Werkmodel: Balintmethode - Factor-E

Werkmodel: Balintmethode
Bij de Balintmethode worden de verschillende fasen van het gesprek zéér strak gescheiden. Daarom is het
goed dat de groepsleider elke volgende fase aankondigt met een vermelding van het doel en dat hij deze
afsluit met een korte pauze (vijftien seconden is meestal wel genoeg).
1. Probleem verzamelen
Ieder houdt een klein betoog over het probleem dat of de situatie die hij wil inbrengen.
2. Interesse kweken
Ieder krijgt beurtelings kort de tijd om in een paar zinnen de interesse van de anderen te wekken om zijn
probleem als inbreng te nemen.
3. Probleemkeuze
De groep beslist gezamenlijk welk probleem centraal gesteld gaat worden.
4. Gespreksleider
Er wordt bepaald wie de rol van gespreksleider op zich gaat nemen. De gespreksleider neemt niet actief
deel aan de intervisie, maar bewaakt het proces.
5. Probleem voorstellen
De inbrenger (protagonist) krijgt nu meer tijd om het probleem uit te leggen. Er wordt nog niet toegewerkt
naar een uiteindelijke beslissing, maar er wordt tijd gekweekt om na te denken over het probleem en een
mogelijke oplossing.
6. Associëren
Alle groepsleden nemen even de tijd om hun eerste associaties ten aanzien van het probleem op te
schrijven.
7. Beeld vormen
De groepsleden krijgen de mogelijkheid tot het stellen van vragen ter verduidelijking van het probleem of de
situatie. Het kan ook gaan om het verduidelijken van de visie van de protagonist. Hoe kijkt hij tegen het
probleem aan? De protagonist antwoordt slechts kort op de vragen.
8. Factoren analyseren
De gespreksleider let erop dat enig inzicht verworven wordt in de belemmerende en bevorderende factoren.
9. Oordelen (individueel)
Alle groepsleden schrijven hun oplossing, advies of idee op.
10. Oordeelsvorming in de groep
Er zijn twee mogelijkheden om in de groep tot oordeelsvorming te komen:
De adviezen worden direct mondeling aan de protagonist gegeven.
De adviezen en ideeën worden eerst in subgroepen besproken.
De protagonist mag hoe dan ook niet direct reageren op de adviezen van de groepsleden. Hij hoort deze
enkel aan en noteert de adviezen.
11. Besluit vormen
De protagonist vertelt hoe hij heeft gehandeld in de situatie waarin het probleem is ontstaan of vertelt wat
hij zou willen doen (wanneer hij nog niet gehandeld heeft ten aanzien van het probleem). Vervolgens geeft
hij aan wat hij aan adviezen uit de groep kan halen.

12. Gedrag
De gespreksleider geeft een kleine observatie weer: welk verband ziet hij tussen het probleem van de
protagonist en het gedrag van de intervisiegroep? Dit kan bijvoorbeeld betrekking hebben op de manier
waarop iemand heeft gereageerd of zijn mening heeft gegeven. De protagonist mag hierop reageren. Het is
de taak van de gespreksleider om erop verdacht te zijn dat er geen aanvallende of verdedigende sfeer
ontstaat. Er is immers niet één waarheid. Laat de protagonist reageren in termen waarbij hij vanuit zijn
eigen ik spreekt. Bijvoorbeeld: ‘Dit herken ik niet als iets van mijzelf.' Of: ‘Wat je zegt, herken ik inderdaad.’
13. Sharing
De groepsleden delen hun ervaringen in soortgelijke situaties. Ze vertellen over hun gedrag en handelen,
evenals de moeilijkheden die zij hebben ervaren.
14. Evaluatie
Wanneer daaraan behoefte is, kan de protagonist nog om enkele praktische tips vragen. Ook kan hij
aangeven wat hij aan deze intervisie heeft gehad. Is er tijd over, dan kunnen alle groepsleden kort
aangeven wat zij aan deze intervisie hebben gehad.