ook daarin is
Corine niet een-twee-drie te kloppen. Maar,
wat vond ze nou van het rondje? Is het
FietsChallenge-parcours ‘echt’ mountainbiken
volgens Corine Dorland? “Ja, zeker wel. Het is
een pittige tocht, met flinke hellingen er in. Je
zal je krachten goed moeten verdelen, want
het is ook een lange ronde. Ik kijk er niet zo
van op, maar ik denk dat voor mensen die
alleen in Nederland gemountainbiket hebben,
dit een heel lastig parcours is.”
En gaat Corine zelf ook mee doen, je ziet
immers steeds vaker de mountainbikeprofs in
marathons als de Shimano FietsChallenge,
maar vooral ook in andere landen, aan de start
staan. Is dat het voorland voor de topmountainbikers,
nu het toch allemaal wat minder
SHIMANO FIETSCHALLENGE 2003
Voor het eerst maken we dit jaar bij de Shimano
FietsChallenge gebruik van de BikeChip. Zo kan van
iedere deelnemer de tijd worden geregistreerd en zijn
er geen tijdverliezen meer bij start en finish. Dit jaar
telt je echte tijd dus. En in een theoretisch geval kun je
niet als eerste over de finish komen, maar toch winnen.
Stel dat je als allerlaatste start en toch aansluiting
weet te vinden bij de kopgroep, dan heb je grote kans
dat je toch de snelste tijd hebt neergezet. Zowel bij
de wegversie als de MTB-challenge wordt van de
BikeChip gebruik gemaakt.
De Shimano FietsChallenge is op 3 en 4 mei 2003. De
start van de MTB-versie is om 11.00 uur op zaterdag 3
mei bij de hal waar ook de inschrijvingen zijn. De wegversie
start om 8.30 uur in ‘s-Gravenvoeren. Zie voor
meer informatie de flyer die bij Fiets 2-2003 zat of de
advertenties in nummer 3 en elders in dit nummer en
www.fietschallenge.nl of .be.
De parcoursen op beide dagen zijn ongewijzigd ten
opzichte van vorig jaar. Dus het wordt weer 60 of 30
kilometer fantastisch biken en 150 of 100 kilometer
genieten van het landschap in de Voerstreek en Zuid-
Limburg. Als nu ook het weer nog even meewerkt...
wordt? “Ik denk het niet. We hebben nog
steeds de wereldbekerwedstrijden, er is een
Europa Cup en de Olympische Spelen zijn natuurlijk
super interessant. Vooralsnog is
Athene mijn doel, en liggen de wereldwedstrijden
en Europese bekerwedstrijden op
mijn weg daar naartoe. De grote buitenlandse
wedstrijden rijd ik met de nationale selectie,
alles in Nederland rijd ik voor mijn eigen
ploeg: Power Plate-Bik. Echt grote ploegen die
ook alle buitenlandse wedstrijden aflopen zijn
er nauwelijks meer, dus is het handig dat de
bond het heeft opgepikt en ik krijg van mijn
sponsors natuurlijk alle gelegenheid. Ik hoop
wel dat er weer wat grotere ploegen bij komen
nu de spelen eraan komen, maar het zal
moeilijk worden. Mountainbiken is toch meer
een doe-sport, dan een kijk-sport.
Commercieel wat minder interessant. Maar
dat zijn de marathons ook. Ik hoef ze van mijn
sponsor nog niet te rijden.” Maar de Fiets-
Challenge, die rijd je toch wel? “Als ik geen
wedstrijd heb, dan ben ik van de partij!” n